Alle inzendingen over Fortuin

hemels schone schijn laatste krachten samenbalt toont het met groots spektakel aan er is weer een bestaan verknald brokken komen flitsend voorbij verslaan in een zonnelichtkrant hoe de lang verloren strijd eindigt als gebluste komeet gelukszoekers lopen te hoop voor dit nieuws uit eerste hand trachten snel nog wat te vangen eer al het fortuin…

aan haar vinger waarvan de nagel nog nooit gebroken, een bonkige robijn dieprood geflonker voor het hart dat van hebben houdt ligt er op de plank geen brood geen vlees noch vis koel naast de verlopen jammerpotten en zo kil in huis nu de laatste kolen weggeteerd de kelder nog het leegst ze lacht naar de mensen droog, fortuin heeft ze…

in zwakte van zijn dromen de demonen en de spoken uit kelders en spelonken de ijle lucht wordt ouder gesloopt is nu de brug in zijn ogen spiegelt leven een rugzak op zijn rug hij voelt zich niet bedrogen de zombies ruiken bloed hij is een held op sokken vakantie doet hem goed hij heeft niet veel te mokken zijn noodlot mist fortuin…

Oude mensen verstarren Ze eten steeds minder Dat is het begin van hun einde, maar ik wil vooruit Ik kruip en waggel tot ik rennen kan en ondertussen tover ik mezelf groot Ik ben onstuimig, op zijn minst in de verlangens die uit mijn ziel botten, ongeacht het seizoen Er laait een hongerige groei in mij Ik eet om te blijven eten, er is…

Verdwaald, ontheemd, vervreemd van al wat was. Op drift, van uw ankers losgeslagen, zoekend, zwalkend zonder zuilen als kompas. Geen waarden nog normen die u dragen. U hebt uw God gedood uw smart is groot, in welk verborgen graf is Hij begraven? Hoe vindt u in uw kommer en uw nood, nieuwe kracht uw levensgang te schragen? Ach, ware ook…

de massa belemmert mijn denken voelbaar onvertaalbaar knotwillig ben ik niet meer maar zuig mijn woorden uit mijn lange tenen de verbindingen vinden houvast langs afgesleten treden met de indrukken bij elkaar in een creërende fantasie levenswielend koers ik door de vergankelijkheid net een rad van fortuin een klassieker op leven en dood…

Papaver bloeit op ruw terrein Langs spoorbanen en duinen Ook vind je haar in tuinen Breekbaar als porselein Haar rode vlaggetjes, ragfijn Willen steeds rondbazuinen De oorlog kost fortuinen Kleurt velden karmozijn Hier spreekt een pronte pionier Staand op verstoorde gronden Schenkt ze aan honingbijen vocht Pluk je die kleine krijgsbanier…

Mijn kompas kwijt Ik weet meestal de richting wel Maar als ik even verloren was In de grijze mist van het bestaan, dan was jij mijn kompas Nu draai ik rond In de mistige nevel van het leven Als een rad van fortuin In de vurige hoop dat ik de gele stenen op het gebaande pad blijf zien De lange weg naar de stad van Smaragd Een reis…

zomergekleurde tuinkleden tussen coulissen van lavendel en lavas op het toneel van je wonderlijke leven Hoor het hart van moeder natuur kloppen van lichtblauw naar donkerbruin meerstemmig doorjubelend in je wezen Voel je vrij te gaan in het bestaan de klare kansen, de bonte kleuren, de vrolijke klanken, de zoete geuren, rijpe appels, toelachend fortuin…

Fortuin en liefde ten kwade gekeerd 't zwervend bestaan nimmer begeerd huis en haard verloren; in't park wacht de bank met kranten en de koude nacht. Vraag ik u om verlichting van mijn last staat uw oordeel bij voorbaat al vast: eigen schuld dat je bent zoals je bent ga maar werken, van mij geen rooie cent.…

Er hangt een roze deken in mijn tuin waar ik naar kijk met knipperende ogen want hing daar eerder niet een kleed te drogen zo'n donkergroene gemêleerd met bruin die kostte me bij aanschaf een fortuin och ja, mijn inkomen is geen vermogen ik heb destijds gewikt en afgewogen hield bij die aankoop zelfs de beurs nog schuin maar dat is niet…

in je glazen huis lente bracht haar eerste bloemen op de wind bij je thuis je decoreerde en schikte de kleuren van zon die in jouw vazen zijn voorjaar vond op het wiegen van de eerste madelieven danste je het prille groen rustte de middag in een spiegelende tuin op het zwart van de aarde waar het leven dit jaar zijn eerste fortuin…

Ze kan heel goed graven in de tuin, dat vindt peter niet zo fijn want daar gaat zijn fortuin. Killer is een hondje, ze is heel lief. Ze speelt heel veel en maakt veel stof. En dat vindt peter niet zo tof. Killer is een hondje, ze is heel lief.…

Ik ben geboren in gevangenschap Omdat mijn vader iemand had vermoord De dochter van de wacht had hem bekoord Hij kwam vrij toen ik tien was, nam de stap Naar Martinique te gaan, want hij zat krap Maakte fortuin, gokte,’t was ongehoord Tante Villette nam mij weer aan boord Dat deed ze eerder, maar ik kreeg een klap Toen ik weg- want verhuizen…

Zo'n simpel geluk duurt in een mensenleven toch maar even; zo dicht bij het hart als een groot fortuin.…

'k Wil ook wel eens een anti-fiscusreis naar landen van fortuin en gouden bergen. Misschien kom ik dan in een mooi paleis waar niemand ooit de zwartwerkers wil tergen, of van de rijken wat fairplay gaat vergen, want wie niet graait, die is er niet goed wijs.…

De bron van het fortuin heet niet te stelpen. Uw roem wordt groot en duurt wel tot de dood. Uw ziel is klein. Ik kan het niet verhelpen. Uw lijf is goed. Ge zijt een mooie vrouw. Toch zal ik u mijden, zelfs tot in uw dromen. Uw hart was nauw, en staat steeds in de kou. Gij zijt uzelf. Ik minacht u volkomen.…

man, die vent, die kerel die Minister-President zou worden hij werd vermoord, doodgeschoten midden in de mediawereld onze wereld stond even stil maar de wereld barstte ook los in een orgasme van ‘hij niet’ hij liet zijn leven niet voor niets nog altijd wordt over hem gesproken wordt hij aangehaald, zijn boeken gelezen ook ik heb een fortuin…

Ik krijg het niet gezegd, dat de juiste woorden - me zacht ingefluisterd of bij wijze van fortuin aangereikt - een reddingsboei zijn. Jarenlang zegde ik dank tegen een god die ik niet kende! Verlost te worden door een provocateur nog wel, aankomen zag ik het niet. Ik laat het mij welgevallen.…

O fortuin veranderlijk gelijk de stand der maan groter wordend en steeds hoger neemt dan weer af veracht het leven dat nu moeilijk is maar gaandeweg betijt (Fortuna, uit Carmina Burana; vrije vertaling) Zie ook het snelsonnet van vandaag, van Nico Noorman... ________________________________ De maan, zo blijkt uit al dit soort…

de spinnen leiden draden om de tuin omspannen takken om de kost te winnen ze hopen dat ze daarmee garen spinnen ik buig beleefd, voel spinsels op m'n kruin met één gebaar ligt al hun werk in puin en daarna kunnen ze opnieuw beginnen ze weven onvermoeibaar ragfijn linnen en blijven zoeken naar een klein fortuin ik zie ze roerloos in het centrum…

laatste licht gevangen van de ondergaande stralen, gekleurde nagels op de lange rokken, het avondrood smeert de smetteloze wangen, de bleke lippen tuiten zich in gene van een groot verlangen, de sokken tot de magere knieën opgetrokken, de blonde lokken verleiden zich en de zwoele avondwind, in beeldspraak tot hun zwijgen, maken ze hun fortuin…

Tot de vuurtoren met inscripties weer verrijst malende wegwijzer naar de draaikolk van fortuin naar de tegenovergestelde richting wijst van de waarheden in vonken vloeibaar licht.…

hem gezonden in een lusthof, achter porseleinen gevels stolt hij in een vadsige pose Gezant van God en één met zijn rijk hij lijkt onschendbaar een protserige haan die lonkt naar de schilder de kwast meet zijn geheven kin en zet hem klem in een lijst gevlochten ranken van klatergoud met een knik spoort hij een lakei aan wie zijn fortuin…

We ademde de zilte geuren, van zeelucht, zittend tegen ‘t duin, en keken naar het zacht verkleuren, van ’t avondrood, een stil fortuin. En in de zwoele avondlucht, wij beide, kijkend naar de opkomende maan, kwam er een wolkje voor het maanlicht glijden, en ‘k dacht, zo is het ook in ons leven gegaan.…

Zij hadden wellicht een plausibele reden om elders op zoek te gaan naar het fortuin. Maar vroeg in de morgen, net na het ontwaken toen zaten er drie bij elkaar, lekker knus. Ook hoorde ik zacht wat gepiep op de daken van onder de pannen, daar wonen ze dus.…

Hij pakt in bed z'n stoten stuk voor stuk, fortuinlijk in de liefde én het spel. 'Waaraan', zo vraagt men, 'dankt-ie zijn geluk?' 'Het voordeel van de twijfel, 't is een gave,' verklaart het schone, rijke weduwstel. Op 't kerkhof is de as van Joop begraven.…

zie hoe de bloemen zich opmaken tot barstens toe onder het gezwollen blauw rondom het middenrif van de zon gespannen met hun kleurige baarden rond de wangen de monden druipend van fortuin en bijen die uit hun bekers drinken innig gouden was in de botten gieten wijl de kwieke vogels het keukenraam van moeder zon afspieden zich tersluiks…

Alleen al om in jouw aanwezigheid, te kunnen zijn, Spendeerden mensen fortuinen. Jij voedt de hongerige, in tijden van nood, en eist nooit iets terug. De begin van jouw bloei, geef ons weer aan dat het tijd is voor de grote schoonmaak.…

verwachten mocht, gezelschap, een gesprekje, een drankje hier en daar, nou, iedereen daar stond in groepen dicht bij elkaar Geen aandacht voor een toevallige, alleenstaand persoon, drink je dan aan de bar je drankje ontspannend en gewoon, maar begint de spijt dat je niet lekker thuis bent gebleven, met je favoriete glas whisky dat daar een fortuin…