Alle inzendingen over Boer zoekt vrouw

Geel bruin koren wuift blaast de wind stuifmeel stuift zee in verte duin en dal weidelanden koe met stal bloemen bomen vogel meeuw tijd staat stil voor jaar en eeuw boeren-huisje akker ploeg kindje speelt plaats genoeg ouwe ezel hinnik lacht vrolijk rustig dag en nacht boer boerin beide buiten lapjeskat vogels fluiten blauw…

Margot Boer werd Nederlands kampioene sprint.…

Jij begreep het, Mens die werd geduid Als anarchist door hen Die beter hadden moeten weten Die je huis en je haard openstelde Voor landlopers en kleine boeren, Evenzeer als de koningin welkom In de broederschap van Christus, Die kinderen liet meespelen In ' t concert van beroepsmusici En leven voor jong en oud Spelenderwijs leefbaar…

de macht ligt bij vrouwen zij die het voortbestaan garanderen en onder toezicht mogen regeren de kracht ligt bij vrouwen vrouwen.....…

ik heb de rampzaligheid gezien in het verleden waar vastklampen nog mogelijkheden biedt geen dromen enkel het gejaagde zelfs de passie dooft bij dit moment tot gruis in weet jij in hoeveelheden het kind ziet verloren rond en zoekt houvast zoekt de grond van vader zeg waar is hij nu zijn ogen zijn weg het is de prijs van niet alleen durven…

mijn gedachten, dát ben ik en in gedichten die ik lees en die ik schrijf dáár vind je mij mijn gevoelens, dát ben ik en ook de droom waarin ik me verliezen kan is deel van mij maar mijn werk, dat ben ik niet men vraagt mij steeds naar het bekende wie mij niet zoekt, die vindt mij niet…

De stilte is het wachtende licht waar ik zie dat ik langzaam beweeg en niemand mij zoekt als ik verdwijn en weet dat elk gesproken mij weer zal laten leven in verhalen die met een stilte beginnen…

Wat ze zoekt in de tuin van haar leven heb ik voorgoed verstopt toen ze me geen afscheidszoen wilde geven. Want ze is mijn bloem die eenzaam mooi blijft wanneer mijn hart weer over haar eindeloze kleuren en geuren schrijft.…

warme zomerochtend een laken ontrolt mijn naakte lijf trots sta ik op, nog een beetje stijf door het open raam waait zacht de warme wind zoekt gevoelig mijn huid…

Dat ik haar hand die zoekt nog vind, alsdan, dat mijn verloren mond haar nog verhoren kan, alsdan, dat ik droom dat zij de aangeboren schroom verlaten kan, alsdan, zij haar tranen weegt, de zon die van haar spiegels veegt, alsdan.…

ze kan nog vragen zegt ze maar haar mond zoekt tevergeefs in het stille heden er is geen lijn die zij nog volgen kan verbanden breken met verloren tijd zij is kwijt geraakt en omgekeerd haar zijn verleerd al minder zich bewust…

Wat ongezegd mijn mond in diepe voren open spert, die ene vraag aan jou, die in stille tonen valt en sijpelt, vorm en stemming zoekt, de lippen zwanger van het zwijgen.…

Tactisch is de liefde niet Want zo bloeit ze niet open Ze is er vrij en havenloos En leeft er van het hopen Als je haar zoekt je vindt ze niet En lijkt écht niet te vatten Pas als je denkt ach laat het maar Dan trapt ze op je hakken…

licht en schaduw valt er op bonte vacht het witte vlekt als het gras droef het niet het komt later na het stromende water zoekt het aarde vast het vuur brandt binnen…

Zoek, niet wetende wat je zoekt Hoop, op datgene wat je niet kan vinden Ren, het leven voorbij Sluit je ogen en Vlieg in gedachten je vlucht Een vlucht in de wereld waar je eigenlijk niet wilt zijn…

Als je me zoekt kan je me vinden waar ook mijn woorden zijn. Stilte zal je daar ook horen als ik graag even mezelf wil zijn. Wil je weten hoe ik me voel wat er zoal leeft diep in mij. Lees dan mijn woorden daarin verwoord ik wat ik niet zeggen kan.…

Als je zoekt naar wat je niet vinden kan maar wel vindt wat je niet zocht als je wil kopen wat je niet betalen kan maar betaalt voor wat je niet kocht als je vraagt wat je niet krijgen kan maar krijgt waar je niet om vroeg... dan heb je waarschijnlijk geen Geluk, geen Geduld of geen Geld genoeg.…

een lommerrijk pleintje in de stad Orange een echtpaar vijftig plus stapt van de fiets zoekt een plekje in de schaduw en even later zijn ze ieder voor zich verdwaald in hun eigen digitale wereld…

er schuurt iets in diepere lagen onrustig zoekt het in gepijnigd roepen naar erkenning laat zich niet verjagen begint kreunend te kruipen richting bewustzijn brengt aan het licht wat gewetenloosheid aanricht…

de echo raapt haar stappen op een hart dat wacht ongemerkt achtergebleven zij zoekt de stille diepte op hoe zon in water leven schept wie leest in een zee van taal door de letters heen…

de rivier weet van stromen de weemoed kent ze niet het verlangen weet van stromen zichzelf bevatten kan ze niet wat ze zoekt voorbij de verte van haar ogen is er niet buiten de tijd stroomt ze het ondoorgrondelijke verlangen…

Hij kreunt bij tegenslag geen klaaggezangen, maar zoekt naar lucratieve nijverheid. Dus is de animo voor schaatsen slapjes, dan stort hij zich op de coronakapjes.…

De zin zoekt onderhuids uitvalswegen. Kunnen tedere, troostende woorden aan de oppervlakte komen via gebogen schouders en lange tenen? Of voorgoed in het verleden verdwenen?…

Ze leunt tegen de hemel aan zoekt langs lijnen van dromen de geur van honing zachtheid als zijde de zon die te voorschijn komt uit de nacht wacht en wacht zucht naar tijd der tijden ...…

soms is troost een onzekere hand die iets vertrouwds zoekt... het weifelend woord de snik in je stem en armen om in te schuilen warmte die troost biedt zodat je het voor een ogenblik kunt verdragen…

Voor het onderling begrip tussen man en vrouw zou het goed zijn als de man een weekje vrouw kon zijn, en de vrouw een weekje man. Is er niet een wetenschapper die dat regelen kan?…

de wind doolt over 't land de boeren ongedurig er fluiten vogels atonaal de padden doodgereden eksters vinden elkaar niet kraaien krijsen veel te laat boerenmeiden snijden plant- aardappelen in twee ik loop door sleuven land het gras zucht naar de zon ik wou dat ik fluiten kon de mol steekt hals over kop.…

voel ik me een paracetamol op een snipperdag mijn vingers tintelen en dat draait niet makkelijk roken is niet direct dodelijk zo te zien op het pakje ik leef en ben er aan verslaafd hop mijn kist uit de poes ligt nog uitgekotst naast de kater en van bubbels cola boer je zo lekker je maagzuur op straks een pilletje en een koude…

Een boer is op zijn plaats en de ploeg trekt alles blaar. Voren snijden door aarde, zonneschijn zaait levenslicht.…

. ----------------------------------------- Verbluffend was zijn allerlaatste toer, Men stond versteld in parachutekringen, Hij kon gericht op zo ’n bult dozen springen, Tot wanhoop en tot woede van de boer: “Ik hoef geen dank voor ‘t aangenaam verpozen, Maar laat mij niet hier achter met de dozen.”…