19638 resultaten.
Toba
gedicht
2.0 met 27 stemmen 4.792 Ik zal vinden wat ik wil, het meer en
meer, lichaam uitspanselwijd
over het volle oppervlak gespreid,
opstaan in drie tijden tegelijk,
het meteen vergeten, om halfzeven
door de nevel en de spinnenwebben
waden, blinden losdoen, hemel
lezen als verwoesting als altijd
----------------------------
uit: Kluwen (2011)…
De jurk
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 382 Ze lag te grabbel
op de kofferbakkenmarkt
verrukt ontwond ik haar
als uit een kluwen touw
heimelijk hopend
dat ze me passen zou
parelmoeren knoopjes
sloten felgekleurde panden
die vrolijk mij omhulden langs
het Noord-Hollandse strand
na jaren flaneren doe ik
haar nog niet van de hand,
een sjaalknoop middenvoor
maakt nieuwe mode…
Veenmos (Sphagnum)
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 64 niks hoor
in mijn tuin
verdringt het
soms het gras
een hechte kluwen
verend grijsgroen
de maaimachine
loopt erin vast
die taaie rakker
meters hoog opgetast
hield het water vast
en ook de mensen
die erin wegzonken
verdronken
in het veenmoeras
veenlijken
die we bekijken
in het museum
overdenkend
hoe het was…
Salka
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 120 De kluwen
van de uitgetrokken
rozerode panden
ontwindt zich tot
een mantel
in haar koesterende handen.
Gedicht n.a.v.
het boek “Salka” van Chaja Polak.…
Schrijnend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 183 Ik heb nog brandhout voor vele strenge winters
en in mijn brein sprokkelde ik ideeën voor een eeuw
maar mijn leven is een kluwen , een spinrag
met te strak gespannen draden
de ragebol kijkt lijdzaam toe
het is nu wachten op bevrijding
hoe kom ik los uit dit bizarre labyrint
van onvervulde dromen
zal ik stiekem over het muurtje kijken…
Uitzicht
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 77 kiezelstranden omzomen mijn water in de woestijn
gesloten in ogen gevouwen, zuchtend naar een mond
vloeibaar naar weiden of een verworpen stad
bevangen aan uiterste randen van trillende lucht
op een morgen ontwaakt
nog beschonken van donker
de volgende dag na vandaag
met daarboven eeuwig hemel
het zicht ontnomen, in kluwen tot stof vergaan…
ZICHT EN TOCHT
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 137 Hoge appelbloesems
wiegen losjes
in wijde bolle kruinen
waaronder
kleine krentenbomen
luchtig ademen
uit hun stil vlammend wit
de grote gaard vol zuchtjes
is een kluwen flamingo's
die op wil vliegen
maar steeds laag boven de grond
door zich heen blijft zweven
blije verwondering geeft
met opwekkende vragen
en antwoord naar ieders zin.…
Windmolen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 763 Drie bladen wentelen rond de as
gelijkmatig zuigen ze wind
in de gestroomlijnde koker
door een kluwen van kabels
verbonden met fijne mazen
het net dat verdeelt
Groene stroom is verwekt
in vallei of poldervlakte
De baron die zich wentelt in blauw bloed
zeurt over de vervuiling van de horizon
de meeuw die zijn vleugels zou schenden
Hij…
vrienden
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 4.344 een vriendschap omgeven
door liefde zonder vragen
is in het kluwen van dit leven
een parel in het hart
steun in sombere tijden
troosten bij verlies
samen in lachen verglijden
na tranen van verdriet
vriendschap zal pas groeien
de dag ze wordt gegeven
gevoelens meer dan liefde
omhullen dit hart met leven
want vriendschap zonder vragen…
Exit
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 326 Vanochtend heeft ze er een eind aan gemaakt
Ze heeft zich van het leven beroofd
Ze heeft zich met alle kracht die in haar was
naar beneden gegooid
Van twaalf hoog kwam zij nedersuizen
De man beneden moest het zien
Het kraken deed zijn hemel gruizen
De tijd stond stil om zes voor tien
Gruwelijk was wat van haar restte
Benen en armen tot kluwen…
Braamtakken
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 302 Ik houd mijn verdriet diep in mij verborgen
als een kluwen stekelige braamtakken
Ik huil niet, ik snik niet, ik klaag niet
Ik moet loslaten
maar blijf haken aan de doorns van mijn verdriet
zodat ze me verscheuren
en ik ineenkrimp van pijn
Ik kijk niet naar binnen
want daar wil ik niet zijn
Ik probeer niets te ontwarren
Wil niks tegenkomen…
vergeet het maar
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 380 zij wikt en weegt
de pro, het contra
alles in haar hand
wijst recht vooruit
door alle bochten heen
uit het kluwen van het leven
spint zij onvoorwaardelijkheid
een bezigheid sinds heugenis
die haar nog nooit heeft vermoeid
of even moedeloos deed versagen
blind als een bovengrondse mol
ziet zij alles slechts in klaarte
woorden en daden…
erfrecht
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 166 zou kunnen
dat er iets
van de oudste bomen
in sluipt
als ze naar
elkaar reiken
hoe er naar ringen
gevraagd wordt
en of er hoog in de lucht
nog takken zijn
waar lange planken
van gemaakt worden
hoe ze oeverloos
wortelen
in een tuinfilosofie
alsof
er een rangorde is
in het erfrecht
tussen eik en populier
hoe ze zweven in een kluwen…
De lange stad
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 153 lijkt alsof de huizen verdwijnen
en alleen ik hier blijf wachten
Zo lang is ze, deze stad
dat ik mij in de druilende regen
verlaten voel, en vertrokken ben
maar bij mijn terugkeer
nog steeds aan de bar zit
en weet hoe mooi de stad was
Maar nu is ze een lange stad
met neergelaten rolluiken
en ik moet op de winkel passen
en weet dat de kluwen…
buiten is het onveilig - de moeder
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 97 vleugels het luchtruim
tot een gesloten boek
verklaarde
deze breekbare vogel
vliegt zich niet bijeen
ook de takken zijn te teer
ze verschanst zich
je weet maar nooit
in een vergrendeld
nest vol spullen die
haar veilig omhullen
achter de lens legt
de dochter haar
vleugellamme
Jiddische moeder vast
knopen om te
ontwarren
een kluwen…
Ontkennen
hartenkreet
5.0 met 4 stemmen 1.349 Bedrogen, belogen en verstrengeld
in een kluwen van verdriet,
verbrokkelen onbeantwoorde jaren en
worden één grote, onbegrepen puinhoop,
waar je zelf deel van uitmaakt.
Een ononderbroken lijn van leugens
ontkent de waarde van jouw bestaan.
Je hebt jouw leven uitgeleend,
jouw ogen hebben al die jaren getraand.…
als het doorzicht kwijnt
netgedicht
3.0 met 25 stemmen 694 in het uiteinde van
een afgehakte loot
naar het onbekende daar
ik heb weet van de verlamde passie
de opgesloten sier
alsof een eeuwigdurend zielenstaar
mij voortduwt in het zand van de woestijn,
wellicht een onvermijdelijk levensgebaar
de zon weerkaatst op schaduwen
van gedoofde vuren in een geblakerd bos
momenten met gelijmde kluwen…
Bed
gedicht
3.0 met 7 stemmen 6.410 .
-----------------------
uit: 'Kluwen', 2011.…
Wildernis van emoties
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 96 Omdat het landschap zich uitstrekte
tot ver achter dromen
die jij mij beloofde
toen we in de achterbuurt sliepen
had ik een boom in de oude stad
om een gedicht over te schrijven
toen het dromen begon te staken
en in de wildernis van emoties
wist ik mijn ziel te ontknopen
uit de kluwen van devoties
en altijd bleef ik hopen
omdat de rivier…
microgestalt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 103 De wereld lijkt steeds kleiner
te worden, alvorens enig ander
mijn vingers druppelen naar de einder
ik trek een lijn om de tafel om
het beletselteken, het zet zich
ontspoort oneindig, het kluwen
kluwt tot een vierendeel, waarvan mezelf
ik schoffel door mijn schrijfsels
noch betrek ik de druilende muren
het is is niet hetgeen het is als een…
Wat is het droste-effect
gedicht
2.0 met 91 stemmen 14.671 Je pakt mijn vingers
en ik de jouwe en jij de mijne totdat we
een kluwen hand zien:
en dan steeds groter.
En je knikt.…
Pirouetten
gedicht
2.0 met 3 stemmen 110 Een ribbelstrook zand en zonlicht
schitterde in een geul oude vloed
die ging toen een slingerpad het zicht
op het strand openbrak, de gloed
van de dag jou beetnam, je streelde
met een wind vol kinderstemmen
een kluwen vogels jou verlokte
met hun wit van het blauw breken
dartel als jij die van mij rende
naar de zee die vlokken sneeuwde…
VERLICHTE SPEURTOCHT
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Mensen denken diep na
over het levende geloof
hun vragende gedachten
lopen als vele wegen
krioelend door elkaar heen
zijn soms ook een rechte baan
verlangen naar een trefpunt
dat bijna verborgen ligt
onder koepelstruiken
boven deze dichte kluwen
zweeft voortdurend een grote ster
bij nacht en dag heen en weer
geeft daarbij zonnewarmte…
Buiten is het niet veilig
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 151 verklaarde
Een breekbare vogel vliegt
zich niet bijeen
ook de takken buiten zijn te teer
ze verschanst zich in
haar vergrendelde nest
overladen met spullen die
want je weet maar nooit
haar veilig omhullen
Achter de lens legt
de dochter haar Jiddische
schrandere pratende
en soms felle moeder vast
zoveel knopen
om te ontwarren
een kluwen…
Een zaterdagochtend
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 85 In een kluwen van verlatenheid en nijd
die de liefde even deed verzwinden.
ben ik de weg niet kwijt
maar kan hem alleen even niet vinden.
En dan, als ik langzaam wakker word
dalen vreedzame engelen neer
agressieve duivels worden verdreven
en een weldadige rust keert weer.…
ik nam de moeite
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 841 ik nam de moeite
zet een stap in je gedachten
kluwen wollen gedachten
verward en verdwaald
koude tijden
warme gevoelens
ik nam de moeite
je aan mij te binden
aan de levenslijn
touw, als teken van verbinding
heel even heb ik
je leven in mijn handen
ik nam de moeite
geef je ruimte en stilte
om jezelf te ontdekken
vragen
vragen om…
Draad
gedicht
3.0 met 8 stemmen 4.301 .
-------------------------
uit: 'Kluwen', 2011.…
Ondergrens
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 100 Om te aarden in een bodem, woest van grond,
drijven dunne velden landinwaarts
uit de kluwen van de nacht, richting morgenstond.
Aan de oevers van naderend welbehagen
vangen steile stranden een golf van ijdele hoop,
in verdronken vaarwater ten grave gedragen.…
Dode wortels
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 159 tijdens de ontmoeting
van schaduwen
blijft taal verborgen
in onontwarbare kluwen
het zwarte bloed
sijpelt aderloos
door de hersenpan
het ego heeft er weet van
weerstand is pijnlijk broos
en het gaat aan niemand voorbij
vaak al scherven voor het bakken
in tere vormen of kleurloze brei
men draagt het mee
over de horizon heen
zonder…
Wittemaan
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 453 Une femme loup garou
en wij kunnen vechten
zoals wij konden schieten
met woorden van liefde
Wittemaan licht op
over de daken van Utrecht
en rolt zch uit
als een kluwen in de nacht
en de krijsende katten
zijn onze getuigen
de woorden van liefde
klinken niet meer…