Alle inzendingen over Gebroken lelie.

Er hing een kraai in de lucht toen je me brak toen je me stak met het touw dat klom als ik zong bij de buren huilde een kalf met scheurende uithalen om zijn moeder en ik lag in duizend delen tussen de melkplassen die in het blauwe uur jouw kleine huis besluipen. Wee je lange benen als je vergeet een stukje op te rapen. ----------…

Het steegje loopt een beetje krom net als jij huisjes, klein, gerimpeld als oude handen zomaar een steegje doodlopend, keitjes gebroken door de tijd…

Vliegen wou je, met gebroken vleugels. De wereld voor jou te hard. Los, liet je alles, terug naar het begin. Vrijheid, na zo lange tijd.…

Wat gebroken is kan je lijmen Dan heelt het nog misschien Maar het wordt nooit meer zoals vroeger Want de barsten blijf je zien…

Droom aan flarden Als een zeepbel gebarsten Je was zo dichtbij En dan plots zo ver weg Totaal onbereikbaar Tranen borrelen omhoog Onmacht verstikt me Gebroken hart Wat doet het pijn Het sprookje is uit Zonder happy end…

gebroken dromen wenen duizend illusies verdronken op het pad van verlangen Nee ik ga niet meer huilen gebroken ziel, gekwetst duizend gedachten gebundeld hun weg zoekend in dit gedicht…

ik voel me als een gebroken ei en dat op pasen ik kan niet meer geverfd worden want de kleuren zouden mijn eiwit vreemd doorvloeien en door weten te vreten tot mijn dooier die niets vermoedend ze binnenhaalt en als toverbal ten onder gaat…

levenskracht sijpelt langzaam uit haar lichaam in bloei ze was in de kracht van haar leven totdat ze gebroken werd in de knop…

Gebroken In de nacht Is elk beeld scherper Elke herinnering dieper Aan Hoe je plots verdween Zonder afscheid De pijn voelt ruw En kerft genadeloos Rond in mijn hele zijn Ik blijf verstomd achter Gebroken in de nacht…

Leven voor altijd en eeuwig gebroken. 22 mei 2017…

Dwarrelzacht je vlucht weg uit het schemerparadijs waar de dingen zijn zoals ze zijn de lelie dorstig in de dromerige regen de avond blauw van verte en verdriet en de onbekende die wacht op de klanken van een nieuw jaargetij.…

nu rustig blij te bloeien In de stille morgenstond Geworteld in de zwarte grond Mag er in al z'n schoonheid zijn In de stille morgenstond Dansend in de zonneschijn - Zie de lelie op het water...…

van dromen die haar onbeweeglijk lot wil verlaten tezamen met het lied dat in haar tolt ik sta stil, geef me over aan de zuivere zang van herfst en woord en zie de zon, licht op ’t water het is geen toeval : ik vraag de lelie ten dans wanneer we reiken naar elkaar…

Te nauwe doorgang onder te lage wolken, waar vinden dromen de kans gedachten te worden, het ontwaken van een klokje, een lelie, lavendel, de Venus van Velazquez, en hoe ze zich naar mij keert, week die huid en donker die vlok haar. Waar vind ik doorgang? Doorgang waarheen? Naast mij ligt afgrond, een deuk in de peluw.…

als tederheid is uitgeteld in de goed ommuurde hof en de man zijn vonnis velt huilt de vrouw van Willendorf zetel van de ziel is zij nu gaat hij alleen op pad speer en roede houdt hij bij wie heeft haar ooit lief gehad? bliksems slaan op ’t middaguur vernietiging van al wat was paars gekleurd het zonnevuur de open schaal vol bittere as…

Ik bedek je ogen met een zwarte lelie, de wereld is er vol van om in te verdrinken, gebaard uit de spirit van de vrije aarde, de zachte moedermond waaruit we zijn ontsprongen.…

Bedek je ogen met een zwarte lelie de wereld is er vol van, ontsproten uit een relikwie van zijn verbeelding ontsprongen uit de schoot van aarde waarvan we allen zijn doordrongen.…

Vraag het Lelie of aan Madelief __________________________________ LELIE MADELIEF Meneer Van Dalen Wachtte Op een Antwoord Hij riep zijn buurvrouw maar zij kwam maar niet Uit alle Macht Verhief hij toen z'n stem Verloor zich in z'n stijl en in z'n stamper Vermenigvuldigen ging zomaar niet Hij wou het grote nieuws met haar gaan…

Onhoorbaar bestond daar een lelie Witter dan ik kon betreden, heden Begreep ik de wil en de waan Aanlandige winden te smaken Onroerbaar te zijn als het kruid Geen ogen zelfs voor zon of maan Er zal, voor het einde komt Nog heel veel moois verbloeien Dat om zichzelf toch bloeien wilde Laten we lopen Nog een rondje tegen de dood Zodat…

Ik heb de witte water-lelie lief, daar die zo blank is en zo stil haar kroon uitplooit in 't licht. Rijzend uit donker-koele vijvergrond, heeft zij het licht gevonden en ontsloot toen blij het gouden hart. Nu rust zij peinzend op het watervlak en wenst niet meer...…

de duif van vrede vliegt met verschroeide vleugels over de aarde moe is zij verjaagd door het vuur van dodelijke haat deze nacht zal een Kind zijn missie hernieuwen door geboorte van Liefde de roos en de lelie zullen verenigd bloeien in een nederige stal…

och, lelie van het veld gij zijt uit poëzie geboren ween toch nimmer om een vermeende held doch toon in volle bloei wat u zozeer beknelt verbannen van het land dat u zo liefde werd pure poëzie begraven onder zand monddood uw schrijvende hand…

. ----------------------------------------------- uit: 'Tussen lelie en waterstofbom', 2009.…

Slechts kan het lieflijk wit, dat op de lelie schijnt, Het schijnsel van zijn sneeuw daar geven. -------------------------------------- Vooreilanden van Amerika – Antillen beven- schrik brengen…

Mijn hart is gebroken Omdat het in dromen geloofde Mijn hart is gebroken Omdat ik het aan de verkeerde had gegeven Mijn hart is gebroken omdat ik te veel in iemand geloofde Mijn hart is gebroken Door de pijn dat het heeft geleden Mijn hart is gebroken Het heeft barsten verkregen Mijn hart is gebroken Ooit zal het gaan helen…

Niet de citroenboom, niet de absint en de nacht, maar haar absentie: de witte jurk over de krans van een oude muur; de lelie omkranst de herinnering aan slanke handen, gescheiden van de aarde en haar gezicht, de boom is haar stem, de rozen zijn in haar gesticht, vertrokken om het zoet der liefde te verspreiden en naar eigen inzicht…

Er waren nachten dat het leek alsof al het licht voorgoed gedoofd was. Dat mijn hart niet meer klopte, mijn ziel van mij wegdreef Het uitzicht door het raam nietszeggend was. De dageraad geen nieuwe hoop bracht. Er waren dagen dat de zon zo haar best deed, maar dat ik haar warmte niet meer voelen. Dat al mijn tranen zo bitter waren.…

Een paas lelie doet haar best, om ook haar plekje te veroveren, maar het gaat moeizaam, ze is nog te langzaam. Het onkruid zoekt schaamteloos, zijn weg, als ongedierte. Weg te krijgen, gaat niet, ze trekken altijd ten strijde, als je nu wilt of niet.…

Mooi is zij zacht als satijn Prachtig van kleur in de bloei van haar leven Zij buigt door de wind één voor één Vallen haar blaadjes door de zware regendruppels neer Komt er een nieuwe roos of een lelie, een margriet Wie het weet, mag het zeggen want ik weet 't even niet (en dan gaat het niet over bloemen)…

Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat het nu moet helen. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat het nu moet helen. Nu is mijn hart gebroken, Gebroken zodat ik opnieuw lief kan hebben. Nu is mijn hart gebroken En de sleutel weer veilig op geborgen.…