Alle inzendingen over De lichtste zullen w

W.)…

Gestaag waren De woorden die We met elkaar Spraken verdampt, Warmte onttrekkend Aan de lucht waarin Ze waren uitgesproken, En lag alleen De stilte nog Tussen ons in…

Het schijnt dat ex-dokter Van Leiden in Maastricht resideert, en dat Pim van Weert in Goes woont en Bart van Goes in Weert, W. van Cuyck in Oss en C. van Oss in Cuyck, G. van Luik in Sneek en J. van Sneek in Luik ... Zou 't niet handig zijn als ieder naar zijn eigen plek terugkeert?!…

onaantastbaar drijf ik mee achterin het letterpeleton ben niet te min omdat ik aan de zwarte trui begon zie nu van verre de meesters sprinten zwetend in de demarrage tegen een finale demasqué hoor geen juichende schouwers langs de weg verstild fiets ik in de schaduw dromend over een nog ongekende letterzee slechts collen van de lichtste…

er zaten gaten in de lucht die in vrolijke vlucht lente vierden met een eindelijk ontklede zon die in de lichtste tinten begon aan het mooiste seizoen waarin de nieuwe kleuren zich nog moeten meten met het laatste hagelwit en sneeuw waar het prille groen als ondertapijt prijkt voor de vroege voorjaarsbloem ik heb jouw signalen…

woord voor woord fluister ik de wereld dicht tot een gulden boek in zoete winterslaap waar herinnering het leven prijst en licht zich spiegelt in een fotolijst flitsen beelden door de tijd doorheen pareltjes van wazigheid baar ik lettertjes W O R D E N nu vonkjes eeuwigheid…

W = Wacht drie tellen. EN = MIAUW zo lang je wilt. Rek je lekker uit en gaap. Val daarna gerust in slaap.…

Als dappere bewaker van de vrede Staat Jan Soldaat straks onder Duits bevel, Want kennelijk mag deze keer dus wel Wat fout was ruim een halve eeuw geleden. Maar deze nieuwe lichting Oostfrontstrijders Zijn dan ook geen bezetters, maar bevrijders.…

ik heb namen opgevangen en met stilte gerespecteerd, hun klanken zijn op sterren neergelegd de zwarte lijnen rond een scherp symbool beschrijven nu wat wreedheid zegt daar schijnen ze in weerwil van verdwijnen door een koude hand is er een mond die werkelijke vrede ziet? in de adem van verdriet ruist elke naam opnieuw het zijn…

Het prepensioen waar hier voor is gestaakt Bestaat niet in het Koninkrijk der Bushen, Maar anders had ik George nu kunnen pushen Dat daar door hem gebruik van wordt gemaakt: Kom op, ga vier jaar eerder met pensioen, Dan zou je ook eens iets verstandigs doen!…

Het ultieme gedicht, zal nooit worden geschreven. Dat finale vers, bereikt nooit ons wit papier. Wat ware liefde is, kan geen dichter ons vertellen. Wat liefde niet is, weet iedereen.…

Bij P&W en DWDD worden kandidaten als Van Dam en Albayrak agressief benaderd. …

ik wil met je schreeuwen een felle ruzie voor je koken in discussie ik wil met je praten me aan je ergeren je nooit verlaten het bed met je delen ik wil met je knuffelen je horen zeuren je verrassen weer opfleuren ik wil je troosten zoveel dingen met je doen met je proosten en onze eerste zoen…

Dansen zullen we op de graven. En huilend bij de kist zeiken op elkaar. Dat een ieder een ieder ook mist. Resteert nog de meewarige erfenis van de last, de schuld, en de leegte…

ja we gaan en verdwenen allebei in het grijs - ‘t spoor bracht ons samen - lieve ogen warmden winter kou verdween koffie met geklets glimmende koontjes - een schater lachte ons toe - de verlate kok bakte wat moois en lekkers van het vers gesneden vlees en net gevangen vis - blikken wisselden met woorden - tevreden tikte de…

Zullen we samen naar boven klimmen hand in hand zoals we vroeger bedachten? Zullen we dat doen? En als we dan daar boven zijn zullen wij dan drinken tot het laatste glas wijn? Zullen we dat doen? Kom klim mee. Het is mooi, de weiden zijn uitgestrekt en groen. Zullen we dat doen?…

En toch, ook daar, eens zullen wij elkaar wederom begroeten; onze werkelijke elementen zullen zich herkennen in elkaar: lichtlichamen in zielen tussen mist en stofdeeltjes: wij zullen zijn!…

Daar stonden we dan beiden onwennig alsof we ons nooit eerder verloren hadden ik ga dan maar, zei hij heb je nou alles, vroeg ik terwijl ik het vergeten snel in zijn koffer stopte zo treuzelden we ons afscheid dichterbij ga nou maar, ‘t is goed zei ik quasi nonchalant vluchtig keek hij langs mij heen zullen we doen alsof we…

Jij twijfelt, maar toch vraag je me: zullen we? Ik stel me voor dat het al zo is op de manier waarop ik denk dat het zal zijn, met die en die voor- en nadelen en vraagtekens ik sluit mijn ogen om het te voelen en te weten wat ik zou antwoorden als jij me dán zou vragen: zullen we nu weer net als toen?…

Zeker, mijn liefste, ze zullen, maar wij zullen meer, ze zullen zullen, maar met speels gemak zullen we meer wat ze ook zullen: ze maken geen enkele kans want wij zullen meer, we leven allemaal niet meer dan gemiddeld tachtig jaar, zij niet en wij niet maar zie maar mijn liefste wat wij uit die zeg veertig jaar nog kunnen peuren terwijl…

Zullen we het nog een keertje doen zoals toen toen ik smoorverliefd vroeg hoe je heette en jij mij die avond laat zo verlegen als ik was liet weten komt ie nog die eerste te verwelkomen zoen Zullen we het nog eens overdoen net als toen gewoon voor dat gevoel zodat we nooit vergeten Laat ons nog eens in die vijver van verliefdheid…

Op die amberkleurige rots zonder enig respijt beschreef ik er met krijt mijn pasverworven trots Verwacht maar 't kwam toch plots ik die nu m'n eigen leven leid heb me nu bevrijd van haar zogenaamde gave Gods Nu slapen w'in aparte bedden omwille van die relatie maar je kan er om wedden Dat ik zelfs zonder je gratie mezelf wel weet…

er is geen woord voor dat gevoel dat zuigt en zuigt tot alles leeg en leger is dode letters op een rij q w e r t y u i o p a s d f g h j k l z x c v b n m er is geen woord dat vormen wil…

Verglijdt -W-I-N-T-E-R- Kracht van winter 'n Witte deken Over rood, geel, blauw Kleurenpalet van Het nakend voorjaar Helsinki, oktober 1998…

ZE ZEGT 'M ECHTER: 'w, JE BENT EEN ZAK! IK h EN NIET ZO 'N HEEL KLEIN b. GA NAAR JE EIGEN BED!' ZO EINDIGT HAAR BETOOG. ZE GEEFT 'M NOG EEN Z. HIJ VALT VAN DERTIENHOOG.…

Denken is het lichtst, toch wordt het zwaar, En de dans kan 't lieve lichaam geven Ziel en zaligheid, en nimmermoe.…

ik laat jou geboren worden in mijn nieuwe droom je was er al maar nu weet ik dat je ook in mijn heimwee bent vergeef me het gemis ik ken je al zo lang zoals de duinroos en de golven waarin ik schelpen gooi en waarin ik me op den duur ook eenzaam weet omdat jij de meeuwen niet kan zien ongeschreven zoals verwondering in het lichtste…

Er is niets dat je niet wilt Alleen dat wat niet je nieuwsgierigheid stilt Niet in de lichtste sluimerslaap Of uit de diepste bron gedroomd Een geparfumeerde fantasie vervliegt Of water dat naar ergens stroomt Ver van meningen vanuit vooroordeel Of een korrel zand die in de Sahara woont Of als schelpen waar getijden, in voor en tegenspoed…

Nu je verweerde hart boven het wassende water verdwijnt nu het verzonken blauw boven leigrijze golven slaapt zal je dan het lichtste licht vinden? de winternacht doorstaan?…

zij stond alleen en achteraan door de duistere wereld verworpen en helemaal vooraan op de eerste rij geplaatst door Hem die is en was en terug komt op de wolken…