Netgedichten

netgedicht (nr. 52.262):

Schoonheid blijft bestaan

Doornen van rozenstruik
aureool van geweldloze strijd
doopte druppels bloed.

Onuitgesproken
zoals de noorderwind,
zijn tijd liet glippen.

De ritmiek van dingen
de dood niet te verzwijgen,
van het ongeborene.

Het bloed stuwt de zon
wind verstuift de ballon van glorie
baart vruchten in victorie.

De dromenklok waagt
zich in de vaandels van de heroïek
de waarheid voort te planten.

Langs een wijnstok
vertakt het scherpzinnig leven
daadkracht stuk voor stuk.

Graffiti etst
de regenboog in een mondiale kleur,
schoonheid blijft bestaan.