Alle inzendingen over Herinnerd worden en

De vele jonge vrouwen in Blok tien Zij hebben onbeschrijfelijk geleden Wat artsen allemaal niet met ze deden Dat moet herinnerd worden en gezien Zo was daar dokter Clauberg, klein en wreed Gynaecoloog, hij liet in grote lijnen Zijn licht vooral op kinderloosheid schijnen In Auschwitz brak hij met zijn artseneed Hij zou berekenen in hoeveel…

In droom en spijt haar herinnerde lach. Een leven verdaan, het geluk onbenut.…

‘t Gedicht is als een toegestoken hand Het wil worden gedrukt en aangevoeld Het is op tegemoetkoming gestoeld Het kan verwijderen of schept een band Het schrijft zijn warmte diep in onze palm Is licht dat zich door mensenbloed verspreidt ‘t Kan wegzakken in de vergetelheid Liggen in een geheugenlade, kalm Herinnerd worden en verbroederen…

Als je herdenkt vergeet je niet juist niet Alles wordt herinnerd alles wordt opgehaald veel wordt er verwerkt In die 2 minuten stilte Zowel warmte als kilte zowel woede als hartstocht zowel man als vrouw zowel jongen als meisje zowel rijk als arm zowel oud als jong Maar allemaal in rouw Ieder z'n gedachten ieder z’n idee ieder…

Kapitein stuurt immer door Met een heldere blik zonder vrees De ijsbergen omzeilend Het schip diep in de vaart De vrouwe van de stuurman Die een kindeke baart De loopplank reeds verrot Het zurevat staat leeg Scheurbuik verteerd de mens En de wijnfles al halfleeg Een spookschip op de zeeën Alle zielen reeds lang dood Het enige dat nog herinnerd…

Hij werd pijnlijk weer herinnerd aan de banden van het bloed. Kwade schimmen uit zijn jeugd, spookten gillend in zijn geest. Door die talloos veel miljoenen kwam weer terug wat was geweest. Harde handen, harde woorden, nooit beschut en nooit eens warm. Met die talloos veel miljoenen was hij rijk maar ook straatarm.…

Veel is vergeten, veel herinnerd, veel veranderd, omwille van de goede vrede in het malende hoofd, dat woedend wint wat het lichaam verliest: snelheid en onkunde. Noem het roes, noem het nevel. Woorden komen later.…

Bij de thuiskomst op Ithaka was er alleen de hond herkende mij bij het snuffelen aan de bezwete hand De geur van na een everzwijnenjacht het hart klopte nog in de keel alsof het land, het water de zon me niet herinnerde al was er wel de vertrouwde wind met een verhaal van jaren zout Zou jij nog dezelfde vrouw alle gegadigden voor jouw…

toen ik je niet zag niets zag niet dacht aan toen maar wel wilde weten waar je was wie je was greep ik je hand en wandelde met je langs het water blij met de hond blij met de jongens en herinnerde me dat ik je gevonden had en dat onze jeugd ver weg was en niets blijft maar alles terugkeert in bed de slaap niet vattend mijn buik tegen…

Soms, plots'ling, door mijn Brahmanvrede heen, Schreeuwt als een stervend beest mijn oud verdriet: Een reuk, een landschap, een herinnerd lied Roept op naar 't leven, wat gestorven scheen.…

weet maar ik wil zoveel zeggen proberen het uit te leggen maar de woorden zijn weg 'k weet niet meer wat ik zeg Mijn lichaam is op na al die jaren zeg ik, stop Ik neem nu afscheid, ben zo moe genoeg gevochten tot nu toe Mijn pad is teneinde Jullie moeten nog door Heel veel jaren dus ga ervoor Ik blijf in jullie harten voor altijd herinnerd…

Gewapend met de geneugten van de nacht nog in mijn lendenen volg ik jouw opstaan als een horige, die van de duisternis had gesnoept zoete eigenaardigheden herinnerden mij dat jij het kind was van een teler aardappelrooier spruitenplukker en rooms-katholiek en jouw moeder die niet schroomde om met gejank mijn feestmaal te verpesten en ‘…

de avond viel, herinnerde mij aan de donkerste nacht in mijn bestaan hulde de ademhaling in energetische kracht, in plechtige vredevolle waarde de mond zonder een enkel geluid gesloten om dood te laten gaan.…

Ik herinnerde mij zijn laatste woorden goed. Ik was vastbesloten om het te doen. Nu ik op school zit moet ik vanzelf een beroep kiezen. Ik wist niet wat ik wilde. Opeens wist ik dat ik arts wilde worden. Ik wou dat mijn opa erbij was.…

Ze antwoordde nogmaals in fluistertoon dat ze het wilde proberen met jou omdat je grotendeels uit dromen bestond in droevige weemoed van herinnerde momenten.…

Herinnerd tot in de derde generatie, mensen sterven; foto's van weldaad en geluk in trommel van blik bewaard. Tijd loopt door en als de familie tenslotte voorouders worden, gaat de trommel met album naar 't musee. Nalatenschap van een eeuw gelee niet veel, maar meer dan ik nalaat.…

Werd ouder, en ook wijzer en vond een nieuwe liefde weer eentje die zich écht heeft gegeven en het nog doet, keer op keer Vanaf dat moment wist ik het zeker dat echte liefde toch bestaat ik had alleen wat kansen nodig met hem die altijd naast me staat De kalverliefdes gaan voorbij maar echte liefdes houden stand ik word er steeds aan herinnerd…

in jouw ogen zie ik de spiegel gebroken een niet te voorspellen pijn in woede ongrijpbaar regeert jouw lichaam en geest nu wil je niet zijn niemand zien niet herinnerd worden aan het onontkoombare van de waarheid een waarheid die in de weerschijn van het heden de toekomst zo onzeker onbetrouwbaar zichtbaar maakt jouw verleden…

Je zat in de bus van school naar huis en je stapte eerder uit om te lopen waar je liep toen je op een vorige school zat en je kon wat je je niet en wat je je wel herinnerde niet even zwaar maken. ---------------------------------- uit: 'Voor jou, van jou', 2017.…

Als de duivel Met de staart tussen de benen Als een hond Geslagen door zijn baas Als een vluchteling Met hoop onder zijn armen Als een rode roos Verdord in zijn vaas In een T-shirt Op een vieze korte broek Tot de knieën Voor een gouden beeld In stinkende modder Verlaten door zijn hond Troosteloos herinnerd De foto’s vergeeld Op…

spoeling dun Toen heb ik de varkens uitgelegd dat ik ieder het zijne gun Maar ik was amper uitgepraat of ze ontstaken plots in woede En schopten mij het hok uit toen werd het mij droef te moede Daar rende mij een kalf voorbij zo te zien was het beschonken Het sprong uit zichzelf in de put en het is inderdaad verdronken Waarop ik werd herinnerd…

woorden uit de e-mail tot hem door zijn moeder in de laatste fase van haar veel bewogen leven met schizofrene man en idem zoon wil hem nog wel liefde geven hij leest de brief met ingehouden tranen emoties die wellen uit 't diepste van zijn ziel het onrecht door de mensheid aangedaan maakte dat hij voor de dierenwereld viel zijn moeder herinnerde…

En ik schrok en viel weer weg als een uitgebrande kaars en herinnerde me ook daarna niks meer, zo van de wereld ik was.-…

ik droomde dat ik droomde en in die droom was ik vrijer en blijer dan ooit helemaal los van de aarde elke spanning verwaterd alle ijs ontdooid de zon blonk en klonk zó prachtig geluiden gonsden, glansden hoog woorden, gevoelens vol en krachtig monden in één monoloog ik droomde dat ik ontwaakte maar herinnerde mij mijn droom normaal…

van dromen waar niemand praat over het leeftijdsverschil of het simpele feit dat jij mijn hospita bent we komen in dit dromenfeit door daden voorzichtig laten we de liefde weer los jij gaat naar Parijs voor werk bij de krant en ik zorg voor Frits de aanhankelijke kater ik mis je, maar echt praten kunnen we niet je bent slechts bij me in herinnerde…

. ________________________________________________ Noot: Ikzelf vind het altijd leuk om aan een goede mop herinnerd te worden.…

t werd extra breekbaar door zijn keiharde woorden in ’t zwart Zonnestralen dansten haar door ‘t haar lentekriebels brachten haar enkel smart Ze waren zo lang reeds onafscheidbaar fluisterde ze stil, met woorden ’t zwart Voorjaarsbriesjes zuchtten alleen maar bloemen, ze schenen vervuld van smart Haar hart, ‘t was waarlijk ontroostbaar herinnerde…

prijzend aan is dan weer stil en kijkt verlangend uit naar mensen die niet kopen de gouden klok van boven in de mooie toren zet niet de vaart erin maar kijkt als oude wijze man de drukte aan en weet dat hij de dag beheerst de dag gaat voort in eigen tempo tot de rust in de avonduren valt de stad komt bij in rust en toch de dag blijft als herinnerd…

mannen neergemaaid vrouwen moeders en kinderen in gods heilige huis gedwongen worden niemand en niets ontziend opgehokt verbrand en opgeblazen het dorp en haar mensen zeshonderd tweeënveertig in getal worden in ijziger dan ijzige ijzigheid vlammend de toekomst ontnomen in van sadistische salvo’s de ruïne die ter getuigenis ons herinnerd…

Mijn gedachten aan vroeger tijden Maken deel uit van mijn streven naar… Zoals een ieder zich wil bevrijden Van kluisters opgelegd door schijngevaar… Gebruik ik mijn herinnerde gedachten Om schilfers van oud geluk te proeven En de angst van het heden even te verzachten Een tijdje niet te moeten of te hoeven.…