Alle inzendingen over Grootsheid

onder het juk van maatschappij en conditionering met een hopeloze staat van beëindigde dienst de signalen die hij zendt terwijl hij door het leven rent worden niet altijd opgevangen hij blijft een gevangene tussen de muren van ratio en emo zijn geneesmiddel bestaat niet in deze tijd, het moet komen uit zijn eigen kleine strijd waaruit grootsheid…

als mijn adem wenst te stoppen overeenkomstig het aardse lot word ik dan opgenomen in zulke fleurige knoppen ben ik dan in de eindeloze grootsheid van de dood, is dat dan de heelheid gekend onder de naam God…

ik wist je in ontplooien adembenemend mooi het vergezicht met bergen dalen groen na warme dooi surfte snel en kon je bijna raken in groenblauwe golven die de hoogste omslag maakten voelde de hitte van je inwendig vuur wist de grootsheid in erupties aan je voet de stralende natuur zag je onder mij verglijden daalde langzaam door de…

De kracht van jouw storm heeft een onmetelijke grootsheid. Welk een schoonheid in onstuimigheid. Storm, rust in mij. Jouw vlagen weerkaatsen alle hoeken van het heelal. Zichtbaar makend wat zich wil verschuilen. Geen enkele genade tot … het onthullen van wat nog rest… Storm, rust in mij en vindt deze in mijn innerlijke schoot.…

Ik geloof in wonderen, zoals de Eeuwigheid en de grootsheid van Liefde…

het moet een vreemd land zijn waar onze zon zich iedere ochtend richt naar haar eigen bron ontluikt in rood haar seizoenbaan trekt met ons planetenstelsel hijgend in de nek wie weet is zij de mooiste uit de interstellaire bloemenwei brekend in het zomerlicht dat in eeuwigheidswaarde zijn grootsheid heeft benoemd in het voeren van…

Op deze leeftijd, deze fase hier zittend in de zon Begrijp ik, net als vele jonge mensen, het grote 'waarom' Althans, vanaf het bankje in het park met uitzicht tot daarginder lijkt het hele gebeuren immens groot maar het kan ook wel met wat minder Niet minder prachtig, niet minder gelukkig en het heeft zijn grootsheid zeker weten maar het…

dat heb ik altijd gedacht als ik lig in het gras en speel met de wolken die in kleur en vorm de hemel bevolken praat tegen bloemen die wiegend op wind mooi staan te zijn hun harten openen in aandacht voor mij bomen hoor die in hun donker ruisen dissonanten uit melodieën kuisen en met elkaar zingen om het bos te doen swingen in die grootsheid…

Geenszins dom, daar uitstoot zonder e- nige twijfel niet meer terug te vinden of inmiddels echt verdwenen zou zijn Oliesheik en partners bevaren hun zeeën van baar geld en realiseren zich niet dat zij van alles echt onvoorstelbaar teveel hebben De Wereldkampioen van zondag 18/12 Doet in een vergelijking alles veel kleiner Met sportieve grootsheid…

verwachten zag het spelen van krachten was enkel geest omdat zintuigen ankerden in plaats en tijd voelde me bevrijd door een grenzeloos opengaan de golven achterna die mij in zeeën energie moeiteloos deden vervloeien ik was een met elementaire materie in bijna euforische hysterie moest terug om mezelf weer te zijn uit de grootsheid…

Ik vloog en zoog zijn grootsheid op, kwam in de ban van watermassa’s die met oergeweld zich stortten van een steile stenen wand die dan –als koele kabbel uitgesneld- het bergmeer vormden.Zwom ik in Uw land van wassend water krachtig neergeveld en dreef ik ,vrij, gedragen door Uw hand ?…

Ik vloog en zoog zijn grootsheid op,kwam in de ban van watermassa’s die met oergeweld zich stortten van een steile stenen wand die dan –als koele kabbel uitgesneld- het bergmeer vormden. Zwom ik in Uw land van wassend water krachtig neergeveld en dreef ik ,vrij, gedragen door Uw hand…

O, heerlijke zon met je warme gloed je beneemt me de adem en omklemt m'n hart dat doet mij zo goed met je stralen open je de natuur je grootsheid zo puur alle leven hangt van jou af je maakt alles mooier met je stralenkracht O, heerlijke zon als je dan weer ondergaat sereen en zacht houd je je schuil in de donkere nacht zo zal het…

Waar eindigt onze grenzeloze grootsheid? En toch, dat aanvaarden we niet.…

Hij geeft de bouw van tempels vrij en vlakt nog wat historie uit punt dan de toekomst nog eens bij Zo schetst zijn losse pols breeduit en stemt zijn grootsheid eeuwig blij Dan zonder langer nog te dralen spoedt hij zich naar het toilet om als een ieder neer te dalen alwaar hij zuchtend zich ontzet om in klein geërger te verdwalen De pot…

bijzonder Ja, ik verkondig luid Gij zijt een gotisch wonder Met uw kleedje Van lichtvoetig kant Verleidt g'ons toch een beetje We dingen gretig naar uw mooie hand Rubens, een van Antwerps' zonen, Tooide u met pracht en praal Mocht zich met roem laten belonen Uw minnaars snelden toe, allemaal O, schone bruid ik zal u gedenken Uw grootsheid…

mij en u We versieren heel het huis met licht En kerstboom heel feestelijk Gaan ’s avond naar de kerk gericht Want kerst heeft toch iets geestelijk Maar vroeger in die donkere nacht Waar ’t kindje ter wereld kwam Was niemand die cadeautjes bracht Al was Hij koning uit Davids stam Wat meten wij ons dan in waan En uit pure eigenbaat Grootsheid…

nemen er wordt niets doorgesneden het verdwijnt gewoon daar waar ruimte zichtbaar wordt kunnen wij ons uitstrekken zonder enig identiteitsverlies vroeger focusten wij op vastigheden nu is vrijheid in het zijn het hoogste goed dat reikt naar alle dimensies die voor onze interesses openstaan en aanwezig zijn delen ik heb de grootsheid…

ja jouw gouden handen hebben mijn ziel getild naar de zon hebben haar de essentiële warmte gegeven om te leven jij met het vermogen om mensen samen de grootsheid van verbondenheid te laten voelen in warme massaliteit gedragen door geestdrift ja waar de lyriek van hart en geest tot creatieve expansie komt waarvan de som eindeloos…

breken geslepen in hun vrije vlucht van toegankelijkheid op de grens van de werkelijkheid en het lijdzaam schrijven genas verbonden in gehechte levensplooien sluimerde een onechtheid van het denken met de gesluierde waarheid voor ogen die ik in een onafhankelijkheid las, in spaties tussen het praten en het zwijgen creëert een grootsheid…

Een literair huwelijk op betonnen wijze opgericht om de grootsheid eenmaal andermaal te bewijzen, terwijl geen enkele bewoner van die opgerezen eerbewijzen hoogstwaarschijnlijk ooit een gedicht van Leo heeft gelezen, laat staan van Georgine.…

schaduw krimpt tot iel bestaan, de hete wind laat je niet verder gaan je vingers spelen met de tijd op rotsen uit de eeuwigheid je raakt ze strelend aan met handen die verbanden leggen in hun stil vergaan je drukt je lichaam tegen steen dat weet en in structuur geen enkel voorval meer vergeet doorvoelt met huivering het deelt in grootsheid…

zijnde een leegte bekroond met cum laude maar als ik dan zie hoe u zonder mij in barre koude moet leven pak ik het plankje met brie, smeer mij uit en door nederige liefde gedreven speel ik tevens op een valse kinderfluit ik amuseer de schare kan mijzelf een brok gezonde arrogantie niet onthouden immers hoe kan ik baren mijn grootsheid…

met je eenvoud en levenslust met je kleurenpracht met je ongedwongenheid met een vrijheid zoals zij ook ieder bloempje kust met je heerlijkheid met je onschuld met het ook zo willen zijn met verbazing en sympathieke lach met verwondering met inspiratie subtiel en fijn met een uitstraling van weer een fijne dag met engelengeduld met grootsheid…

Dit kleine zwart krijgt grootsheid in Uw haven, dit git wordt stil en zachter dan Uw naam.…

met vrouwelijk geduld dat niet alleen de baarden maar zelfs hen met zalige borsten, onbelast met bevruchtende sappen, werden omhuld met eeuwige schuld; haar superbe grootsheid te aanvaarden…

duizeling ontwaarden bij het drijven van de wolken in die volle duizendzee zo ver verwijderd van de maan Voorbij de schaamte die ik dacht trok zij haar mantel uit in duister en gaf alles - en nog meer van wat zij eens verborgen hield en onaanraakbaar als zij was strooide zij wijds haar witte zilver als een koningin zo licht die er haar grootsheid…

alleen jij als schepping staan de rest is gegaan geboren uit het spel der genen waar dominant en recessief beiden naast elkaar bestaan alleen in essentie zal een van de twee de optimalisering kans krijgen en op eigen gelegenheid verder gaan ik heb je zien staan in een vervlakkende wereld de andere stukjes aarde konden jouw grootsheid…

blauwe sluiers naast verstoten materie van wat ooit was de tijdgolf van het verleden door talloze lichtjaren heen gereisd oudheid kleeft vast aan de eeuwige beelden de kosmos zal al haar juwelen geven en mij met miljard lumen sterlicht doorzeven een meteoorlichtspoor verdampt o zo zacht ontwaakt maar in trance word ik opgewacht door grootsheid…

zee die niet van hier was zoveel mijlen hier vandaan en kon verstillen als je wou zo aan de rand van je bestaan waar je niet wist hoe mooi zij was hoe licht zij zwaartekracht kon nemen tussen sterren die je speelde op gedroomde witte stenen Zoals astronauten zagen die als God er zouden staan dat zij misschien wel van papier was van haar grootsheid…