Alle inzendingen over Barend en van Dorp

een dorp is pas een dorp als in de dorpstraat een oude man loopt met pet, wandelstok en kromme benen (en het is helemaal goed als ie groet)…

Een vleermuis aan de nacht hangt niet uw adem aan een vreemde adem zo gij dit beseft het dorp en de mensen nacht'lik huis aan huis één licht - wellicht bij de pastoor - en langs uw weg een late koe In de wig van weg en stroom is van de leegte zo het dorp alsof 't een boot was die maar voor korte tijd op anker ligt Om het staketsel kletst…

Over de smalle weg van de herinnering omzoomd door de mij vertrouwde iepen, waar nog zo veel oude bekenden liepen was ‘t dat ik vannacht mijn dorp in ging. Door de bomenkrans zag ik de schittering van zonnestralen, door bladeren gedempt, die op enkele plekken echter ongeremd oude muren bekleedden met schildering.…

Denk ik aan mijn stee, hoor ik "de hoge bomen" en krijg kippenvel…

Het dorp is niet meer als voorheen. 't Is verlaten,'t is er stil. Tussen spoor en snelweg ingeklemd. En wordt voorbij gegaan door iedereen. De huizen staan er leeg, scheef gezakt, verweerd, aangevreten door de tijd. De ratten hebben er hun koninkrijk.…

ik keerde terug naar het dorp om leven te blazen in het verleden het dorp en ik we vlogen als vogels tegen elkaar op aan weerszijden van de glaswand we spraken elkaars taal niet een omhaal van woorden was niet nodig de ontmoeting viel vanzelf stil ik verdween uit het dorp waar ik de hemel niet kon zien…

De ochtend valt in droomschaduw hij betreedt regels der heimwee een tante die de was doet in de rivier de oude vader die sigaren rookt krachtige wortels zwijgen in lage mist wanneer landelijke tongen verdwalen geen leugen haalt de horizonnen een harde zon prikt door de nevel kraaien vliegen boven het groene weiland terwijl jij droomt in…

bloeiende tulpen in de Voelitsa Mira Straat van de Vrede stille getuigen van hoe het leven hier was hoe mensen leefden het luide tjilpen van mussen in de struiken moestuin met kraters brandnetelblaren als we uit greppels kruipen huid en hart verwond dit was zo’n mooi dorp nu zou zelfs God hier bang zijn in de Vredesstraat…

midden van galerijen met stenen pilaren aaneengeschakeld door ramen van lucht hoor ik het schuifelend schrijden van ruisende zwarte rokken in colonne binding zoekend het verhevene te ervaren en onrust af te scheiden als de zoete stemmen zich met mij gaan vermengen sterft allengs mijn duwend denken opdat niets in mij de nog barende…

stille zand strandt in de golfslag en enkel water ooglicht vult -een behoedzame wader zoekend naar wat laatste wulkenresten niet te na gesproken - mengt zich zilte ziel met zee rouwt ze om haar diep geheim verborgen waar het wrak dat ooit haar leven was in de onderstroom tot de bodem is gezakt zwanger van de heimwee en zie de zee huilt barend…

hartstochtelijk kijken kinderen klein het kleurrijk krioelen dat achter glas eieren levend barend miljoenenvisjes doen vertederd kijken de eigen guppy’s ook de ouders groot die zij kozend lief uit rivieren hartstocht het leven schonken hun telgen kijkend zouden stilletjes zij hen vereeuwigen willen als die missionarisvisjes veilig…

Hier komt men in beweging, een heel jaar wordt dit dorp belicht, het spreekt van de verbeelding. Bezoekers volgen het bericht, aansporing tot beleving van kloosterdorp in evenwicht.…

Verdriet is soms een kraai, iets wat arriveert met dat verenkleed, rondfladdert, je denken ongehoord verstoort en je hart hard laat bonken. Die dagen van onmacht niet verkwikken. Het is iets van andere voornemens kunnen ook die wetten van de natuur het sterven gaan helaas niet opheffen. Al dat wat eerst rauw allesoverheersend is, slijt…

Het dorp waar ik ben geboren Mijn dorp Het dorp waar ik lief en leed leerde kennen.…

Men droomt van grootse liefdes in betere steden en men kijkt uit het raam in een huis in een dorp. En het dorp wordt een stad en de stad de wereld. ------------------------- uit: 'Lagerwal', 2008.…

hij kent het wad zijn grillen en de lach in ademen verkent het pad van leven barend geven dat eb heeft blootgelegd roept de wind en storm waait door zijn krullenkop rust op het duin met puin dat aan zijn voeten vrede vindt toont in buitenkant wat op zijn ziel met pijnen is gebrand weer een jaar voltooid jouw cirkel in een…

Er drijft een dunne zee boven de zee, ik zweef overal, oneindig tussen voorouders en ongeborenen De zee kust en speelt trekt me onder water mee in hoge schuimkoppen die uiteenspatten in mijn nieuwe regenboogslierten over de zee, van de zee de barende zee verzwelgende zee verdampende zee die diepten van dalen maakt, scheppende duisternis…

zomer is het feest in het dode dorp feest voor de afstammelingen van de bewoners van 1914 het dorp leeft voort…

de kleine witte keeshond plaste in het dorp Piaam wij kwamen er en keken naar de ganzen die zich volvraten voor de voorjaarstrek de hond sprong de auto uit en danste al plassend door het dorp van plek naar plek in zo’n dorp kan zo’n hond als vroeger leven overdag zijn neus na als een vagebond zonder zich te ver van huis te begeven bij…

Daar waar het dorp was omgeven door de rust van de nacht visten zij voor hun bestaan, zoals hun vaders al hadden gedaan Aan dat alles kwam een eind toen de hoge heren met hun kracht, besloten dat ons dorp moest worden geofferd aan hun macht.…

hier op de plas mijn scheepje dobbert barende kapitein Ahab zou tevreden geweest zijn midden op de plas geen spiegel, dat niet maar wel strijkbaar de beeltenissen van zielen onder alleen op de plas de zee en ik hoe zij spreekt tegen mij troost biedt de schuimkoppen ver houdt ver van op de plas bereik ik de kim nooit…

Toen Rijkman Groenink bij dé bank vertrok, Werd hij een bonus rijker van miljoenen, Daarmee, vond hij, moest men zich maar verzoenen, Toch zette Coen Verbraak hem voor het blok. Nee graaien, dat ligt ècht niet in z’n aard, Maar nu blijkt hij opnieuw een hoofdprijs waard.…

Het hele land in 't klein, de weegschaal van de staat, De schave van de jeugd, de schole van de daad, Het dorp der dorpen geen, waar ieder' steeg een pad is, Maar dorp der dorpen een, waar ieder' straat een stad is.…

Geschoren schapen warmen zich in de zon schaduw onder de schuine bomen een badkuip gekanteld tot trog de dijksloot een lint roodalg afgebladderde borden op de grens water en land het kabbelen knabbelt aan het talud langs het kruinpad kraagt gras ik wandel langs het wijde water hier gieren geen banden soms op zuidwester dagen de…

De wereld is klein in het dorp. Waar ieder de ander kent bij naam. En bij bijnaam als dat zo moet zijn. Een dorp is een wonder van een wereld in het klein waar er voor elkaar geen geheimen kunnen zijn. Een dorp is een kern met daaromheen het leven waarin alle aspecten van het mens zijn worden bedreven. Klein en daarom bekoorlijk.…

Straks zijn de winkels uit elk dorp verdwenen Door supermarktenstrijd gaan zij teloor De huizenprijzen dalen daar ook door En menig dorpeling neemt snel de benen Geen zaak die overlevingskansen heeft Wanneer een dorp zichzelf heeft overleefd…

dorp onder lagen as en puin we zagen het beloofde land we deden niets…

"Een dorp in de maas." verzucht de visserzoon, in zijn linkerhand een hengel en met zijn rechterhand wijzend naar een koperen haantje dat boven het water met de wind meedraait. "Een verzonken dorp." Tussen wal en schip en met het komen van de herfstvloed, in havenzicht verdronken.…

De wereld leek ons dorp En opeens wordt ons dorp de wereld. Voor even wellicht. Een uitgelezen moment om over het leven na te denken.…

getaald Tussen gloed, dennennaalden en licht Vreugde nu na een lange tijd rouwen In mij honderden, duizenden vrouwen Op het matriarchale gericht Kind aan herberg ooit, Bethlehemstal Voel ik hoe ik totaal samenval Met als stille getuigen de eeuwen Plots loop ik met mezelf parallel Zing ik open en bloot Jingle Bell In mij- lammeren barende…