Alle inzendingen over De balk te hoog gele

Bestijg de dageraad die de droom bespringt, het bepaalt tot hoever ik ben uitgereden, en voel dat als verraad, ik weet niet wat ik mis tot aan de laatste hindernis, in een tijdloze rit, waarin de balk te hoog is neergelegd?…

de hond loopt in de schaduw van de vrouw hij wil uit…

Voor Bram Vandaag toch weer Het nodige geleerd: Niet alleen zeldzame Postzegels - maar ook Leden van de hervormde Kerk kunnen zijn geperforeerd…

En waar de gele was gegaan, verscheen hij hoog als de geele maan, de huizen en al de daken zwart bij het geel afstaken. De huizen kregen een valse schijn van schoonheid of ze van ebbenhout zijn met lijsten vlammend van goud, ivoren balken geel en oud.…

zacht breekt licht gekleurde tonen in het glas een transparante melodie zweeft door de lucht wolkjes muziek lieflijk op hun vlucht langs hoge balken tot de verste lijken op te lossen in de mist van vele lampen die hun schijnsel hemelwaarts richten om gods gezicht aan te lichten…

notenbalken in partituren van melodieus verdriet worden doorgaans platgewalst door huilebalken…

In Nederland zou je nu ongemerkt Pensioenen met de helft kunnen verlagen Of allemaal een boerka kunnen dragen Of Twitteren terwijl je overwerkt Er is maar een ding dat ons volk nog boeit; Hoeveel het ijs bij Balk is aangegroeid.…

Een pijpenla met deuren op een rij, Een gang in een hotel is vaak voorspelbaar, Maar wat wij zagen was echt onvoorstelbaar, De architectenmoeder praat ons bij: Mijn zoon is één brok creativiteit, Alleen kan hij nooit goed zijn balkjes kwijt.…

je ademt sleutels waar ik sloten had gemaakt danst over mijn balken in een eigenzinnige cadans bast mijn contra open met mateloze overtuigingskracht molt alle hoge accenten uit mijn eerste repliek ik kruis de ligging van de klank met een chromatische krul en ladder dan mijn eigen melodie rond jouw toonaangevende geluid…

in april de ochtenden nog kil stap ik uit de deur en ruik de geur van nevel uit de hemel in een laken van lila staat daar de azalea zo loop ik in het rond het brood nog in mijn mond alleen maar even blij het onkruid nog verre van mij…

in voorzichtig durven plukte drie turven hoog de gele narcis wat hij niet wist dat geel de lente opent die hij deelt verrukt dacht hij bezit te claimen keek groots om zich heen waar zon zijn pagina met geel had vol geschreven hoe leven voorjaar speelt…

Rode tulpen, nog in knop of uit Een mooi en sprankelend voorjaar Laat maar toe Hortensia's knoppen Narcissen In een gebroken wit of geel Hoog. Fier. Rank De krokus in het geel Lacht ons toe Daarom ben ik voorlopig niet Voorjaarsmoe…

Er wordt dan weer van mij verteld en de wind zal ooit, net als weleer door mijn stoere stalen balken zingen.…

er was eens een frank en vrij woord dat samen met het blad voor de mond demonstratief de wacht hield voor de poort van het fraaie vredeshuis de hoofdingang was afgesloten met een balk in het oog de streep door de rekening voor het wachtende duo met het spandoek hoog: ‘Alles anders!’…

Ik zag de splinter in jouw ogen maar was mijn eigen balk vergeten ik ben niks beter dan jij en dat mag je echt wel weten.…

voeten lopen in eiwit van zee boven mijn hoofd wolken in dooiers van geel leven omsloten in kalkschaal van dood…

Een merel in 't struweel goud zingt in zijn keel een drukte heen en weer heesters botergeel…

De oogst geborgen schouwt de landheer, verguld van hoge dunk, tot nok gevulde schuur Waar zwaargewichten, naar vermogen, magere magen niet bij de ruif gedogen.…

Het zat veel te hoog en wat ik zag begreep ik niet te klein dit brein te groot die hoop spinsels veroorzaken een oneindig geloof.…

Hij woont in de hoogte, maar ook bij de verbrijzelden, de nederigen van geest, want als dát niet zo was, dan was Hij ook nooit de Verhevene geweest. De goddelozen vergelijkt hij met modder en slijk, opgeworpen door een woelige zee, zij die weigeren Hem op het hart te leggen, de Verhevene draait hier niet in mee ! Hij is niet met hen die zich…

het kwam gestrekt, met been vooruit verstak mijn scheenbeschermer links het bleef doodstil, er kwam niks uit; de achtertrap was minstens slinks te noemen; hypocriet, ver onderbaks ik bleef mijn kalme zelf, sereen als uitgestreken laken strak ik dacht me naast het veld alleen met hém een loden baar dan krak nog steeds geen fluit, niet…

Macron is bezig Frankrijk te ‘hervormen’, Er wordt geprotesteerd, er wordt beklad, Want al die 'gele hesjes' zijn het zat, Genoeg om de Bastille te bestormen. De troep – nadat het stof is neergedaald – Wordt weer door gele hesjes weggehaald.…

de roos knakt op twee balken doornen etsen de geest de mens hoopt op herleving mijn hart het meest…

geel en warm licht en helder onmisbaar aanwezig altijd hoog een gouden boog eigenwijs een baan onzichtbaar in de nacht zilveren sporen ochtend gloren geen woorden maar daden gelukkig…

Mama zei wat kun jij dat goed en zo leerde ze mij braaf te zijn, en nu leer ik mijn kinderen door niet streng te zijn dat ze per ongeluk of expres iets kunnen doen wat niet mag Ik zie hen ontdekken wie ze zijn, wie ze denken te zijn en wensen te zijn en over mijzelf denk ik na: wie ben ik geweest en wat is daarvan gebleven?…

Roest van vergane rozen in vuile vazen, stof op de tafel, ooit met liefde gemaakt van de botten van een beukenreus naast de oude brieven handgeschreven schetsen van twee zielen, eeuwig jong zonder beslommeringen geen krassen in het goud van de beloofde trouw geen onbestemde vragen of dubbele twijfel die wroet en woelt tussen…

in de luwte een koppeltje ouderen soms valt een woord na de storm de welving van een duin op mijn pad tussen het wier balken op het strand ongeborgen…

in de eurokas kweekt men hop tweemaal zo hoog als verleden jaar de gele muurbloem ruikt in het nauwe straatje naar gebakken uien voor de microfoon zingend in de badkamer de legionella aan de overkant van het grote meer brandt licht is het altijd feest…

Veel te veel hondsdraf zei mijn vader en het oprukken van de gele dovenetel bevalt mij ook niet - inmiddels was de zilverpopulier van mijn zoon tien meter hoog geworden was de zonnewijzer van mijn grootmoeder groen uitgeslagen en het licht wankelend. -------------------------------------- uit: 'De tuinen van dodeman', 2002.…

over hoge treden en met de gele maan, over de trage lange rivier, zo zijn ze gezellen, onder werelds deken, de moede gele maan en de eenzame man, raken in z’n kano onder de gele maan nooit uitgekeken gedwee, getwee naar een verre vrije zee berust op de zwaarste en langste tocht, langs droomschappen onder een moede gele maan stroomt de…