Alle inzendingen over De Hond

Ze hadden het recht van overpad, honden, geweren. Ze keken binnen, lachten zowaar en schikten hun lege tassen. Hun rode koppen telden we voor ze verdwenen in de nog dampende velden. We aten ons brood, lazen bladen. Tegen het donker kwamen ze terug beladen met hangende poten.…

Ik weet nog dat jij net als ik verdwaald in een pijnbomenbos verschrikt door het geblaf van een troep honden een jacht begonnen Mijn rug tegen de stam jou in mijn armen, voelen hoe de boom tegen mijn rug door de wind bewoog jouw angst verdwenen ontspannen onze handen Maanden later ruik ik nog steeds de geur van hars bij het dragen…

We timmerden jaren aan het kader waarin we elkaar te lijf zouden gaan en zoals het hitsige katers past werd de de arena netjes afgeplast Was jij de Grote oorlog en strooide je kwistig met Yperiet dan was ik minstens Zuid-Vietnam en schuwde de napalm niet Zo vochten we als dolle honden reeuws en destructief Hoe vreemd, want op de…

pentekening spat krassen en lijnen van bloed en bloedbanden die verloren zijn gegaan hoe ver loopt het poreuze ik op een nevelig pad om ooit samen te vallen met wortel en tak hoeveel stenen moeten het diepe water raken om aan de overkant het spiegelbeeld te vinden waarin je iemand anders ziet ze zegt: het geheugen is een hond…

Hoefgetrappel, bloesem alom Bijen zoemen in het rond Een kwispelende hond Kinderen spelen met hun fietsjes Vogels zingen hun hoogste lied Een boom wordt aangeplant vandaag Een mooie linde samen met haar as Zo licht, zo helder grijs Iedereen wordt stil Crêpe bloemen worden gehangen Aan de reikende armen van deze ‘Tilia Cordata’ Een…

wachtend op gereedstaande tijd dichter bij elkaar, samenvallend het ademt naar verbrande kindsjaren eenmalig vatbaar voor geheugen een nachtelijke hond blaffend door het open raam gierende vliegtuigen, zoekend naar bestemming aan eindige kusten gelijkend op esdoornzoet maar dan flonkerend in zekere mate een gestelde vraag, zich…

een kamer met uitzicht ramen vol groen de weg als een film mensen met honden een rustig plantsoen je kijkt langs je tranen een mistiger beeld de donkere huizen zeil en plavuizen op straat werd gespeeld in meubels en dozen het leven van toen de oogst van gedachten van jarenlang wachten van hopen en doen een kamer met uitzicht…

vooruit denkt en niet thuis blijft zitten om te genieten van wat je hebt totdat je het ineens kwijt bent Hij is een man, hij moet slagen, rondtollend als een kogel boort hij zich vooruit tegen de stroom in door de golvende bedding van nauwe kanalen met kleverige oevers, hij moet de winnende zaadcel zijn hij lacht zich sterk hij heeft honden…

Ergens achter een boom die nog is gebleven het blaffen van een hond, een vreemde....…

honden blaffen als je schreeuwt ze zien je schimmen dampen in hun bek je bent niet gek zoals zovelen wat licht gestoord kan niemand schelen voor jou een flat met tafel en een bed en door de muren gil je tegen buren een vast adres geld en wat verzorging ze hebben je zo afgekocht verder nooit meer opgezocht je woont daar met je…

het is nu eenmaal zo bepaald dat in iedere vogel nog zoiets als een oerspirit zit dat elke kat nog een stukje tijger bezit dat in iedere hond nog steeds het beetje wolf niet is gewist en de mens ook al wil hij het niet weten voor een deel nog steeds Neanderthaler mag heten het zijn maar kleine beetjes ongeciviliseerdheid die…

Sluitingstijd, het afscheid bijna voorbij, de stoelen vrij de tafel vol, de glazen leeg Ik moet gaan, ik ga weg Kijk mij niet zo aan, jullie oude zangers in oude lijsten Het is stil op straat, ik ga De maan schijnt, we draaien al terug naar de zon De honden blijven staan De geur van onze liefde is vervlogen De lakens zijn koud Leg…

“We hebben nog zoveel te bepraten en beschouw mij maar als jouw hond."…

Haar hond bleef ongedeerd, aldus de politie. Bron: Telegraaf)…

tarten mijn geloof in het goede van de mens er gaapt een catastrofale kloof in jouw allerlaatste wens ik gooi een stok in de rivier wachtend op jouw dodensprong mijn tranen breken op de pier waar jij mijn pijn verdrong een beetje water en een brokje maken jouw levenscyclus rond ik haal het mandje uit het hokje van mijn allerliefste hond…

men scheure nu een hart in twee ongelijke delen één bakke men op met wat wortel en prei men giete daar een plas botermelk bij; met de andere mag de hond wat spelen de hond is wit met zwart men gooie het opgeklopte eiwit weg en evenzo het geel, want dat hebbe men nu niet nodig onderliggende eieren zijn volstrekt overbodig bij het sudderen…

Hoor je de honden, De honden, Majorca, Heel in de verte blaffen gaan? Hoor je de dronkenmanspraat in de wind? Je dronken vader komt er aan. De weg is te smal en het meer is diep: Hoorde je, hoe hij mijn naam daar riep? ‘Maria!’ Zet het raam wijd open, dan kun je goed horen, ‘Maria... Maria!’…

Of ik mee kom wandelen Zij op scootmobiel, ik ernaast, achter of voor In park waar veel honden Naar elke hond, hoe lelijk, mooi, verzorgd of onverzorgd, steekt zij onbevreesd de hand, aait, spreekt hen vriend'lijk aan, dan de bazen Zullen we bij dat bankje zitten gaan?…

De hond ligt zachtjes snikkend in zijn mand; droef peinst zijn baasje bij een glas genever. Er hangen duizend boeken aan de wand: ’t Geluk was hier bepaald geen gulle gever. Op straat waaien geluiden van een feest: een schrille lach; er valt een glas aan scherven.…

We lopen hand in hand het bos is dicht en donker door de bomen zien we de zon het weiland sappig groen de koeien dampen in de warmte een paard hinnikt en rent onze hond blaft en springt een patrijs vliegt op de geur van het dennenbos gaat met ons mee we gaan zitten en genieten samen van de stilte een paddenstoel kleurt zijn omgeving…

er was zon en wind en jij zwetend van het sporten ik zou naar jou slechts kijken van een zekere afstand maar toen je opkeek geraakte ik in jouw ogen verloren zo wandelden wij samen de nacht in onze vingers zochten elkaar en je zei niets, we lieten de angst achter ons links van ons blaften de honden we hielden in, draaiden ons om keken…

er ligt een fietsje en een jas hangt slordig aan een tak geplooid ook liggen schriftjes rondgestrooid die vielen uit een kindertas verborgen onder struikgewas ligt zij in bladeren getooid gebruikt en daarna weggegooid haar handjes zijn gevuld met gras in alle onrust thuis ontstaan ontsnapte er een kleine hond hij volgt de weg door haar…

Geen hond die hem in het aarzelend tasten nog geleidde. Een muur heeft tussen ons slapen in gestaan. Ik tel de stenen op mijn blindheid na. --------------------------------- uit: 'Dooraderd licht', 1998.…

Met de vingertoppen van mijn geest Tast ik de wereld af: Een blinde zonder hond Tikt met zijn lange witte staf Verbaasd schuifel ik verder Onbewust van gapende kraters en kloven Steeds verder door de vreemde velden Anderen roepen woorden die ik moet geloven Als een ziend geboren blinde: Kwijn ik van verlangen te zien Toevallig grijp…

Drie honden, twee katten. Net na Sarah kwam de laatste nestelde zich in haar en vrat al het leven eruit.…

Het stuivende zand vooruit de schitteringen in het water de schelpen op de pier en in de rug duwt dertig jaar Er was een ander strand en later lag in het verschiet twee blonde kinderen, een hond een kar, getrokken door een vrouw het duin op naar de top en naar beneden door het mulle zand de zilte zeelucht als afrodisiacum latent aanwezig…

Na de dag met z'n drie keuvelend, betastend, zoenend zwemmend en zwetend, op weggetjes door 't donkere bos alleen terug terwijl zij over een aanrijding met een hert, met een hond gesproken hadden, toen ik thuis was kwam hij nog langs na over het verenigd veld verteld, even te kussen, kers op de taart en 's morgens kreeg ik van…

Kom doe als Weemoedt: dans in het rond de kamer door met kat en hond. Vraag ook de hamster eens een keer, spring met de goudvis op en neer. Strooi eens wat licht in kier en scheuren en laat de bladluis niet vertreuren.…

in deze intieme tijd brengen niet zo zeer sneeuw den boom of bal hert pool hond ar of slee glitter bel krib mis man herder stol beeb wijze ree hulst mistel stuk ster of stal sfeer drama en romantiek nee juist veeleer de te vroege val van de kerstpiek men krijgt uitgerekend het land aan de te laat opgeruimde middenstand…

verder gaat eenieder daar onder gras speciaal die zonder toeverlaat klonk van achter ons familiegraf uit het niets vervaarlijk gegrom ik dacht meteen dat is opa zwichtte voor meneer pastoor om zijn Pasen te mogen vieren naar ze zeggen ook voor oma zelfs in het rijk der hemelen krijgen ze hem nu nog niet om het mocht niet zo zijn de hond…