Alle inzendingen over De pijn blijft

Geleid door een nieuwe formule om aan te pappen ontstond veel chemie met een pront element te Rheen slechts bekend onder nummer uit het Periodiek Systeem en zonder ezelsbruggetje moest ik haar schrappen Trouwens had ik Hahelibebcnof niet vergeten me met al die schillen nog geen raad geweten…

Op de fjordhelling grazen geiten onbezorgd hun leven slijtend, beelden al springend de aard der Noorse vertellingen.…

wat blijft mij over als de bladeren dorren en het vocht de stammen triest de brekende knoppen ver ongeboren als God na enig aarzelen de herfst verkiest…

Waar blijft het grote nieuws dat het allemaal toch zin heeft? Wanneer breekt de stilte en kom ik weer op dreef in mijn vertrouwde ritme van dit en dat en hier en ginder omdat dat zo mijn aard is en ik jou daarin ontmoet?…

de brievenbus blijft leeg maar als wanneer ik nader de zwermen zwenken de honden aanslaan en de dravende paarden verschrikt stilstaan alleen dan voel ik me echt alleen…

Wat mensen zoal bezighoudt aan tijd kauwen op een dag denkt zich aan me voorbij vermeit me in stille triomf. Zo iets al een bedoeling had zijn zij het niet geweest. Zo iemand nog idealen schept zullen zij het niet worden. Dus reizen zij volvet verder laait naijver in ijdel bloed happen muilen in het slijk hongerig van steedse nood.…

de nacht is nog zwart als mijn ochtendpen de eerste letters schrijft op deze dag de stilte blijft sacraal als ik wat lijnen sprekend op het blanco teken wat zal deze morgen geven als zon de zegels tussen de regels transparanter maakt tonen zij het resultaat van mijmering en dromen of laten ze de dag met zijn verrassing…

Heb even tijd voor mij En zin en wil later daar geweest laten Wees geen geest van een kind Maar een geesteskind Zo mooi en briljant bedacht Muze ben je lief mooi meisje Mijn passie inspiratie Schaarse momenten in grootse compilatie Ogenblikken zo verbluffend Lamgeslagen woordeloos Maken moed en praten hopeloos Mijn hemel Jij bent…

Heb even tijd voor mij En zin en wil later daar geweest laten Wees geen geest van een kind Maar een geesteskind Zo mooi en briljant bedacht Muze ben je lief mooi meisje Mijn passie inspiratie Schaarse momenten in grootse compilatie Ogenblikken zo verbluffend Lamgeslagen woordeloos Maken moed en praten hopeloos Mijn hemel Jij bent…

onzeker alsof je vertraagd op te zware vleugels gaat en elke slag in alle vezels raakt pijnbewust en moeizaam bewogen behoedzaam alsof je gewaagd een verkeerde weg inslaat en elke stap zes prenten achterlaat doelgericht en beraamd gelogen ongeremd alsof je behaagd het hart zijn slagen laat uit elke zin de eigen vlammen praat aangezet…

jou ook droomde in dromen en zoet mijn fantasie de werkelijkheid voorspelde ik spelde de zinnen van beminnen in woorden ongehoord tot de klanken voor jou galmend misvormd daar ik hen niet over mijn lippen kon tillen zodat slechts de stilte over onze ruggen kroop en de hoop op later de reis per seconde vertraagde onverteerbaar blijft…

Zo zijn het vaak onze meest eigene gedachten de meest nabije, de meest schrijnende, die wij door moeten strepen, uit moeten krassen. Wij praten, een gat in de nacht. Dit is het schrikkeluur, de uitgesponnen schrikseconde. Als honden zetten wij de tanden in het vod dat ons zo dierbaar is. ---------------------------- uit: ' Doen en laten…

kast wedergeboorte prijsgeeft beklimmen zij de hoogste steigers om zich in kleuren en geuren een ornament te kronen hij en hij samen de ziel van hun huis zingt uit kloppende kamers van eros en amor uit volle borst zingt zij in een - zich steeds herhalend - refrein tot op t sterfbed toe en ver daarbuiten want er is iets dat altijd blijft…

Zolang je bij me bent laat ik de zon altijd schijnen ik laat hem nooit achter de wolken verdwijnen iedere straal is dan op jouw gezicht gericht mocht je dan toch besluiten te gaan dan verwarm ik me met een gedachte aan jou de zon blijft dan aan de hemel staan en zo sta ik nooit in de kou.…

Graffiti etst de regenboog in een mondiale kleur, schoonheid blijft bestaan.…

Zonnebloem, schitterend licht Dat deze zomer alle kanten op Spat, het licht doet schijnen Op de donkerste plekken, Zelfs je schaduw is mooi - Als de zomertijd voorbij is Zullen je gele veertjes Roemloos in het vooronder Verdwijnen, maar je schaduw Blijft, en landt rechtstreeks In mijn hart, verlicht mijn Allerzwartste nacht…

soms is warm te heet om aan te raken even rust kan branden dan voorkomen door te koelen maar de magie blijft in je lijf waar stromen razen en ik voorzichtig het voltage wil verlagen tot we coherent in spanning zijn de amplitudo's samen vallen in kortsluiten zit het venijn…

ik draag je over aan de wind met warme handen zomaar moet ik je verlaten je blijft het speelse kind dat bij vlagen zijn vreugde en verdriet weer vindt ik geef je zon om mee te spelen en weet vanaf het verre strand dat jij je geen seconde zult vervelen want de zee die we gaan delen is altijd bij de hand mijn spaans en italiaans…

heb ik de horizon verkeerd penseel ik wel de juiste streken de wereld is weer vreemd voor mij herken niet eens mijn eigen schilderij lijnen zijn op maat alleen het perspectief blijft in gebreken ik wilde ruimte ook voor jou het schuintoelopend gaat zich wreken toch zal ik nooit breken in kruisen kennen wij elkaar want…

waar blijft Gij o heldere lentezon ? die de koude dagen moet warmen zie naar mijn bloemen op het balkon zo triest met hun schijndode harten? waar blijft Gij met uw helder licht? die al wat duister is moet verdrijven toon toch een glimp van uw Gezicht wij willen u in glans zien verschijnen waar blijft Gij o ontluikend leven?…

verbazend ontroerend en ontwrichtend hoe van de ene op de andere minuut ons mysterieus het leven veranderen kan de ene dag gezond en vol verwachting onheil verdriet en afscheid voor eeuwig als gevolg van dodelijk een ziekte of ongeval plots en zomaar kun je niet meer zijn niet meer doen wat je altijd deed omdat je nooit meer wakker wordt…

Het is moeilijk bescheiden te blijven als je zo zwaar sensitief ben als ik met het accent op spontaniteit, originaliteit openheid, eerlijkheid, oprechtheid, vindingrijk ik praat niet over die hele grote wereld maar over heel dichtbij, mijn eigen familie want het is heel, heel moeilijk om met oudere zussen en broers om te gaan oh wat…

De vogels vertrekken en waaien door de lucht ik zwaai hen uit het zicht en wens ze een goede vlucht als het een beetje meezit zie ik ze volgend jaar terug.…

We gingen naar een groep Mannen, vrouwen, zagen elkaar naakt Er was een sterke grote vrouw met mannenstem en weinig borst bij Een andere happening We zongen met een vrouwengroep Er klonk een mannenstem naast alle vrouwelijke hoge stemmen. Ik keek, naast haar stond iemand uitdagend mee te zingen, die ook naar mij keek We gingen weg…

mezelf aanvuren om door te zetten De tijd is kort en gaat zo snel maar ik moet naar bed bij mijn tijger gaan liggen en ermee opstaan Huiselijk gebabbel in de keuken de soep begint al te geuren en ik weet dat er kaarsen branden Kon ik maar slapen Ik ril bij het terugslaan van de deken Het bed moet weer naar de winterkant Mijn tijger blijft…

woorden breken als ik schrijf, verliezen hun verband en onderscheid verspillen schaarse tijd letters zonder binding schikken zich in nieuw bevinden in een zin tot meer begrip als ik maar geen spelfout tik ik schrijf beelden maar het blond blijft warrig waaien je loop zegt onverwacht ik stop ook deze strofe is een strop ik wil je raken…

de treinen van ukrzalinytsia in tijden van vrede en oorlog zijn de oekraïense ruggengraat ze brengen van hier naar daar vluchtelingen en de soldaten pendelen de regeringsleiders van polen tsjechië en slovenië waar het front zich verschuift langs tot de bodem platgeslagen dorpen en steden verpulverend blijft ukrzalinytsia onaantastbaar…

waar blijft Gij O heldere lentezon ? die de koude dagen moet warmen zie naar m’ n bloemen op het balkon zo triest met hun schijndode harten? waar blijft Gij met uw helder licht?…

zie het dagen, uren komen niet tot helderheid zijn de nacht aan het vertragen de zon vervlakt in het krachteloze klimmen neigt bij opgaan al ter kimme de lucht is kil, dunnig vlaagt een koude wind, maar zonder groen blijft het bladstil nog kleurt de oogst de bodem wordt al schraler weiden zonder vee steeds kaler het leven trekt…

Mama blijft rustig, wat ik ook doe, ik weet niet -- of ik wel besta.…