Alle inzendingen over Hel

Ergens bij de wolken, heel hoog, woont een schuwe regenboog Als de zon komt opgestegen verstopt hij zich steevast heel verlegen Ook de druppels van de regen komt hij het allerliefst niet tegen Maar als zon en regen samenkomen, voelt hij kracht door al zijn kleuren stromen en vormt hij vliegensvlug tussen deze twee zijn kleurrijke brug…

De dag na mijn verjaring De dag van de hele dag zon De dag van de hele dag ijs Koud, dus warme wanten aan En onderkleding, dichte schoenen Extra sjaal en vooral muts Mutsen op het ijs Mijmeren aan de kant Even niets aan de hand Of toch verdrietig Nederland Want die Elfstedentocht Die blijft in de vriezer…

Fauna’s en Florianen Rest-aarde overname Mensenras gefaald Door de natuur ingehaald Ik adem heel zacht Benauwd Met kloppend hart Ik tril heel beheerst Onderdrukt Als een opgejaagd beest Ik sta in een rest-bos Voeten in boos mos Angstig en verdrietig Beschaamd en nietig……

heel crunch, besmeerd met wat boter bij de lunch. Maar houdt hem bedekt, hij houdt niet van bloot. Want doe je dat niet, dan schaamt hij zich dood. Want stel je hem bloot, dan voelt hij zich slof. En dat maakt je boos, je knikkert hem weg... Ja, de hele doos.…

het kind weet niet wat de hel is alleen dat zij die veroorzaakt heeft mama bestuurt de aarde dàt is wat het zeker weet de bittere stem van moeder de kilte van het winterlicht het venster op de wereld in de slapeloze nacht wit van vergeetachtigheid zwevend tussen hemel en aarde zingt het plots geen liedjes meer de hel is opgeheven…

geloof het of geloof het niet man bijt hond was gisteravond man poetst kanariepiet rood hoofdharig manspersoon poetst de kanaries schoon met zijn tandenborstel drukt de vleugels aan om ze nat te drogen in scheurvel voor de wc op de radiator van de cv want straks is de grote show van de kleurkanarie club de vogeltjes lagen er verpieterd…

De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed.…

echte op hele noten!…

ik wou dat ik een boompje was zo eentje met een hele mooie kruin de stam fier opkomend uit het gras zo vast geworteld in jouw tuin dan zou ik op een dag jou mogen begroeten en je laten genieten van mijn bladerdek jij, zoals altijd lopend op blote voeten en gezeten op je vaste stek vervolgens zou ik heel voorzichtig kijken naar beneden waar…

vrij Helaas was dit fijne gevoel Van hele korte duur Voel ik mij weer meer gesloten Bouw ik onbewust weer aan de muur Ik vecht tegen deze reflex In mij heerst nu een hevige strijd Wil ik mij weer voelen als toen heel even Maar wat ik nodig heb is tijd...…

het moment was kort en maar voor heel even Maar alles bleef heel en er is geen tak gekraakt het was een heel kostbaar moment in mijn leven. Nu is het rustig en er is weer de stilte geen blad meer dat wiegt in de wind. Maar een warm gevoel na een lange kilte De gloed die ik koester voor een ware vrind.…

ik vrees hebben om te trouwen daar je heel veel van mishandeling hoort Ik zou ook van geen man willen houden want wellicht eist hij later mijn jawoord Daar ik een man ben van vlees en bloed ben ik zo verantwoordelijk voor de echt; Geef ik om haar, die ik ooit heb ontmoet, met heel mijn hart en ik meen ‘t oprecht…

Groen is nog het gras waarop de bladeren vallen, het groeit ook nog, maar niet meer zo vlug als toen de zon nog heel veel kracht had en het o zo dikwijls moest gemaaid. De bladeren liggen daar, verschrompeld door de wind die hen plots opjaagt en weer hoog ten hemel heft, al vallen ze heel kort daarna in het slijk.…

ik schep verwachtingen jij begraaft ze weer ik zeg hoe mooi ik je vind jij slaat je ogen neer ik pak je hand en kijk je aan jjj lacht terug had ik dat maar niet gedaan ik vraag of ik je nog eens zal zien het enigste wat jij kan zeggen is heel heel heel misschien moet ik het daar dan nou mee doen?…

heel voorzichtig, haast zuinig, plooien de dagen zich elke morgen een paar minuten vroeger open. heel voorzichtig, maar wel opvallend, gaan krokusjes en gele tulpen hun perkjes behoedzaam te buiten.…

soms jong nog soms oud maar allen dromen slapen een winter lang omdat het gewoon moet en mag maar toch bekijken ze zichzelf zo af en toe heel even op zo’n heldere winterdag bij een enkele kaal en bloot zo kwetsbaar zie ik een heel voorzichtige lach het zijn zij die het al weer voor zich zien – het volle leven ze dromen al weer hun groen…

Of iemand echt gelooft dat kan geen mens duiden en wat ze duiden bij overlijden is vooral de buitenkant van de gestorvene Hij, zij was een heel gelovig mens een Christen, Cristin, heel erg christelijk Hij, zij wandelde met Christus Hij, zij leefde voor God, voor God alleen Maar dan gaan de kasten open en de laden met boekjes van plezier…

Een gewone kist Van vurenhout zo heel eenvoudig Precies zoals zijn leven was zo vreselijk eenvoudig En op de kist een klein boeket Meer hoefde het niet te wezen Hij wilde echt geen bloemenbed, daar had hij op gewezen Een enkeling die bracht één roos een witte, of een rode... Zelf lag hij daar, heel smetteloos en stil...…

De zorg wordt nogmaals op de schop genomen Hoogervorst ventileerde hier zijn dromen Al is de grootste massa hier ook tegen gekant Op 2 oktober wordt de vonk een brand Heel dit regeringpendel zal ook dan niet horen De hele regeringskliek, heeft bonen in hun oren.…

Heel even bij ons, alles zo klein en perfekt. Alweer zo'n tijd geleden 't lijkt haast het verleden maar 't voelt zo heel dichtbij; meer en meer denk ik aan jou en aan hoeveel ik toch van je hou, ik dacht dat het na 'n tijd anders zou zijn maar dat is schijn.…

Allang was ik over de hele aarde, zover als ver is erop uitgetogen. Mits niet mijn levensloop door onverklaarde gesterntemacht naar jou was toegebogen zodat ik pas in jou mijzelf ontwaarde. Mijn hoop en dichten, hunkeren en pogen gaan nu nog alleen naar jouw wezen uit, dat heel mijn reden van bestaan omsluit.…

Schat, vergeet mij niet Noem enkel mijn naam Denk me maar gelukkig Laat me niet zomaar gaan Geef je diepste gedachten Een kleine zweem van mij Herinner je dan mijn liefde Voor even weer heel dichtbij Houd mij voor altijd levend Van binnen in jou verborgen Gewoon een heel klein plekje Voor vandaag en morgen………

Waarom moest je mij verlaten we hadden het samen zo fijn en nog zoveel om over te praten maar helaas, het mocht niet zo zijn te jong en zeker veel te snel ben je van me heen gegaan maar het was voor jou een hel om zo verder te moeten gaan vaak voel ik me eenzaam en verschrikkelijk alleen dan verlang ik naar jouw armen heel zachtjes om me…

Thuiskomen is jezelf overgeven en je dan compleet voelen de liefde bedrijven en heel worden warmte en beschutting je vader en moeder je wezen en je zijn hier in mijn huis duurt de leegte de pijn die zeurt over een kille plek Maak dat het zomert en maak me heel blijf tot het licht wordt en spreek mijn taal zing een nieuw lied…

een kind staat stil te kijken mamma huilt, zegt heel zacht pappa is nu bij de sterren het kindje kijkt haar niet begrijpend aan maar pappa is toch sterk hij is toch een soldaat waarom is hij dan dood gegaan hebben die mensen daar hem dan pijn gedaan in zijn ogen blinkt een traan hij drukt zich heel verdrietig en verward dicht tegen…

Even nog, heel even, misschien dat ik dan ga, ik wentel me in je leven, zodat je weet, dat ik besta. Verlangen is zo pijnlijk, niet weten waar en hoe, tekort, de tijd, waarschijnlijk, zelfs denken is taboe. Even, echt heel even maar, het leven één geheel, seconden lijken uren daar, het verlies, is mij teveel.…

Dan kom je heel rustig in me het voelt zo goed, we zijn weer één, dit is wat ik wil, jij en ik...…

Vandaag was het een heldere dag Een dag die zomaar begon Een dag met een opgaande zon Een dag met pikzwarte rook Een dag met een hels kabaal Een dag waar het gras rood kleurt Een dag die zijn onschuld verloor Een dag die in brand staat Een dag van helse pijn Een dag die zijn onschuld verloor…

ik mis het zomergeluid van een vliegtuigje heel hoog dat stipje als een bromvlieg, en heel aards ergens beneden met de rug in het gras van weelde, ogen die verloren raken in het blauw, de geur en lucht die warm en zwoel, om het hoofd heen zweven, maar meest nog mis ik in mijn nood jouw adem die mijn lippen streelt…

Het liep niet recht Maar heel schuin Via wegen van zuid naar oost Mijn weg liep recht Jouw weg liep krom Maar jij kruiste mij We ontmoetten elkaar Als twee lijnen door elkaar Want het liep heel mooi Je zocht iets anders Maar vond mijn weg De weg naar geluk…