Alle inzendingen over Dik

De dag verga, waarin ik werd geboren, Der donderbuien dikke duisternis Trekke zich samen waar zijn luister is, Hij zij verschriklijker als geen te voren. Was ‘t mij bij de eerste oogopslag beschoren Te sterven..., waar zelfs geen gefluister is Van leed, men vrij van elke kluster is, Zou mij de rust van koningen behoren.…

De smerige vlekken deren niemand soms is het wel een beetje kleurloos maar het dikke bruin gespannen touw dat vreemd gedraaid, oerkracht verbergt slijpt de messen voor het avondmaal haar luidruchtig zuchten begeleidt nieuwe adem en breekt stevige vliezen in nachtelijke uren waar terug naar de natuur door flikkerende kaarsen verlicht…

voel je de herfst in al zijn kleuren wankelt nu al in oktober straks november weer met storm heb jij je dikke winterjas al gepakt voel je die bladeren om je heen steeds meer verzamelen ze zich alsof ze hebben afgesproken dat het nu de tijd is zie je dat de kleuren van de bladeren verspringen van goud naar geel en dan weer goud het…

Dikke klotsende regenstralen, die met veel geweld uit de hemel dalen, vormen met hun waterfonteinen plassen als vijvers op straten en pleinen.…

doet me alles in een vriendschap geloven Wensen zijn er te over ik houd het op gezonde dagen, weken, maanden, jaren en op het “grote wonder” gezelligheid, inspiratie, warmte en liefde zo nu en dan de babbel tussen Noord en Zuid-West Van harte proficiat maatje een fijne dag met Lorreen, de mannen en de harige viervoeters Cobie met een dikke…

en leer De mijne een salon in rood fluweel Als ik dan liefelijk wat piano speel Lok ik hem uit zijn hol vol rook, de heer Des huizes met dikdoen en ganzenveer Dat ik mij toch zo hopeloos verveel Tussen mijn porselein, spiegels en heel Wat bloemen, draperie en warme sfeer Ik ben geloof ik veel te vroeg geboren Mijn medezusters schrijven dikke…

Een dik boek is vandaag gesloten Ik voel me vreemd en verlaten door een wolk van verdriet overgoten en niet in staat om er over te praten die laatste uurtjes waren te pijnlijk een gevecht tot de laatste snik toch leek het mij zeer waarschijnlijk dat er een rust kwam in haar blik de vrede die mijn moeder heeft gevonden stelt mij amper in…

. ------------------------------ uit: 'Dikke mensen', 1990.…

Met ritmisch schomm'len gaan de bovenlijven Al op en neer, als grof-massieve slingers, En stoer omsluiten de geknookte vingers De dikke stelen, die in één lijn blijven.…

Mensen die niet weten of je dan wel dik of dun, succesvol of op de dool, rijk of arm was. Die jouw levenspad niet kennen.…

Leven wil ik, levend leven, Leven zonder op te geven, Spijt elk lijfs- en zielsgemis, omdat leven, ‘t moge kloppen op de kin en op de koppen, omdat leven leven is.Want al leefde ik duizend jaren, zonder zien een daagraad klaren door de dikke duisternis van ellende, leed en lijden, Nog zou ik niet graag verscheiden, omdat leven leven is.…

in het galante park spelen veertig mussen met zondagskinderen, en olie en zand varen gestaag door het dichte net van krioelende mensen Bij de nieuwe brug knijpt een schip twee dekken scholieren uit: een lang lint oranje petjes golft boven de brugleuning naar de overkant en schildert daar een lijn door de straten deinend vanaf de dikke…

Is er een jas met dikke zakken? Is er een jas warm genoeg? Kom in mijn armen, ik tover wat je wenst, alles kan Trek jouw blauwe jurk aan en schud je haren los Ik droom jou veilig in onze liefde Ik tover en de zon schijnt Ik tover en jij lacht me toe…

Wit berijmde bomen daken van huizen het gazon met glinsterende Pareltjes bezaaid grachten en beken met een dikke ijskorst bedekt de winterhemel helder wit scherpt de maansikkel om harder met de vrieskou door te gaan wonderlijk mooi ; een witte kersttuin!…

de statistiek is decennialang de meetlat geweest voor leven en bestaan klein groot dik en dun intelligent of dom beoordelingen staan bol of krom synthese van wat zij te zeggen hebben kunnen we helaas niet geven is enkel op het lijf geschreven ieder is regelmatig door de stofkam gejaagd consultatie- bureaus hebben daar echt werk…

Wanneer de kou gaat hangen in de bomen kleden wij ons in warme truien dik en jassen groot om in te wonen. Als dan de winter invalt gaan wij schaatsen op onderwerelden van pikzwart ijs, maar één raakt achterop bij oude plaatsen en één slaat een doodlopend slootje in. Zo eindigt steeds onze gezamenlijke reis.…

is het wat ik van jou verlang maar wat tevens zo moeilijk is te realiseren we kennen elkaar al zo lang dat we beiden niet durven te investeren vrienden waren we, maar ook partners en minnaars nu al tijden uit elkaar, en veel is er gebeurd onze liefde die uitging als een kaars heeft ons denken gekleurd maar we waren altijd vrienden, door dik…

Uit twee dikke vliegen worden twintig nieuwe geboren en uit twintig nieuwe tweehonderd nog nieuwere en uit tweehonderd - De vliegen kijken rond luisteren naar de nieuwsberichten, maken het bonter dan ik zelf kan verzinnen.…

ondersteunde ze in zijn werk zij leek als om zijn vinger gewonden De betrekkingen liet hij zijn eega over zo dacht hij al haar vrijheid te beletten en kon hij de bloemetjes buiten zetten naast pooier bleek hij een handig lover Jarenlang moest hij de nachten kunnen om vrijsters tevreden te blijven stellen z`n liefjeslijst groeide van dun naar dik…

Uitgekristalliseerde gedachten vinden ruimte en gebakken stenen dromen in woorden papieren krachten verharden nadat ze zijn verdwenen de vergeten uitwerking een keten onder dikke lagen ijdel massa overstroomt de oevers van het weten zoekt meer dan wolken, het licht en manna ik schop tegen muren ik wil breken door blinde obstakels te bevrijden…

Verlaten berghut, mijn einde in aankomst van geleefd dikke wollende onderkin onderscheidt mijn jonge jagen. Ik loop op wilde voeten die vol krampen slapen gaan.…

Zo open en me altijd weer trouw Vrolijk en belangstellend tegelijk Dat raakt me telkens weer in jou Je luistert naar al mijn verhalen En bent behept met engelengeduld Mijn tranen veeg je langzaam weg Als ik jou mijn verdriet heb onthuld Jij bent mijn zon in donkere dagen De sterke schouder om op uit te huilen Echt een lieve vriend door dik…

Ik gaf zijn bed mee aan een scharrelaar - Zijn dikke, donzen dekens ook. Gezond Maar prachtig zal hij dromen op de grond. --------------------------------------------------------------------- uit: '52 sonnetten bij het verglijden van de Eeuw', 2000.…

Met dikke krokodillentranen weent hij tegen zijn beste maat die hij dagelijks tweedubbel ziet de enige die nog met hem praat he makkertje zullen we samen tot de bodem gaan dan maar jij bent mijn enige echte houvast het leven is zo eenzaam en zwaar laveloos van drank en verdriet zijn hoofd diepgestoken in zijn `kraag` schuimt hij straten…

Ze hadden het over jou, een dikke warme zomer lang. Twee tuinen verder. Hikkend van de lach wierp één haar bal. Op hun tenen stonden ze. Bij de heg.…

Een dikke dichter. Nolens . 877 pagina's groot. De ochtend wacht nu op berijmde bomen. En bevroren bloemen op het behang. En met voorzichtige vingers blader ik dan door zijn dagen. Geletterd en geschreven. In sourdine. Laat het raam maar op een kier. Zo sijpelt 't licht naar binnen. Ik drink me dronken aan zijn zinnen.…

het zaaisel van de mens als man is helaas niet meer wat het echt wel was vruchtbaarheid neemt af uit de nobele herdersstaf de man is vaak te zwaar te dik hij gaat moeizaam in de fik en wat er dan nog los komt mondjesmaat en niet gezond dit is niet zo maar een gedicht ik vergelijk sperwers qua gewicht vrouwtjes zijn twee keer zo zwaar…

(fruit op school) Ach ... arme beugelbekkies, kogelrond gezwollen door het overdadig eten het junkfood, daar wordt gretig in gebeten als triest gevolg verschijnt zo’n dikke ...…

pijn kronkelt mijn geschubde lijf, verschroeit hart, lever en nieren, mijn bloed stroomt dik en traag dodelijk gepunte pijlen, gedoopt in lood en kwik, vernietigen langzaam en geduldig alle oorspronkelijke kracht, die ooit veilig en diep geborgen lag in mijn ruige middenrif mijn ogen staan nog helder, ik spreek een duidelijke taal, en…

binnen bij de vissenkom telt een grijsaard de seconden 's avonds eet hij kreeft van dik damast en heft zijn kristal naar niets dan kaarslicht in een spiegel. Op straat de lokroep van de haat langs gelaten tralies, ineengedoken Vietnamezen, de slagregen van de skins.…