Alle inzendingen over De ironie van onze tijd?

Eenmaal in de hemel, in dat milde licht, kijkt hij met de anderen neer op de ironie van zijn casus. Hij is pas twee- en dertig.…

Meng dit met melancholie, drankzucht, algeheel verval, wat taalgevoel en ironie, een slechte jeugd en bovenal het gemis van alle jaren dat ongevraagd uw pad doorkruist. Dien ze toe en u zult ervaren hoe ook in u een dichter huist.”…

Een mooie melodie de ziel bespelen Onszelf terug vinden in elkaar zonder ironie Liefhebben kwetsbaar kunnen zijn een cocon Van zachtheid dat tussen gedachten schuift Gelijk een bloeiende bloem gevoed door pokon…

in je camera staan onze tijden beschreven in geheugen met de foto's kijkend in gedachte vol verlanging naar het verleden…

Ons vertrekpunt behoort aan het heden, Het einde is toekomstig het verleden. Een reis door momenten, geen ogenblik rust. Puur en slechts overgave, De tel waarin jij mij kust. Geen verschil tussen oogwenk en uur, Het einde is aanvangend avontuur. Wij worden zijn en waren. De onderbreking lag al vast, Besloten in het eeuwig ongrijpbare.…

Begint onze tijd opnieuw.…

Totdat onze zogenaamde vijanden onze beste vrienden zijn. Ja dan, breken de beste tijden aan.…

We spreken steeds meer beeld- taal met digitale iconen van Thuis Hart (in de kleur van het moment) Envelop, Klok, Pijl en Prullenbak maar iconen van verf en bloed reizen in hun wereld van bladgoud met ons mee als portretten van het leven dat we graag willen leiden bedachtzaam en paraat als een rondborstige vogel die zijn veren laat zien…

Geloven, dat er méér is, dan je weten kunt, is weten. Hopen, dat het leven méér is, dan je kunt verwachten, is logisch. Liefhebben heeft met verstand niets te maken. Is weten. Met hart en ziel.…

Anderzijds als het handvat breekt en het genot in de werkelijkheid verbleekt, wat kan ik verwachten in de sluwe ironie van spot door de schaduw van gedachten in de morgendauw gekweekt?…

De tijd vliegt.…

Haar lichaam sterk en stoer geheel zichzelf in oergezonde staat en spotlachend om wie er niet als zij totaal geen kwalen kent maar last en leed verdraagt de neergang van een lijf dat het wél af laat weten Haar ironie zweeft uitvergroot boven de klachten van de lijders die na bekentenis over hun feilen en het vertonen van hun wonden in…

Onze tijd versnelt. Klokken waarschuwen. Onze tijd vertraagt. De dood fluistert. Nu is het veel te laat.…

eerlijk heerlijke vriend John in de latere jaren van ons leven groeide onze jonge vriendschap die ooit op Des Arcades begon met altijd Wil aan jouw zijde die als Okkie Trooy krentenbollen uit de schoudertas dat opdiepte wat jij nodig had en vergeten was hilarisch waren de levensliederen die jij met broer Hennie samen als Buum & Buum ons…

Ga mens, vooruit, de oorlog duurt maar kort, benut je kans, schiet vijanden aan gort Snuif kruitdamp op, verduister regenbogen en spuug omhoog tot in je eigen ogen.…

Niet slechts de vogelpest slaat hier diepe wonden De kwekers slaan de handen in elkaar. Maar ook in SARS schuilt groot gevaar. Vooral in China werd dat ondervonden. Dus als je stijlvol en veilig wil chinezen Eet dan geen kip, maar pekinezen.…

Eenden zwemmen in de sloot al is het meer lopend drijven. Ze vrezen niets, geen nood waarvan ze uit angst verstijven. Geduldig happen ze brood dat gestaag van honger bevrijdt. Ze peilen alles lichter dan lood een aard die ik haast benijd. Het fruiten van brokjes in het zo smeuïge water passeert de keel in slokjes gevolgd door olijk…

met leedwezen deel ik u mede ik zeg u gewoon dat vredig van ons is heengegaan dat jij bent overleden met grote dankbaarheid ach, gewoon normaal zullen wij je gedenken je was een kort verhaal je was een liefdevol mens een egotripper voluit altijd stond je klaar het interesseerde je geen fluit een leegte laat je achter nou ja, vooral…

Ik was in Hollywood een figurant Een loser, met de kleinste kans content Maar laatst kwam er een westernproducent De grootste in zijn vak en echt briljant Hij had voor mij een wereldrol vacant Want hij was overtuigd van mijn talent Het gangstertype lag me pertinent Mijn gage was zelfs licht exorbitant ‘Wildwestfilms nooit’, bleef ik tot…

verdwaal in je zucht naar liefde, lieve zoek je zelf overal laat je dragen bovenal zweef maar lieve met zuigend hart slurp je leegte vol met smart…

een sta in de weg, ben ik ook terwijl ik langdurig zit op de juiste momenten ja knik en eindeloos tot de schepper bid hoe is dat zo gekomen daar ik toch goed van zins ben de werkelijkheid onderscheid van dromen, verderf en schoonheid door en door ken het is als kleurloze verf op een palet op het doek verwerkt tot blinde vlekken waar…

Toen op een dag een vreemdeling heel frank en vrij flaneerde in de kleine stad der mooie mensen, met haar intriges, spiegels en haar gaanderij, haar tempels om de duivel Tijd in te verwensen, keek, druk met mooi-zijn, niemand naar dat wezen om (men liet om het bestaan der stad te doen voortduren, voor de vergane schoonheid, die vertrekken kon…

Des avonds rond de stond van elf, wanneer de crisis van de dag is weggezonken en poppendame alsook sponzenheer van de t.v. naar hem niet langer lonken, omdat zijn echtgenote, afgebeuld, die krocht van lol heeft uitgehypochonderd en met haar zooi naar boven is gezeuld, naar die verknoeide uithoek van hun sponde, en hij voldoende aangeschoten…

Schiet de kersenpitten weg van tussen je duim en wijsvinger ver de vijver in. Zie hoe de eenden toegezwommen komen en verontwaardigd rechtsomkeer maken. Lach je dan een bult -verontwaardigde eenden zijn lachwekkend- zodat de voorbijgangers verbijsterd blijven gapen naar die niet alledaagse metamorfose. ‘s Avonds kun je dan nog genieten…

Ja zeg van harte met de campagne weet je wat haal de champagne drink maar op je succes haal nog maar een fles waar de geest volledig uit is gegaan wat heb jij met je stem gedaan…

uw Calimero-gehalte wordt niet netjes opgekuist binnen enkele seconden geeft u klakkeloos sneaky lage cijfers vindt dergelijke euforie misplaatst binnen diverse gedichten uw creativiteit kunt u in elk geval volop botvieren voor mij is alles pure poëzie vandaar dat ik het u lezen laat misschien valt het kwartje nu in meerwaarde…

Toen zij mijn hart gebroken had reed ik huiswaarts op mijn fiets en zocht naar nachtelijke troost in dertien gore kroegen. Dronken van verdriet en vodka en stoned als een aap kwam ik ten val en brak mijn beide polsen en een rib. Geplaagd door ochtendlijke flarden van de kater met een gebroken hart en leden en een verbazend stijf gevoelen…

'K ben al met al een treurig mechaniekje dat alleen maar één dansje kent, één trieste melodie 'K draai zinloos in 't rond tot het muziekje stopt. Zak reut'lend door de knie. Waar is 't meisje dat mij opwond? Ach, de veer verroestte. En het meisje speelt niet meer.…

hij at de soep met een vooroordeel zijn walging weggeslikt met een teveel aan brood, het broertje dood bedroog zijn smaak het was wel raak, die opmerking het ging naar binnen met een slag, vaardig langs zijn weerstand en de lach van plagerij ach, die hete brij bevat niet veel meer dan wat loze ingrediënten uit de smaak van jou en mij…

Ik ben langs, nee niet langs, ik ben geweest bij opa. Zomaar op de bonnefooi -de tafel van gebreken was een zooi- en viel pardoes in Wout’s verjaardagsfeest. De stoelen rolden er weer af en aan zo nodig, met of zonder tussenstop. “Breng mij maar even buiten, beste Sjaan” zei opa ferm; “hier steek ik niets meer op”. Het broze bankje kraakte…