Alle inzendingen over De tijd waarin berus

Als we beiden de verste sterren gadeslaan gepriemd op het zwarte canvas van de kosmos wordt de afstand driedimensionaal overbrugd en kom je zwijgend uit het niets vandaan, in elke hand de contouren van ons verhaal,een aubade aan de tijd waarin ik berust en ademhaal.…

God heeft de mens veel kennis gegeven In deze tijd verandert er steeds meer En wat er geweest is komt nooit weer Maar zo is het nu eenmaal in het leven. Toch heeft God alle tijden in Zijn handen En in kennis gaat Hij alles ver te boven Op Zijn woord kan men Hem geloven Hij zij geprezen, hier en in alle landen.…

is het spreken een daad van geluk wanneer het licht lente schrijft, vloeiend in het uur van een helderwitte dag en jij, in al jouw naaktheid, het hoge gras volgt naar volmaakte zeebloesems tot diep in de hoeken van het omgebogen getij dat bevrucht en reeds ontelbare malen stoeit met het hart zoals de zon met het nieuwe hooi voluit…

Als we beiden de verste sterren gadeslaan gepriemd op het zwarte canvas van de kosmos wordt de afstand driedimensionaal overbrugd en kom je zwijgend uit het niets vandaan, in elke hand de contouren van ons verhaal,een aubade aan de tijd waarin ik berust en ademhaal.…

Stevig in het zadel van het heden Gaat het oude ik hoop tegemoet Denkbeelden waar Kairos nog op broedt Zorg om de planeet, met recht en reden Zelfinzicht, de horizon verbreden Plannen die de mens nog niet bevroedt Stevig in het zadel van het heden Wordt het gouden kalf verwoed aanbeden Nieuwe geestdrift wordt nog niet begroet Neem het voortouw…

een andere tijd breekt aan waarin zal blijven wat waardig is in gevoelens tussen ons gebleven waarin ik altijd zal praten over jouw afwezigheid als zou je net in aantocht zijn een andere tijd breekt aan waarin ik zal lijden gaande langs dierbare nu ook trieste plekken waarin onze muziek zal zijn verstomd mijn stem zo stil zal blijven…

Joost Zwagerman; 1963-2015 Als één van de Maximalen* streefde hij naar meer vitaliteit in onze poëzie levenskracht die van de strofen mocht druipen, zeker en immer voor eeuwig in het licht In 't slot van jouw leven de afronding reeds waar nabij was jij overtuigd steeds minder aan het wikken en het wegen Gewaardeerde poems in samenspel…

In mijn tunnel Die vacuum is gezogen Door de tijd zijn er van Tijd tot tijd gedachten Waarin ik steeds Weer opnieuw uit de Sluimer word gewekt Waarin de dingen te Vanzelfsprekend zijn En het heden onontkoombaar Titel met dank aan Ger Groot, filosoof.…

Draag me terug naar de tijd waarin een seconde de knippering van je oog was, waarin een minuut een zoen was en een uur je lichaam. Toen ik nog niet wist wat liefde was…

Niemand bepaalt de tijd waarin je leeft. Het is alleen aan jou hoe jij de tijd besteedt.…

De boot, waarin zich moet laten schommelen een man. Een vrouw aan wie wordt gedacht, door de man, tot op het laatst misschien.…

de dagen gelukkig zijn wanneer een kind schaterlacht rennend met die kleine beentjes ondeugend en plagend jagende op de kater, die er razendsnel vandoor gaat veranderd wanneer dit lieflijk wezen gevangen zit in een verloren wereld van haat en geweld, in die dagen is het donker ook al is de morgen aangebroken dit zijn de dagen waarin…

Gestolde tijd noem jij het moment waarin alles samenkomt waarop te lang al is gewacht, waarin al wat beweegt tot stilstand komt - Maar tijd stolt niet, Loopt als duinzand tussen mijn vingers door, Een zandloper die nooit ophoudt met lopen, die ontelbare korrels laat voortbewegen op de golven van de altijd aanrollende tijd…

vage schetsen sliepen in onze handen waar woorden uit druppelden in sporen van geleefde zomer waarin dingen komen en gaan in het kansspel van tijd waarin ik zoete liefdes proefde onder strelende lakens in zacht geruis, waarin ramen getuigden scheidt het zuur de tranen en tijd in een vangnet van vergeten aast mijn honger nu op de hoop…

Een tijd waarin problemen waren Een tijd waarin zorgen waren Een tijd waarin mensen elkaar doodden Soms bereikt mijn lied andere mensen En die mensen denken na Die mensen hebben hoop En die mensen…fluiten ’s nachts het liedje.…

En ik me met mijn vijfentachtig jaren Dagelijks oefen in de dood, Ligt de nieuwe tijd al een leven lang Achter mij, en wentel ik me In alleen nog oude tijd, Voorportaal van het einde Waarin mijn laatste resten Zich onmerkbaar mengen Met het ook niet zichtbare Fijnstof van de straat…

.....Waar is de tijd gebleven .....waarin de kleden zijn geweven .....die hangen te vergaan? De kinderen praten zachtjes langs mij heen en allemaal door elkaar…

van een vreemde machine die dromen voortbrengt waarin hij voortkomt schrijvend aan een gedicht met toevallig gekozen woorden. ----------------------------------------------------- uit: 'De tijd hapert in de spiegel', 2000.…

Waarin jij mij En ik jou herkende, In de gewogen beslissing Van het moment - De tijd die zich niet Langer alleen voor jou Of voor mij uitstrekte, Maar voor ons samen, Tijd die we gingen delen, En liefde die ons verbond In de tijd, zo lang Die ons gegeven is…

Ik zal zelf moeten werken, om te laten zien, dat ik hoor bij de sterken, om te krijgen wat me is beloofd en waarin ik zelf al die tijd heb geloofd.…

Ach die tijd, onze tijd van onder- en overgang, scheidt de dag de sneeuw die we vertrapten, in de middag al verdampt, klampt zich aan het tempo van elke hartenklop waarin we mochten hopen, die in elke seconde start en eindigen kan, in de avond ligt de overvloed met bevroren plaveisels ingelegd en in de ijspaleizen waarin we rouwden…

het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien het wemelt er op zolder van de spoken het huis waarin ik woon wordt afgebroken ik vraag me af waaraan ik dit verdien zie op tegen het ongemak van dien het huis waarin ik woon wordt afgebroken de gevel is niet meer om aan te zien ze gunnen me nog even tijd misschien…

Prijs de Heer om Zijn grootheid Het is goed om Hem te prijzen En Hem hulde en eer te bewijzen Nu, vandaag, morgen en altijd. Prijs de Heer want Hij is goed Zijn liefde duurt in eeuwigheid Hij die ons van zonden bevrijdt En ons voor vallen behoedt. Prijs de Heer om Zijn macht Hij die leeft en ons laat leven En al het goede ons wil geven…

, waarin we lachten en rouwden.…

spreekt pijnlijke boekdelen die van vervlogen tijden waarin het slijpen van messen nog vlijmscherp voor de geest staat men niet schroomde ze te gebruiken…

zo'n eerste paar schoenen waarin destijds de eerste meters zijn getrokken kunnen je veel vertellen over de verloren tijd ach ja die tijd van weleer toen wij zo onbevangen aan het begin stonden van de reis naar het morgenland…

Het leed, hun zeven jaar geleden aangedaan, een dag, waarin de tijd stil leek te staan en iets, wat heel de wereld nooit meer wil. Waarin de wereld opnieuw de beelden aanschouwt en met Amerika stil is, en rouwt, en rouwt..…

Verwaterd zijn de twijfels door de tijd. Onbelangrijk zijn die oude zorgen. Wat zijn die muizenissen nog waard in die zaken waarop ik niet ben voorbereid. Waarin het nieuw geluk geborgen is; waarin ik in de poel van het ongewisse vis. Dat vissen kent nimmer de voren; waaruit het water helder naar boven opwelt.…

breek de tijd in nieuwe uren die langer dan een lichtjaar duren in de gesloten ruimte van het zwart heelal waarin ik klinkend zingen zal…

dat er ooit nog eens tijden zouden komen waarin verpleegsters, schoonmaaksters en caissières belangrijker zijn dan allerlei soorten managers, aandeelhouders en grootverdieners…