Alle inzendingen over Gracht

Hij gleed uit, onverwacht en belandde in de gracht. Nooit heeft hij zoveel water gezopen.…

vliegen over de gracht zijn er echt niet zo veel maar straks als het kouder wordt zullen er veel meer zijn en ze krijsen lelijk op zoek naar voedsel in de storm van morgen vergeet je hun vleugels…

in de gracht daar zwemt een stel gevolgd door pracht gevlekt gevederd lelijk als de nacht als kind vernederd roomwit meer zwanen, meer elegant halsbrekend…

De kracht trad in dienst aan een gracht bij een pooier. Bij dag en bij nacht hadden klanten d'r lief. Ze was zeer attractief, 't Was een aan- en een uittrekkingskracht.…

verfloze vensters zwarte ramen in de nacht bevuilde straten verontreinigde grachten kernwapens slechte gedachten de aarde huilt niemand lacht…

In jouw stad braakt hout waterzacht het einde toe klinken klanken hol maar gaat men door ; iedere gracht ligt vol met dromen…

De avond in de boomgaard groen de plons van ratten in de grachten en wat wij mateloos verwachtten was woordeloos en somber tussen ons. De netels geurden bitter in de grachten en droegen zachte bloemen wekenlang en men lag slapeloos men lag beschaamd te wachten hoe schuw wij waren en hoe kwetsbaar toen.…

Ik heb vannacht een oude gracht gekozen Om stil met mijn gedachten langs te gaan, Om aan de leuning van een brug te pozen, Waar bomen óverhellen, moe van 't staan.…

Een grote doos drijft door de Lange Haven van Korenbeurs naar herenhuis en zinkt, zinkt al maar dieper met vuilnis van het veilinghuis, van restaurant en kledingzaak. Blokkeert onder een brug tenslotte de toegang naar een weids verschiet met afval van de bloemenzaak, verweerd metaal en vaal antiek.…

De bomen roesten in het zieke licht langs somber in zichzelf gekeerde grachten. In wilde, stormdoorvlaagde regennachten vertoont de maan een bleek, behuild gezicht boven de lege straten, smalle schachten waar in een onverbiddelijk gericht de zomer langzaam voor het najaar zwicht, terwijl de huizen op het einde wachten.…

Een gracht, waar eend en waterhoen voortdurend watertrappen om voort te gaan, niet om te drijven zoals de watervreemde mens.…

Het koude water in de oude gracht spiegelt stil in het kille ochtendlicht. Tevergeefs wacht de kade op een vracht, zware ankers worden niet meer gelicht. Nooit doorklieft een scheepskiel nog het water, ook de brug kan zelfs niet meer omhoog. Op de gevels klinkt nu eendengesnater waar ooit de stad zich luidkeels bewoog.…

Er is een nieuw mirakel in ons land: De Amsterdamse grachten! Im-po-sant!!…

Luie wolken wemelen in de lucht Ik slaak een zucht Wat een praal, wat een pracht Dit zonnige weer bij de gracht Schaduwen krijgen gestalten En ze krimpen op de asfalten weg in de binnenstad……

Puntgeveltje, met trapkens vier, vijf, zes, met houten luifel en hoog bordes, half verscholen in loverpracht, spiegelt het zich in de stille gracht ; en als er een zonnestraal over zinkt, al wat er aan is schittert en blinkt de ruitjes in de vensterboog en 't gouden weerhaantje heel omhoog .…

The Gay Canel Pride meer dan vrolijk meer dan trots rots in de branding van zijn wie je bent dat mag je beleven dat is je leven dat mag je vieren en vooral mee-vieren aan de Amsterdamse grachten en na de afterparty gaan we in Nederland verder samen: ho, he, bi en gender amen amen amen…

Een kroeg bezoeken en naar glazen grijpen, je geest, een luchtballon, van zandzakken bevrijden, steeds hoger stijgen en blijmoedig verder hijsen, de hoogste tijd, een nieuwe kroeg, je geld, je jas, zo dweil je door de koude voorjaarsnacht en pist, je bent een man of niet, schuimkringen in de gracht.…

Gouden warrige haarlokken losjes als tamboerijnbellen tikkende tijdloze klokken tenen die naar voren hellen draven langs zwarte grachten in warme zakken tissueproppen zijn frases zullen verzachten benen die niet zullen stoppen Twijfelachtig wil ze negeren en ontbering voorkomen haar tranen stromend dresseren wuivend pampasgras, pijnbomen…

In Holland mag je leven gelijkgestemd en vrij geen angst, geweld noch beven gewoon wij, zij aan zij dus varen wij als Gala de grachten liederend door met wie wij zijn en blijven 't coolste, klassiekste (LHTB) koor!…

stil verkild in ochtendgloren staan gevels blikken te bekoren ze tonen ieder hun gezicht de statigheid van zwaargewicht de geur vertelt per deur verhalen passanten moeten tol betalen ramen geven slechts een vluchtig zicht generaties hier zijn voor het geld gezwicht bomen dromen langs de grachten vogels zitten op de zon te wachten die gaat…

Plots komt hem die koffer Nogal overbodig voor, zonder Na te denken smijt hij Hem in het water van de Gracht dat minstens zo koud Moest zijn als zijn innerlijke zelf - De lading moest overboord Om bevrijd te zijn van alles Wat hem nog bestond Aan een eerder bestaan…

Een slot zit meestal in de deur een hangslot is er tussenin een Slot alleen voor een koningin een slotgracht houdt geboefte buiten een slotpleidooi, om diezelfde van de gracht, buiten te hóuden.…

Je bent die donkere plek op witte lakens die milde schaduw in de nacht je bent dat heel nabij verlangen dat net dat mij wil vangen je bent dat dobberen op de gracht dat lenig op mij wacht…

Ik prijs mijn stad waarvan ik vruchten pluk, Mijn appels en mijn peren en mijn bessen, En waar ik uit de gracht mijn dorst kan lessen; Het kan gewoon niet op met mijn geluk. Ik ben alleen nog hongerig op zoek Of er ook huisjes zijn van peperkoek.…

de grachten en plassen zijn ijsbloemig dichtgevroren de gedraaide wind verwacht geen echte dooi houdt haar gezicht bedekt achter gesneeuwde vlagen ze rilt de koude dichter tot aan een witte zee…

dromen In spiegelingen van de gracht waarin twijfel wacht zij wel of niet zal komen tegenbeweging gaat er door vergetelheid schoorvoetend water handbeweging dat een beeld achterliet blijdschap naar verdriet van eindige tijd…

Voer me van kring naar kring, van gracht naar gracht en wapen me met dapperheid. Daal af met mij en maak me rotsvast als een toren waarvan de top nooit wankelt, hoe hard de wind ook waaien gaat. ------------------------------------------------ uit: 'De luwte van het late middaguur', 2002.…

Voer me van kring naar kring, van gracht naar gracht en wapen me met dapperheid. Daal af met mij en maak me rotsvast als een toren waarvan de top nooit wankelt, hoe hard de wind ook waaien gaat. ----------------------------------------------- uit: 'De luwte van het late middaguur', 2002.…

jurk van rode rozen klemde zich één moment aan hem vast op de gracht jurk van rode rozen omklemde hem omvatte hem greep hem ze laat hem niet meer los hij zit niet meer vast hij komt nooit meer los…

de avond kust de ogen van de nacht nevel loopt over de gracht in een beukenhaag koestert de wind de dromen van een kind wij kiezen smalle dreven ik hoor je vingers bladstil een nocturne spelen.…