Alle inzendingen over Blikken

Je blik is als de onbewolkte hemel In het meest duistere van de nacht Flonkerend en heel erg steriel Als een moderne woning in al zijn pracht Je luistert overdreven naar mijn gezemel Vergeven van emotie en romantiek Op je gezicht staat niet te lezen Deze man is vreselijk oubollig ziek Je groene ogen bevriezen der vissen bloed Denken gebeurt…

Het zog van asbest en prefab smog duikelde de hemel aan diggelen. Vloog hem onschuldig uitgelaten rond de nek, tot hij niets meer proefde naast klinkerende kasseien, zijn dodemansnest. Hij klopt met zijn kraakbeenfluwelen vingertoppen. Aan bij jou, zijn broer. Binnen is verder weg dan de maan. In de aangebrande ruit dansen de groene rafels…

de eerste harttonen een plotse beweging van een nieuw wonder dat zich gereed maakt voor zijn plek op deze wereld de stilte van een oase het drinkende zachte kind een handje met vijf nageltjes zoekt zacht en beslist houvast in de vertrouwde warmte van de zogende moeder haar blik is slechts voor dit kind dat tevreden zuigend de oogjes…

Trieste blik en dito ogen die ik in de spiegel ontmoet Vraag me bij tijd en wijle af hoe dít zo nog langer moet Kracht verdwijnt uit mijn benen door de aarde geabsorbeerd Beslissing leek zo doordacht maar voelt nu zó verkeerd Schokken door mijn lijf door jouw foto op de schouw Liefste, geloof me als ik je zeg ik hou nog steeds heel veel…

soep uit een literblik in een ogenblik klaar dat is werkelijk waar ogenblikkelijk soep de ogen in de soep drijven er zichtbaar op oogopslag is helder doch wel oppervlakkig werp een blik op de soep ga er niet mee werpen een helder ogenblik? pak een blikopener een blik heldere soep ogen als blikvanger…

Mijn ogen kijkend in de diepte In die diepte daar sta jij De gevangen blik van liefde Jouw blik vol liefde voor mij…

Eerste ontmoeting met de grote liefde Alle kleuren veranderden Toen die blik vanaf bar twee me als een bombardement doorkliefde...…

welkom te horen klinkt als zuivere muziek zo blij eindelijk bij je te zijn terug in de warmte ik schrijf de dijken dichter tegen elkaar als lichamen krullend welkom te horen achterover leunend in hoog gras blikken van vreugde spiedend naar patrijzenslag…

o Blik vol dood en sterren, o hart vol licht en leed. De dag is spijtig verre; de nacht is hel en wreed. Mijn mond vol wondre smaken die géne vrucht verzaadt. Niemand, o hunkrend waken, die langs mijn venster gaat... Wij zullen nimmer wezen dan Godes angst'ge wezen. - God, laat ons waan en schijn dat we Uwe wezen zijn.…

De waaivlakte ligt er verlaten bij Weide richelpalen wat daar graast wat hier raast door prikkeldraad gescheiden Zij daar wij hier duidelijkheid is geschapen wij rijden zij blaten En bij het zien van een aardappelrug rustend op het land weet ik het zeker grazen is een gave. --------------------------- uit: 'Roodvocht', 2003…

onzeker zoeken, de jeugd in een notendop pinda's pellen en zoete Spaanse wijn, de vloer kraakte het maakte niet uit of het smaakte, naar meer, dat dan weer wel wat over blijft is de terugblik, halve liters…

Een mooie jonge vrouw Haar ogen vol verdriet Niemand die het ziet Een knappe jonge man Zijn ogen staan afwezig Met andere dingen bezig Blikken die elkaar kruisen Slechts een moment, een seconde Ieder weer zijn eigen weg Gemiste kans, zonde…

Zo kom je ertoe te raden naar de premies die hij moet betalen tegen blik- en waterschade. Zo zou je je het hoofd nog breken over het tarief van zijn zes dragers. --------------------------------------------- uit: de Tweede Ronde over 'Geld en Hebzucht', december 2001.…

Je reist dan wel van a naar b Maar zeg eens nee tegen dit uitzicht Ontwricht is mijn blik Ik zie drama voel getik Van bommen die niet komen Wakker schreeuwend en dromen Die je me voorspiegelt In je boerenschuur vol lege blikken…

Als blikken konden doden zou je daar nu niet meer staan, zou ik pijlen schieten uit ogen zonder mededogen en was het gedaan met je eigenwaan.…

Gedwee laat ik me meevoeren Bedwelmd door je hypnotiserende parfum In de ban van je indringende blik Naar verre oorden Die niet van deze wereld zijn Onbekend terrein doch vertrouwd Mijn ogen weten wat ze zien Mijn hart bedriegt me niet Een echte illusie…

Mijn dag is goed, mijn zonnebril van plastic doopt de bomen, het gras, de stoepen en de deuren in transparante zachte groene olie, er kan mij niets gebeuren. Het ochtendblad is tevergeefs gekomen, de bus wordt niet geleegd: ik zet mijn zonnebril van plastic op en leg een film van waterdunne zomerolie over de wereld en ik leid U zacht naar…

Soms zijn er loze zinnen en tegelijkertijd een naar binnen gerichte blik en dan denk ik: wie ben jij en waar ben ik en wat is de wederkerigheid?…

Knipperend kwartet bezingt met verre blikken verloren liefdes.…

Blinkende blikken lokken beeldende glimlach rond jouw volle mond. Zachtjes, vloers en romig zoet speelt de liefde om ons rond.…

Vrijdags namiddags Met vaste tred Trekken wij onverveerd Met stapels gewapend Naar die oase van rust En zacht murmelende mensen In deze ruimte Van gelijkgestemden Wisselen wij de Voedingsbron voor de geest Blij dat die heg, door Niet-zielsverwanten met blik gevuld, Voor even dan, is geweest…

Met smachtende blik verleidt mij godslasterlijk een vrouw in boerka…

je blik en je diep zwijgen rinkelen nog na in mijn adem; wij zijn het woord vooruit, wij hebben het woord verraden ----------------------------------------------------- uit: Voor wie ik liefheb wil ik heten, 1966…

ik weet de polder in je blik kaarsrechte sloten samenvloeiend aan een verre horizon zie wolkenluchten vluchten in een oneindig blauw je trouw aan mens en beest op het ouderlijk land geboren en getogen op de boerderij wie heeft er tegenwoordig nog zo’n blik als jij…

strijken en iemand roept als eerste 'kijk' en wijst toeterend komt het hele verkeer tot stilstand abrupt worden alle vergaderingen opgeschort en de straten vullen zich met ogen en geroezemoes een vorstelijk banket, jagers in een herfstbos zegels en paperassen, gesluierde naakte vrouwen iedereen ziet in de vijverwand iets anders maar allemaal blikken…

Ik voel het gewicht van jouw blikken. Traag stroop je de kleren van mijn huid waardoor mijn ziel als naaktheid voor je staat, in volle overgave en zwijgzame stilte, is het een kunst op blanco vel stippelend de gloei-lijnen te volgen! In de schaduw van het heuvelland stopt jouw dwaling tussen 't beddengoed.…

Waarom uw blik mijn blik niet boeit? Waarom uw lach mijn lach niet wekt? Waarom niet heel mijn hart ontgloeit bij 't schittren van de reinste schatten dat elk gemoed naar 't uwe trekt?…

(Schrijver uit blik opgetrokken, zonder blikken maar wel met blozen)…

Hoe een blik spoorloos weerspiegelt het stil bewegend samen weven in een streling, ontastbaar haastig, bijna huiverend over de rimpeling van onze huid.…

ik geloof in vonken die knetterend spatten van kruisende blikken die elkaar in hun baan in het midden ontmoeten van hen die het niet willen en durven erkennen dat zulke blikken bestaan die je overdonderen en verlegen verstijfd laten hangen in een verwarde waan en zo’n eerste keer doet vergeten toe te slaan beiden nog te onervaren…