Netgedichten

netgedicht (nr. 30.850):

Doerak

Je kreupelt al een week
zonder een kik te geven
het leven laat je in de steek
ik moet je zeilen reven

tussen het hoge gras
kijk je naar de reigers
het wordt nooit meer wat het was
mijn kerk staat in de steigers

Je ogen tarten mijn geloof
in het goede van de mens
er gaapt een catastrofale kloof
in jouw allerlaatste wens

ik gooi een stok in de rivier
wachtend op jouw dodensprong
mijn tranen breken op de pier
waar jij mijn pijn verdrong

een beetje water en een brokje
maken jouw levenscyclus rond
ik haal het mandje uit het hokje
van mijn allerliefste hond.