Alle inzendingen over De Kust

de kust…

Over eindeloze zeeën blanke palmenstranden hoge bergen diepe dalen en kusten met ruige rotsen. Ik zie meanderende rivieren die stromen tot een waterval doorkruisen wouden en landerijen en vullen zeeën van kust tot kust.…

Onder 'n deken van schelpenzand sliepen de geliefden hand in hand De wind kuste hun zilte lippen en beloofde ze alvast stormen die de kust schonken aan het holle land De zon zonk in Alex's oesterogen Maar de zee viste naar Ietje's oren Zij verleidde Ietje met kabbelend geknabbel aan haar voeten, alsof water en wind nooit eerder logen…

wanneer de nacht de dag weer kust de ochtendgloed gaat komen dan dringt de werkelijkheid zich op vervagen alle dromen wanneer de dag de nacht weer kust de duisternis gaat komen vervaagt de hele werkelijkheid door nachtelijke dromen…

op de grens van zee en land kust de zachtheid van het zand haar voeten die, waar golven naderen, ijlings vluchten verlangen doet haar wanhoop naar vervlogen dagen dat hij vochtige ogen kuste die de zilte zee steeds zullen voeden uit “Amor”…

rimpeloos stap ik op water aan de kust is storm op komst…

Zo echt zo ongetemd zij kust de aarde en als het regent modder…

je kuste mij mijn ziel en ik ik ben daar gebleven waar ik viel zonder jou…

een schoonheid van rust kust de kracht van zonneschijn zijn te koesteren…

Spartaanse vrouwen zitten aan de zilte kust -- hun haar te kammen.…

Zorgvuldig geregeld De grote pakketten Met speed die van Het containerschip Voor onze kust Overboord werden gegooid - Toen de maffiaknechten De buit binnen gingen halen Met hun super speedboot Werden ze met grote spoed Door douane en politie Van al dat kostbaars Beroofd - Gevalletje speed Net niet…

De kust vergaat. De man sterft en alles vaart naar rust’…

Sierlijke vogel Streel mijn ruisende golven Op weg naar de kust…

De golven zeilen op een eeuwig ritme langs veilige kusten…

de zee kuste mij en liet me geen keus tot over m’ n oren…

Het laatste blaadje verrijkt het kleurig grasperk en kust het herfstkleed.…

Daar waar de zee kust rollebollend op haar strand geeft hij verkoeling…

de frisse morgen kust met tederheid mijn huid ik ben weer buiten…

Zilvergrijze maan kust het glinsterend water liefde in de lucht…

Zij heeft haar kusten lief en kust ze. De zee plant zich voort in het water. De zee is voedzaam als een rijpe boomgaard. Zij is de moeder van de grootste sterren. De zee is een regen van goedheid, beken het maar, zij is onmisbaar.…

oké laat me nu maar los en zal ik de weg met de dood inslaan Vandaag kust mijn leven de dood wakker Langzaam ervaar ik een serene rust Het vergankelijke sterft in dit uur en de dood is het die mijn koude wangen kust……

Vannacht in mijn droom heb ik je dan ontmoet Je kuste me zacht bij wijze van groet Je raakte me aan streek zacht door mijn haar Je hand langs mijn wang de passie was daar Je lippen zo zacht kusten mij intens Je stralende ogen zochten naar een grens Ik geef me over verlangen doet pijn Vertel me, allerliefste wil jij mijn minnaar…

Als de moeder slaapt speelt het kind in de schaduw van de gebouwen in de stad waarvan het land zich uitstrekt van kust tot kust. De aarde draait een baan in gang gezet door de passen van het rennend kind een slapende moeder cirkelt gevouwen in een houten zwaan moe van het geven blind voor de bellen.…

je rotst en brandingt veel te vroeg je koude lijf golft al de warme kusten zag het schuim waarin je overslagen rusten toen zij de hete stranden kusten met de afgelopen winterkou de onverlaat die nog een pootje baadt trekt zich snel weer terug de kilte is door tijdgebrek van lentes zon nog niet gevlucht…

verscheurde wolken zon kust het zwarte water nog slapen golven…

De zee kust het strand op getijden gedragen maar vindt nergens rust…

als jij mij zacht zoent, ben ik haast mezelf niet meer, jij kust een ander.…

In de vroege morgen kust de zon de kleuren wakker uit hun nachtelijke slaap…

Zij kust een vlinder Lucht zo blauw, druppel van dauw De hemel glimlacht.…

drie wilde zwanen volgen kust en waterlijn geplaagd door de wind…