Alle inzendingen over Ard van der Steur

‘s Avonds in bed komt de onzichtbare man Je ziet hem niet, dat is het nare ervan Ik hoor hem in de kamer Ik hoor hem in de gang Hij klopt er met een hamer En maakt mij vreselijk bang Mijn vader zegt: Het is de kachel Mijn moeder: Het is de wind, geloof me maar Nee, hen moet hij niet hebben Ik ben altijd de sigaar ’s Avonds in bed komt de…

'Alsjeblief, een pakketje voor je moeder' 'Ik heb geen moeder meer, mevrouw Ze is een jaar of wat geleden Doodgevroren, in de kou' 'O… wat erg. Is je vader dan soms thuis?' 'Een vader heb ik niet, helaas Hij is na een ruzie Doodgeslagen door zijn baas' 'Oh nee toch…! Heb je dan misschien een broer die aan de deur kan komen?…

Onze Steur laten we niet creperen. Nee, SAS moet snel de wereld uit.…

toe ga nou maar maar vergeet mij niet niet dan door een groter verdriet verdriet kun je moeilijk peilen pijlen zijn het in je hart dat bloedt bloed kruipt waar het niet kan zeggen ze ze zeggen zoveel zoveel meer wordt nog verzwegen verzwegen herinneringen herinneringen zonder foto's foto's ergens in een Hema-plakboek plakboeken van Ard…

Misschien zal hem het lachen wel vergaan, Omdat hij rond dat dealtje van Fred Teeven, Geen openheid van zaken heeft gegeven, Komt het voor Rutte er vandaag op aan. Wie hem laat vallen is een ware redder, Dan kan dit kabinet gauw door de shredder.…

dorpspad tussen grillige stammen moeizaam in de mist vol goede moed slenter ik schoorvoetend ‘k vertel via de hobbels verhalen van vroeger aan kronkelige wortels ‘k ben groen van angst honderden jaren lang gewillig naast elkaar herkenden mij niet meer hoorden wel mijn liedjes krakkemikkig en krom bewegend op hun benen met krakende…

hoe roer jy my huis hoe bring jy onvrede as jy vir haar ruikers stuur wetende, ek is nie tuis hoe steur jy my huis hoe bring jy konflik as jy vir haar kom kuier die kat is weg, jy die muis my kinders hou daar niks nie van rep g'n woord oor nagmerries bang want jy is die mooi een, die skelmpie my vriende fluister, lag so skuins verby…

Ze zeggen als het leven is voltooid de ‘stervenshulpverleners’ op gaan treden: ‘Meneertje toch, u kijkt zo ontevreden’ Met 'recht op hulp' word ik straks doodgegooid ‘Zo léven man, dat is toch een verschrikking! We doen voor jou wel even zelfbeschikking’…

lichter dan een veer geworden omhul ik mij met louter lucht uit het zuiden, uit het noorden zolang de wind me maar bevrucht lichter dan een veer geworden val ik in slow motion neer en als je luistert hoor je woorden die ik uitspreek keer op keer kijk mij wuiven naar het broze of naar reflecties in een plas naar wat beweegt, vol is van…

De slaap wil niet komen ik tel wollige schapen en als ik uitgeteld ben komen de zwarte vogels gelukkig heb ik een kat.…

Soms heb je geen woorden is er elders te veel onverwerkt verdriet, spant men witte olifanten voor wagens ziet men onnadenkend domweg realiteit niet. Gaan de dagen daar rond en rond en rond, zijn oude zaken aan voorhoofden af te lezen waar niets anders is dan deze zeurende pijn zonder kansen dat het daar ooit anders zal zijn. Wat is onvermogen…

Buiten de deur vertoeft nu een steur, dus hoed je voor de elementen.…

Hoe die kleine spitse lijven Tuimelend stijgen, pijlsnel drijven, En in tomeloze drift, Tevens tekenaar en stift, Hun volkomen lijnen schrijven. Neen, ik ken geen groter weelde, Dan hun schijnbaar half gespeelde, Half in ernst bedreven vlucht Stil te volgen met de zucht, Dat mijn droom dit dartlen deelde. Dat mijn zwierende gedachte Zo…

Wanneer ik sterven zal, vol dagen en vol lasten, met, aan mijn tafel, de twee-broederlijke gasten: Liefde die glimme-lacht en Troost die woordloos treurt, - zij zien mij beiden aan bij lange wissel-beurt aan 't laatste levens-maal dat wij gezaêm genieten en laten, uit de kelk van hunne handen, vlieten het welkom-water, dat het stof der reize…

ik ben te laat met het vertellen over de vele uren die ik er vertoefde in de hoedanigheid van welke rol dan ook werd er altijd muziek gemaakt en genoten van een kop thee nu de dood op de deur heeft geklopt en z'n entree gemaakt is de muziek opgehouden maar koester voor altijd de herinneringen aan toen…

Voor Myrthe Alleen de wereld Om je heen bestaat Nog, maar niet Meer voor jou Je zit hier wel In je hoekje Afwezig te zijn maar Je hoort er niet meer bij Verloren in de tijd Niemand die je ziet Niemand die je kent Verwaarloosbare aanwezigheid…

In zichzelf vindt de kleur begin en einde, hermetisch gesloten kan nergens anders zijn om te ontsnappen aan een voortdurend leven dat in de nacht naar buiten komt met een grote dorst aanvangt het licht van biljoenen jaren ver opvangt dronken een dansje op leylijnen maakt…

zelf koester ik de herinnering aan ijssalon Florencia waar mijn zoetste dromen ooit zijn uitgekomen nooit trof ik later nog het genot van destijds als daar bij het eten van een ijsje in de Torenstraat…

¤ 14 september A.D. MCCCXXI ¤ Die datum moet vandaag gememoreerd Daar Dante Aleghieri wordt geëerd Als dichter van de Hel en 't Paradijs Niet in 't Latijn maar - een primeur, heel wijs - In taal door 't volk gesproken in Toscane Men ciseleert in marmer uit Carrara Het meesterwerk Divina Commedia Van Dante Aleghieri…

De wraak van volk en vaderland is zoet, Want hopelijk beslist een strenge rechter Dat binnenkort door middel van een trechter Pims moordenaar gedwongen wordt gevoed. De zwaarste straf voor Volkert van der G. Is drie maal daags een copieus diner.…

Brein murw gebeukt Door innerlijke chaos Fluittoon die mijn Bovenkamer regeert En mij tot razernij Brengt - overal Opgesloten, nergens Meer een uitgang te Vinden - en dan wordt De razernij in mij Bedwongen door een Forse cocktail van Uiteenlopende soorten Uit het farmaco-protocol En is het de stilte die Mijn denken overneemt…

In liefde ontving ik van jou Deze lieve woorden vanmorgen, Toen de schemering verloren ging In de nieuwe dag die aanbrak - Intens beleefde woorden op papier In een breekbaar handschrift Dat ervan getuigt dat jij al Een lang leven achter je hebt, Liefde die aankomt in mijn hart, En ik zie je broze handen Met hun kronkelende aders…

In de zoektocht naar mezelf Raken mijn gedachtes steeds Meer in de knel, Leer ik in te zien Dat ik moet stoppen Met wegduiken voor alles Dat op mijn pad komt, Wegduiken achter die muur, Om niet gezien, niet gehaat Te worden door hen die er Wel zijn, maar die ik nog niet Kan zien; dan worden mij De ogen geopend, want die muur…

Hoe vaak heb ik niet Terug verlangd naar het huis Waar ik geboren ben, Waar ik ben opgegroeid En waar ik man ben geworden - Elk hoekje trekt me nog, Elke naad, elk klein Scheurtje is me nog eigen - Nu ben ik er weg, Woon er al jaren niet meer, Maar vandaag kom ik nog één keer terug Terwijl anderen er al heel lang Hun thuis…

Weer geen flessenpost op het strand, geen begin -- van ware liefde.…

Was de liefde maar besmettelijk, maar helaas -- alleen bacillen.…

na Aisne Ourthe Amblève Néblon Remouchamps Comblain au Pont komen de grotten met eeuwige tranen gebroken knotten gemergeld aan plafonds stille kraam van vledermuizen hang in spleten voor huizen rechte muren soms bekrast vroeg heilig betekend vochtig bij de tast wit schaars belicht boven koelt het bier zitje bij La Bonbonnière met een…

Wat ben ik, dan een vogel in de schemering?... Ik ben verliefd, o mijne vriende', en, wen ik zing, hoor ik de avond-dauw uit zware beuken leken en, dof geplets, de rillend-diepe stilte breken; en - 't is of mijn geluid in mijne kele breekt... Ben ik bedroefd? - Hoor hoe een nachtegaalke spreekt mistroostig en gerust, met droeve en staêge…

Mijn dag en was niet oud genoeg, mijn hart en was niet koud genoeg, dat zwaar de vlijme twijfel-ploeg mijn vree niet breke ... Zo schijn 'k (misschien der vreugd bestemd) een vrouw, die, vreemder angst beklemd, oneindig naait haar doden-hemd steke bij steke. En 'k naai mijn eigen weifel-kleed, zorgvuldig zo't mijn vrezen sneed…

Zo gij - de luie laan der zomeren verlaten, de kudden van uw lust naar laatre stal gemend, en toé de vrede-deure' en stil het gierend blaten, en 't zorgen voor het voer der morgenden geláten, de diepre vreugde van de winter-landen kent; zo gij geen liefde zoekt in strakke dag-gelaten, en zelfs geen luistrend oor naar duistre nachten wendt…