Alle inzendingen over Dragen

Ik draag stenen over gras, het gewicht kleurt mijn ogen zwart. Deze lucht draagt de jaren waarover vader schreef. Over mensen, en hoe niemand ooit de zon verjoeg. Zijn rimpelige handen schrijven nu over een man, die op zijn knieën vraagt om de dood. En ik las het, vader Maar niet vandaag.…

Vervreemd ben ik Van de naam die mij Bij mijn geboorte Is gegeven - Als men mij roept Reageer ik niet meer Want ik weet niet Of ze mij bedoelen, Of een van de vele anderen Die in mij wonen, die de Namen dragen die mij ooit Door medemensen werden gegeven Zonder dat ik daar zelf Om vroeg, toch kan ik de Namen dragen, Daarvoor…

Ik draag je aan mijn hart en nooit moe zo hoog te dragen geef je mij uitzonderlijke kracht om jouw beeld levend te bewaren.…

IK DRAAG JE ACHTERNAAM Ik draag je achternaam maar kennen doe je me niet ik draag je achternaam maar het is nu eenmaal zo, dat je me nu nooit meer ziet Ik draag je achternaam maar van mij, heb jij geen weet Ik draag je achternaam maar je kent niet mijn pijn, mijn vreugde en wat jouw handelen met me deed Ik draag je achternaam maar…

ik draag een paar kleine woorden in mijn handen waar ik af en toe aan denk verstrooide verbanden diep in handpalmen verborgen als ze de weg naar elkaar niet vinden laat ik ze dan zonder overlevering verzanden als stukjes papyrus in het zand van de Sahara?…

k draag een paar kleine woorden in mijn handen waar ik af en toe aan denk verstrooide verbanden diep in handpalmen verborgen als ze de weg naar elkaar niet vinden verzanden ze zonder overlevering als stukjes papyrus in het zand van de Sahara…

Zo zacht het licht ontwaakt doezelig de velden zoekt vochtig nog van huiver in de nacht waar duister trage vingers trekt voor het zich ter ruste legt schuilend in ’t struweel zo voelt het als ik opsta niet in vroege buitenlucht maar binnen in mezelf en ja… ik hef mijn hoofd draag de zon op handen naar het dagen aan de einder daar…

het komt terug iets anders misschien dan ik verwacht had uitgedacht pakkende beelden er nog mogen wezen een wond kan zich sluiten hoe, dat blijft soms vaag er is iets in het niets dat me telkens raakt ik zal een lans moeten breken voor gisteren en vandaag het is de struikelsteen die de waker in me los maakt…

je spreekt met mijn ziel en wijst naar de hemel je bloedt uit mijn hart in het rood van de pijn je verdriet is nog warm van mijn tranen draag maar mijn naam vandaag zonder schaamte weg met je angsten je hoort nu bij mij…

Ik draag zomaar wat, liefst ruime kleren, ik ben – naakt van nature.…

nooit meer echt niets altijd wel iets het denken aan kan, zal nooit weggaan dromen, blijven dromen tot werkelijkheid laten komen doen wat kan en mag met een traan, of een lach woorden van een dichter maken het leven lichter houden van zo mooi beschreven dicht, heel dichtbij dat vers leven…

soms schuurt iets aan mijn ego jarenlang is die opgebouwd iets minder lang blijkt hij te hebben gerouwd het ging al fout bij het hanteren van lego ik bouwde kastelen en droomde van een prinses onbewust wilde ik de wereld vormgeven dat is int geheel niet mis, maar het leven leert een les het zijn er meer die daaraan vreugd willen beleven…

Ik haal thuis al de kasten overhoop Vanaf vandaag moet men ze weer gaan dragen Waar had ik nou mijn voorraad opgeslagen Ik denk dat ik straks naar de buren loop Ik dacht toch dat ik nog een pakje had Misschien heeft buurman Sywert er nog wat…

Voeten moeten lasten dragen. Moeten sterk zijn, en gezond. Moeten lief dragen, en leed. Atlas droeg de hele hemelbol. Dragen is bepaald geen sinecure. Hemels zijn me veel te zwaar. Daarom, op handen draag ik haar. Mijn pedicure.…

Als schoonheidsspecialist stelt Wilders vast Dat hier miljoenen import-Arabieren Ons straatbeeld met hun hoofddoekjes ontsieren, Want niet bij onze volkstraditie past. Ze hadden blijkbaar klompen moeten kopen En net als hij met molentjes gaan lopen.…

een hoopje nog en het is een mootje meer en het is een enkele tel en het is de daken dragen de regen die de daken dragen de mannen dragen het lichaam dat de mannen dragen de bomen dragen de takken die de bomen dragen de violen kermen de violen het einde stuitert op het einde der spiralen de hond blaft de hond je schouder haalt een schouder…

Ik draag je in mijn hoofd ik draag je in mijn tenen jij zingt in mij zelfs als je er niet meer zou zijn…

draag me door de nacht wat maakt het uit goed of fout blijf bij me vannacht ik wil niet alleen zijn nu in deze donkere uren draag me door de nacht houdt me vast vraag me niets kus me zacht draag me door de nacht vrij met me tot de morgendauw…

Samen draag je licht – al zie je ‘t zelf niet; het straalt voor anderen nabij en veraf. Samen draag je licht – het wijst een weg die je zelf niet ziet nabij en veraf. Samen draag je licht – een toekomst wenkt die er zeker komt nabij en veraf. Samen draag je licht – maar in aarden vaten die gegeven zijn nabij en veraf.…

zacht vraag ik aan hen die ik bemin wil je me dragen even of een heel klein zetje geven de meesten lopen me voorbij en zij die wel willen kunnen me niet tillen…

Berusting, wat ik zoek, verlamd en overmand door de beeldspraak van de kleine ruimte, als een willekeurig opengeslagen boek laat ik dingen maar die om een antwoord vragen, die komen niet, lichaam in het ongewisse zover het zwijgen reikt, stille wijsheid laat niet zich in een illusie dragen.…

Aan het leven Geleden heb ik Meer dan ik Kon verdragen Tot ik jou Tegenkwam en Enkel nog jou In liefde wilde dragen…

slotte Zij luisterde en beloofde Mijn verhaal te bewaren En ik draag het mee Diep in mijn hart Rust zij Zij wist er van Alles is verteld Maar ik draag het mee…

Kijk, hoe de moslima de trein ingaat: Hoe zij zoals de wet van haar verlangt Haar boerka netjes op een haakje hangt En pas weer aandoet als ze buiten staat. En omdat zij daarna naar school toe moet Zit ze ook daar weer in haar ondergoed.…

Mijn vrouw herinnert mij de ganse dag Aan mijn verplichte huiselijke taken Ze vindt dat ik de boel niet moet verzaken En roept constant: “Ga toch eens aan de slag” Alvorens ze nog veel meer klussen meldt Heb ik de muilkorfplicht thuis ingesteld…

Wie onschuldig bekakt is geraakt, wordt groot onrecht aangedaan. Zijn, of haar, veeleisend ego, vraagt de hele dag om kaviaar. Daarom lijden zij, vreselijk, aan ernstige grootheidswaan. Onze eigen minister van Justitie, kent het probleem als geen ander. Wel is hij tot op heden, terecht, met vreemdelingen zeer begaan. Maar met het dossier…

Wij dragen gaarne een oranje bandje Om onze pols als teken van respect, Want in één oogopslag wordt dan ontdekt Wie er wil deugen in ons kikkerlandje. Dus wie geen lust heeft om dat ding te dragen Heeft geen respect en wordt verrot geslagen.…

Geert Wilders baarde opzien met het plan Dat onze fiscus duizend euro vraagt Aan elke vrouw die hier een hoofddoek draagt, Al meent hij daar denk ik geen donder van. Want hij pleit omgekeerd, dat is het gekke, Er ook voor om zo’n hoofddoek af te trekken…

Draag mijn dierbare doden voor u uit Draag mij in de schemering Van't alledaags bestaan Draag mij, als ik dans in licht en schaduw van voorgoed verloren jaren Wij zien malkander terug Boven het water, op de brug Wie weet waarheen de wolken waaien? Het Leven is een lange omweg naar de dood....…

Ik zal je nooit meer dragen. Maar je blijft me zo licht. Zo hemels licht.…