Netgedichten

netgedicht (nr. 4.351):

madrid

ademloos luister ik
als de wind stopt
en in die stilte
de wolken
mij vertellen
wat ze onderweg
hebben gezien
als speling van
het lot
staat de wereld
maar even stil
voor ik mijn blik
weer omhoog richt
en mij spiegel
in een blauwe hemel
spoelt de regen
mijn tranen
het dal in
waar rivieren stromen
naar oceanen van verdriet
vermengd met bloed
van onschuldigen
verlaat de zon
ook weer deze dag
en in het bange duister
begrijp ik
de bleekheid
van de maan
als hij in de nacht
de wereld aanschouwt
en het zwart verlicht
door vonken
die wegspringen
van het aambeeld
waarop de smid
het leven smeedt