Alle inzendingen over Briefje Halen

Moet Je Briefje Halen! Dat Is Balen! Moet Je Een Uurtje Nablijven! Weer Een Uurtje Schrijven! Joepie! Dat Is leuk Jij Lacht Je In Een Deuk! Denk Ik:’’Oh Wacht Jij Maar 1x Dat Jij Mag Schrijven’’ Lekker Uurtje Langer Blijven! Eindelijk Ben Je Klaar Het Is Heus Waar.!!…

ze zoekt in haar zakken naar het treinkaartje een bewijs van retour in de hal wacht ze een man met lange tanden brengt haar een briefje een illusie armer zoekt ze op het perron naar haar vertrektijd…

Ik voel me een scholier die zit te balen, omdat ik nu 'een briefje moet gaan halen'.…

en die witte slaaf van dit bestaan ier hugenoot of een schipbreukeling bataviaan uit uit het oude Java door de ring van vuur gegaan de kapotte klok het avontuur water aarde vuur lucht en dit hart van hout is eindelijk opgelucht verlicht verlost van de wilde haren laat voetstappen in het bos bepalen welk richting wij de eindstreep halen…

ik ben naar de rotonde en weer terug ik leg altijd een briefje neer als ik wegga ik ben bramen plukken ik ben aardappels lezen ik leg altijd een briefje neer dan weten ze waar ik ben…

Nerinkie handelswaar halen briefje met betaal volgende keer kon je vader niet? nee Meneer moest jij weer?…

Ik geef je op een briefje dat toen even De bondscoach hem een briefje heeft gegeven.…

Je schrijft me mooi vandaag mijn liefje er klinken klokjes in je taal je roze lippen proeven kusjes die van mij zijn maar banaal ik heb mijn rimpels opgevouwen en mijn haar verbergt ze niet ik steek mijn tong tussen de tanden want pruilen kan ik niet daarvoor ben ik al te oud in jaren daarvoor is mijn mond te droog…

Lieve L., Natuurlijk had je het recht om ermee te stoppen maar hierbij een klein briefje om je te laten weten: Toen jij jezelf ophing hing je ook een beetje mij op.…

Dat ene briefje waarop zij schreef hoe lief ze had, anderhalve maand voor ze haar koffers pakte, in zijn hand. Een hand als zwaard in steen, niet los te krijgen. Meegenomen in het graf van de arme pijpendraaier. Hart gestopt. Een batterij die na veelvuldig laden plots niet meer te laden was.…

weg en ik naar huis ‘t Briefje bevatte enkel pijn met tòch een kus tot besluit Voortaan zou ik alleen zijn want toen maakte jij het uit…

Er was een briefje dat de moeder van de drie meisjes waar ik soms op paste voor mij op tafel het gelegd. 'Toen ik vanmorgen vertelde dat jij vandaag zou komen, begonnen ze te juichen.' Er waren die drie meisjes die me leerden dat als je een mandarijn pelt en het lukt de schil heel te laten, je een wens mag doen.…

Een briefje van God op de kerkdeur: Gesloten -- Ik ben even weg.…

Ik kan je geen kusje geven want je bent nu niet bij mij Wel in gedachten natuurlijk die wetenschap maakt me blij Maar als je straks gaat slapen en je hoofdje op je kussen legt Zul je een briefje vinden met de woorden die ik je vaak zeg "Voordat je gaat slapen, LIEF weet dan dat ik vannacht Nog meer van je ga houden slaap lekker schat…

Een knuffel Zo teder, zo lief Voor jou Deze kleine liefdesbrief…

briefje met de hand geschreven je draagt hem bij je iedere dag die hele tas vol mogelijkheden die je misschien nog hebt gemeden of liever even nog niet zag kies uit en lach…

Waar het raak lijkt gaan zielen bijna op in de metonymie zonder kunnende rijmen het Woord liefde binnen bereik; sacrament afspiegeling eenstemmig in plaatselijke harmonie, onder opmaak namens publieke opstand haalt men zijn gelijk.…

laatst bezocht ik weer je stille ademloze lippen en ik vroeg slaap je nog mijn liefste ik hoorde de voorjaarswind huilen om het antwoord de dood drukte jouw ogen dicht beneden waar de aarde steeds schuil gaat en jou diep ontving als een kind in haar schoot koud met daarboven het licht van het onmogelijke loodgrijs…

Ik moet nog steeds mijn trein halen, maar ik zie op doorreis die zwarte piano staan; ik zal op dat krukje er achter plaats gaan nemen, en zal geen vergeefse reistijd aan mij voorbij laten gaan.…

Wanneer ze komen om mij aan de tand te voelen over de wandaden, al of niet door mij begaan, begeerte of de schaamte die me teistert, onrust me kwelt tot op de bot een kaal geraamte ontveld, tot aan mijn DNA code In die blauwdruk eindigt en begint het leven, het is een vicieuze cirkel waar ik geen vat op krijg, het zal eens…

Haal de zon in huis. Laat haar schijnen. Laat haar schijnen in je hart. Waar liefde is zal haat verdwijnen. Krijgt het leven een nieuwe start. Want onder de zon ben ik geboren. Vond ik mijn eerste levenskracht. Heb ik mijn onschuld verloren aan de liefde die nimmer wacht.…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht. Zo vliegt de dag de tijd vooruit en is de slang het meest volwassen…

Ik ben op handen en voeten vergaderd, volwassen als een baby, volwassen als een aap. In deze houding wordt alles onwezenlijk. Onwezenlijk snel, in onwezenlijke haast: andermans armen en andermans romp schieten daarboven jagend voorbij. Als kogels. Als wolken. Als lijkenlucht. Zo vliegt de dag de tijd vooruit en is de slang het meest volwassen…

losgemaakt vraagt een hand om de steen waar wijsheid gevangen inkt in gebroken plastic omhulsel zwaartekracht test op een vensterbank lichtblauw in het raam klimt Venus richting de bovenste sponning wat figureert als een lijst vierkant schilderij vol melancholiek radio bebop muziek het anp nieuws van zes uur zo vlak voor een gesprek ergens…

ik haal uit niets iets leuks om mee te maken een zucht en een moment zo van de straat geplukt zie hoe handen rusten of de tijd verprutsen hoe ze morrelen aan de dag door het borrelen in de nacht ik pak lucht en mix met winden vlagen tekst wolken letters drijven zinnen tot een vers ik inhaleer de vorm beloof emoties…

ik haal de kasten leeg en schouw naar binnen ik wieg met het ritme van zachte woorden en zing me terug in de tijd ik schakel tussen slapend verlangen en verbeeldende dwaalsporen ik breng mijn lofzang op het leven en de licht aangeslagen toets ik pluk blauw-warme watten en schuif de wolken weg ik loop hand in hand met onwetendheid…

Het huis ‘Herinneringen’ Dit is het huis ‘Herinneringen’ waar de muren zijn doordrenkt met geluiden van dravende paarden door kwellende eenzame nachten dit is het huis van geestelijke kwellingen van ontrouw en verraad maar ook daad krachtig het besluit om boter van het hoofd te halen en het briefje te versnipperen doch eveneens…

zien met een grote grijns, dat allemaal om: een briefje van vijf!…

met de wind maar die besloot uiteindelijk alleen maar 't blauwe briefje mee te nemen.…

Hij durfde het zijn ouders niet te zeggen Dat zwijgen bleek een veel te zware last Zijn briefje werd gevonden na het dreggen: Jan-Willem kwam als lijk pas uit de kast…