Alle inzendingen over Bizar

frustraties de donkere diepte in waar jij uitdagend wit reflecteerde in een snel oplopende stilte daar waar pijn scheiding brandde in rokende huid ben jij het stigma voorbij van persoonlijk eigendom toegevoegd aan het erfgoed van de groep de initiatie voorbij verviel de schijnwereld van belangrijk zijn leek gezond verstand het van bizar…

Midwinterbloei Impromptu dissonante Schadevrij afwachten Schandeloos loslaten Yesterday's blues Over the rainbow Unforgettable Loze aspiraties, vloeiend In vertigo bloedt de Kiem die ooit als Eenzame springbalsemien openbarstte Condens wordt rijp Rusteloos ligt de mist op 't weiland Argeloos trekt de zon erover Bizar, zo'n oplosbare…

Bizar, dat diegene er toch niet tevreden mee zou zijn, misschien omdat het je niet wordt gegund door karma, god, wie dan ook, of misschien is het een zaak van je eigen karakter, maar uiteindelijk zal het dus niet eens genoeg voldoening geven. Vreemd..…

Een mens, met geschokte ouders, een man, danig in de war, 't was geen moslim of al-Qaida zijn daad was onverwacht bizar.…

Stil maar slaap maar de tuin ruist zacht zacht terwijl een klein bizar dierenverhaal nog juist je oor bereikt. Al bijna onder het warme, zware zeil als ik nog spreek van het moede dier dat zich oprolt in zijn kleine huis beweegt je hand alsof ik erin knijp maar niemand knijpt.…

schoonheid, die opeens tevoorschijn is gekomen de natuur lijkt echter wat in de war, nietwaar nu al paddenstoelen vraag ik mij vervolgens verwonderd af het is pas begin augustus dat ik ze waarneem, vandaar overigens lijkt er sprake te zijn van een klimatologische verschuivingstendens welke zich langzaamaan toch lijkt door te zetten een bizar…

LA VIDA LOCA=het gekke leven Herinneringen gaan door mij heen Zomaar een avond, zomaar een ontmoeting In een Spaans cultureel centrum En nu: twee kinderen zonder hun vader Trots mag en kan hij zijn Lief, leuk, lachend op beide benen Gaan zij door naar hun toekomst Met mij, naast mij, voor mij uit Het is een gekke wereld, Bijzonder, bizar…

Het was klam en kil in de smalle kloof bizar gevormde rotsen keken ons aan dreigend overhangend met alle gewicht boven ons hoofd zat een grote rotskei onzeker klem tussen twee rotswanden Moeizaam klommen en daalden we tussen gigantische her en der naast en op elkaar neergekwakte rotsblokken op de meest onmogelijke plaatsen groeiden grillige…

reeds bij binnenkomst slaan de zenuwen toe de draaideur spuwt me uit de kar zwenkt naar alle kanten ik oefen al vast het formuleren van excuses het is bizar boodschappen doen in de supermarkt waar in de vrieskist een bevroren hand zichtbaar is tussen de taarten en pizza’s levende koeienogen starend Blue Band en halfvolle melk promoten supergalante…

Bedekt ben ik met as, ijs en verleden De bloesem valt, maar ik ben ingesneeuwd Jij hebt je wanhoop zwijgend uitgeschreeuwd Ik voel geen toekomst en ik ken geen heden Het lot en God, zij kwamen tussenbeide En schopten alle plannen in de war Ik ben een pop van sneeuw in mei, bizar Mij rest een kruis, jou wateren en weide En zeer sporadisch…

Bizar is het dat iets zó klein ineens zó belangrijk voor je kan zijn zó vertroostend en op een bepaalde manier het gevoel geeft, de deur staat op een kier. Ik voel, je bent aan die andere zijde, het licht is groen en dat betekent on-line, wij beide, ieder aan een andere kant, een dunne lijn,maar tóch een band.…

Een bom ja, want hij blijkt bizar reusachtig De kerktoren van Muk, die reikt maar net tot aan zijn knieënknoest. De verstrooide achting van groot voor klein oogt vreemd en wat koket. Wie maakt hem wakker, de Moloch van Muk?…

Gedreven door de nachtelijke coryfeeën, meer bizar dan de wildste orchideeën, bevruchting van haar eerbaarheid, met honingzoet de bitterheid verleidt. Al die innigheid in beider blik ontloken, op het rijke klankbord van verlangen, rijpt een bonzend hart onafgebroken in haar schoot, kwetsbaar maar onbevangen.…

Je hebt me heel wat moois voorgespiegeld, ik geloofde erin als een naïef kind, totdat je leugens wel heel bizar werden en ik onraad ging voelen. Bitter, maar waar.…

Hoewel, we proberen elkaar toch te benaderen, zij het omslachtig, zij het zwaar bizar. Wil je verkering met mij? Dat bedoelen we. Wil je van me houden zoals ik van jou houd? Houd je van mij zoals ik van jou hou? Wil je duurzaam van me houden? Kunnen we dat? Kan dat? Dat?…

We zorgen er samen vol passie voor, dat dit grauwgrijze beeld wordt betoverd tot een surrealistisch bizar object als ons blauw deze sombere kilte verovert. We schilderen borsten en benen en billen secuur gelijkmatig in hemelse sfeer, doen een stap achteruit voor een kritische blik op ons werk en genieten steeds weer.…

er nog tijd voor een vaste stek alles verplaatst zich in mijn leven eigenlijk moet ik er de brui aan geven maar ho, ga eens even terug in de tijd denk aan de wereld die constant lijdt hier een aardbeving, daar een oorlogsramp tijd, dat ik mij aan een reddingsboei klamp door de stormen en politiek geharrewar wordt ons zijn vernietigd en bizar…

Denk je dat in, hoe wreed en bizar. Zo worden we allen met de jaren en eeuwen alsmaar anoniemer. Herinnering faalt. Onze grootste liefdesmomenten gaan teloor in het Grote Niets. Abracadabra, nee, helaas, niet te keren, Kreng! Je zat op een bank in een speeltuin en je glimlachte en je groette. Het kind in ons.…

belangrijks wezen Want hij kijkt nu wel te lang En hij kijkt ook zo doordringend Het maakt me een beetje bang En dan plotseling gebeurt het Ja, heel snel, voor ik het weet Hij grijpt iets en loopt snel verder Je gelooft niet wat hij deed Want hij loopt al etend verder Ik ben even in de war Want ik zag dit niet aankomen Dit vind ik toch wel bizar…

. ________________________________ BIZAR Nooit eerder zo warm Weekend van de 'wintertijd' Zomer in de herfst l'Eté indienne Nu de wintertijd ingaat Zingt het hoogste lied Wankel evenwicht Nu de 'wintertijd' ingaat Kleurt het donker licht…

, hij steeds gemener Tot zij op een dag toch de bubbel doorbrak Nu zit ik hier bij de kleurige scherven Waar ik me telkens opnieuw aan snijd Hoe erg het ook was ik kan niet vergeten Hoe mooi het me scheen, hoezeer het me spijt Bitterzoete herinneringen draag ik als een kruis op mijn rug Die kleurige bel vol van pijn en vol lijden Hoe bizar…

Zo dames uit Nederland nu eventjes opgelet Het lijkt misschien wel raar bizar en onmogelijk Maar ik heb mijn ex-vriend op marktplaats gezet Ik heb hem geplaatst in de categorie vrije tijd Hoop er nog wel een leuk bedrag voor te vangen Maar hoe dan ook ik moet hem zeer snel kwijt Dus ben je nog vrijgezel doe gerust een bod op m'n ex Hij…

Er viel 'n bizar nare stilte in een mooi lijfje stil en klein. Nu is daar een doodse stilte, waar een druk leventje moest zijn. Onbegrijp'lijk dat gebeuren, waar was God nu, op zo'n moment? Wij vragen dat steeds; en treuren, hij was toch onze kleine vent..... Deze vraag, die hoor je vaker, het antwoord krijg je zeker, ooit!…

Bizar is dit geheel en verstild uitbundig, even vreemd als een zandloper die zuiver harmonische patronen uitstrooit, het begin van een zandsculptuur. Een slinger van zand, een heen en weer, een regelmaat en één regel in de maat. Hij verfraait de vloer met haakse bundels lijnen, elegant als spiralen bij Fibonacci-getallen.…

Van jou, mijn viervoetige vriend, snap ik soms helemaal geen snars, je bent echt wel iets heel bizars.…

Lineair is niet de weg In zuidelijke landen Vandaag vier uur Komt morgen weer Dan haast je je niet meer Maar bij het meest essentiële Leven na de dood geaarzel Is dat nu lineair of cyclisch Of niets slechts enkel hoop Mogelijk is de natuur cyclisch Maar zielenleven lineair De wederopstanding van het lichaam Is dan lichtelijk tot zwaar bizar…

Wanneer de zandman nog eens komt en het werelds daglicht even verstomd tussen waken en het ongebreideld dromen, fictie in een bizar verhaal, vermomd tussen tovernaar en bedelaar, toch beschreven in gewone mensentaal, een gedreven prins te paard, die menig onstuimig hart deed verleiden, om toch in het ontwaken uit te glijden over ongedroomde…

knuisjes, jouw lieve lach gelijk ben je in mijn hart gekropen vanaf het eerste moment dat ik jou zag dag lief klein meisje, dag mijn kleine meid het groter groeien, jouw eerste stapjes met vallen en opstaan, van de fles naar vast voedsel, jouw allereerste warme hap ik koester al die mooie momenten want oud worden mocht jij helaas niet een bizar…

Het is bizar, ken je nog maar vier weken. Maar naar mijn gevoel zijn er jaren verstreken.…

een stilte die verveelt steeds die vertwijfeling en schroom splijtend vol overtuiging een spook dan opgebouwd door innerlijke stemmen traag zeker wetend valide op gronden nog niet halfweegs al moeite te bukken de blaren en spierpijn te doorstaan dit kan zo absoluut niet doorgaan schreeuw ze er uit ruk los die rem dwaas daas schor bizar…