Alle inzendingen over Frederico García Lor

Afgelopen zomer dronk ik sangria met Heather koel en boordevol vruchten omdat we een weekje Madrid deden en we niet alsmaar konden bomen over de hoe's en waarom's van onze lievelingsdichters in het Parque del Retiro hebben we op een bank de poëzie van Federico García Lorca geanalyseerd (ondertussen bestudeerde ik haar ronde vormen…

Nu zij bij de valput staat. Vanouds speelden zij hier het zelfgekozen einde na. Het stonk er naar vlasafval. De blauwe bloem was een motief voor een breekbaar kinderservies. Tussen de dijken broeiden de stengels op tollen van vlas, mini-indianendorp. Zij schoot de klodde*) met de klakbuis*) af. Olie en linnen liggen thuis in de kast…

*Naar een titel van Gabriel García Márquez Het noodweer voorbij, met Het gevoel dat ik niet alleen was in huis Het is als volgt te verklaren: waargebeurde situaties kunnen worden vergeten, terwijl er ook enkele nooit bestaande omstandigheden tussen je herinneringen kunnen zitten alsof zij wel hebben bestaan...!…

. -------------------------- Naar aanleiding van "Honderd Jaar Eenzaamheid" van Gabriel Garcia Marquez…

Gabriel García Márquez; 6 maart 1927 - 17 april 2014 Vrij naar en uit: Kroniek van een aangekondigde dood; 1981…

Tomóva Putinséva Samsonóva Kudermetóva Plískova Zanevska Rodína Fruhvirtóva Kontaveit Volýnets Sabalenka Martincóva García wint van Pavlyunchenkóva En Muguruza maakt gehakt van Wang Alexandróva worstelt met Schmiedlóva Zoals Kanepi met miss Trevisan En dan vergeet ik nog Bonaventura Cornet Hartono Rogers en Birrell Sebov en Giorgi Parry…

Ik voel de wind vergaan om mijne oren, ik wilde wel vergaan in 't licht te lore. -------------------- uit: Verzen (1903)…

Mijn leven is vergankelijk Elke dag een beetje sterven Maar morgen leef ik nog Om de stand bij te houden Hoog jubelend beklim ik de zonnebloem Licht geworden door de barometer Bezin ik helemaal te loor Zak ik af naar de goudsbloem Passeer de metafoor Ik schat mijn kansen in Haal ik deze lente Of bak ik zo bruin Dat men mij begraaft Onder…

wij dierenvrienden in Nederland treuren alleen over gekwelde dode stieren geenszins aangaande dit einde levenspad/matador deze wreedaard interesseert ons geen lor dit enge mensenleven had zeer nuttig kunnen zijn/ helpende handen DIEREN IN NOOD stoer stierf jij zeker niet op jouw grafsteen de zwarte letters domme dood…

Ik lig in het lied, het lied van liefde en tijd – een stille uithoek.…

Je krijgt een gouden kalf Voor zoveel acteertalent Ze weten nog niet half Hoe goed jij eigenlijk bent Geniet maar van je prijzen Om mij gaf je geen lor De wereld kust jouw voeten Maar ik heb je nu door…

Er spoken types door mijn hoofd van allerlei pluimage ze hebben állemaal een snor het lijkt zowaar een rage de ene heeft de krul omhoog de ander naar beneden de derde hangt er lullig bij snor vier lijkt overleden vijf geringd en ver van huis zo'n zestig senior zevenentachtig niet zo pluis negentig groeisels een lor Honderden knevels…

Geschept in puntzak of een tweevaksbakkie, dat boeit me werkelijk geen ene lor. Een wandeling aan zee en dan zo’n zakkie. Oh jee, nu kwijl ik als m’n labrador bij de gedachte aan ‘t patatje met. Ik speur de straten af in Rotjeknor want kokendheet en geurend frietenvet betovert me, ik hunker nu alweer.…

Ik wentel in water Zo warm om me heen Een veilige wereld Voor mij heel alleen Dan duwen plots krachten Mijn lijfje er uit Wat mij staat te wachten Is kou op mijn huid Een stem: ’t is een meisje! Mijn borst zuigt zich bol Dan slaak ik een krijsje En adem me vol Ik glibber en bibber Want fris is de lucht Maar warm in mijn hemdje…

Het deksel gaat dicht, het lijk is weg, eindelijk – kan ik rondkijken.…

Het goede leven: er is zoveel eten voor – de varkens gegooid.…

Haar tranen sissen in de aangestampte as – van haar eenzaamheid.…

compleet zo lam toen hij zijn oordeel had geveld mobiel vrouwliefje had gebeld “schat ben wat later thuis” toen voelde zij zich afgepeld ontpit en helemaal ontveld en wilde graag naar huis hij heeft nog wijn voor haar besteld en toen zijn geld werd nageteld verdween hij uit het zicht hij had zich niet eens voorgesteld is als een lor…

Ik ben gegaan de werelden door, ik kan 't niet vinden waarin ze schuilt die ik zo minde, zij is te loor. Zij was de zon en ik de regen, zij scheen door mij - en van ons beide is opgestegen een kleurenrij. Die hangt nu boven in de lucht met wereldvlucht, de wereld is groot, eindloos groot maar zij is dood.…

Toen ik na een liter jenever Sophia Loren in mijn bed aantrof, ben ik in paniek naar mijn koffiezetapparaat gerend, maar toen de koffiegeur zich verspreidde tikte Sophia mij op de schouder en vreeën wij alsnog.…

En mijn schaats met een kras als een schot onder glas trekt een veervormig spoor van mijn voet uit te loor. Ik scheer scheef op het vlak langs een donkerblauw wak. Na een sprong voor een scheur als een koord, schiet ik voort op het staal en ik duik in de wind en gebruik elke spier, die geniet als ik suis langs het riet.…

spring over het tuinhek mijn teerbeminde ik zie je zo graag zweven door de lucht je lange blonde haren even in de wolken even je glimlach in vogelvlucht je weet dat het stil en stiller werd het huis zuchtte, en kraakte alleen om jou en hoe koud de nachten zijn in een kil eenzaam bed ik lag als een lor dronken op de bank het verschil…

Ik droom van Do, Carice van Houten, Catherine Deneuve, Sophia Loren, Maxima, Marilyn Monroe, Brigitte Bardot, o, helaas droom ik.…

ha, zie: je lacht al, alsof niet de lor met het gas in je mond, de touwen niet schuins jou binden in de daad van zijn woord. alsof het woord een toekomst had.…

We komen vooruit, maar we kunnen geen kant op – in de scheepshutten.…

Rijk en roem gingen te loor. Voor die liedren? ach neen, ook die zijn vergaan. Een woord blijft, een woord slechts: Waarvoor? --------------------------------------------- Epitaaph, epitaaf: lijkrede,grafschrift…

De boten, onbeweeglijk, gaan te lore. Ginds in de nachtelijke wederschijn, Schaduw en schaduwbeeld verschemerd zijn.…

Inmiddels ben je een oude diva gelijk Sophia Loren, gerijpt en krachtdadig, niet meer bang om te falen, recht door zee en nee, niet minder mooi, al is de strakheid dan verdwenen.…

Ik voel me heel oud met dit weer, met deze kou -- zo breekbaar als glas.…

Met haar hese stem leest ze voor in de schemer- uren vol liefde.…