Alle inzendingen over Het begin

Toen haar zicht het zo liet afweten Kwam zicht op overlijden in zicht Ze was het aan haar status verplicht Het uiteindelijk moment voelt als licht Vandaag krijgt zij wat zij verlangd Niets in haar geest noch lichaam is bang Want haar afsluiting is haar nieuw begin Het is de dag, het is de tijd, arts begin!!…

aan de dobbelstenen van zes kanten vraag ik waar is het begin en einde van jouw ogen het geweten die rond, rondom het dobbelspel spelen van kans en keer verleidelijk draait het spelkompas dan eeuwig door als perpetuum mobile waar eindigt alles, waar is het slot van begin tot einde...…

Ben van het zekere begin Naar het ongewisse einde Gekropen, en heb daarbij Voortdurend de grenzen opgezocht Die anderen vergeten waren Aan te geven; grenzen die Er beslist waren, Maar niet zichtbaar Voor hen die er tegen Aan moesten lopen - Begin het einde nu al Zichtbaar te naad'ren - Ben ongemerkt mijn Eigen grens voorbij…

Uit het niets geboren alles zien proeven ruiken voelen beleven leven met elkaar soms zo simpel soms zo raar onverklaarbaar soms zo alleen soms tegen je aan tegen beter weten in niets is het einde niks is een begin laten we samen varen tegen al de golfkes in.…

Rein en zuiver hart Als een onbeschreven blad Vreugdevol begin…

wirwar van draden in de knoop door elkaar ergens is een begin en een einde…

Winnen is winst, maar als ik jou voor me win, geloof me lieverd, is dit nog maar het begin.…

Elzenkatjes op Nieuwjaarsdag, begin van hoop. Daarna weer regen.…

Als de zon opkomt lacht het begin van de dag haar zoete tranen…

De lucht kleurde geil, in tinten die samensmolten; eind'loos begin...…

De palm van Zijn hand bergt het begin en einde van onze namen.…

Enkel een woord, niet eens een zin, een enkel woord vormde het begin Gevoel op negeer, hart op slot, een enkel woord brak de sluiting kapot Ongeloof, verbazing, angstig en verward, een enkel woord opende mijn hart Jij opende mijn ogen, toen zag ik in, ik sta aan de voet van een nieuw begin...…

Een laantje dat immer een smalle weg lijkt te beslaan, dat een einde belooft bij ieder nieuw begin. Een laantje,dat hoop gloort en zin geeft verder te gaan, dat zonder een begin nimmer een kans geeft tot het einde in het leven te staan.…

druppels waaien weg een nieuw begin stroomt binnen het pad rolt vooruit…

Snel stroomt het water weg van de bron neemt alles mee vooral de druppels vanaf het begin Volg de stroming tegendraads naar boven dwars door de nevels van de grote waterval Traag stroomt het water terug naar de bron laat alles achter behalve de druppels vanaf het begin…

tóch een mooi begin op eerste lentemorgen als vorst heen te gaan…

begin de dag met tranen daar ik ze rijgen kan tot een ketting doch blijft de gevoelswaarde voor altijd onzichtbaar…

De toenadering houdt ook het afscheid in het einde vervolledigt de cirkel en legt aan tot het begin.…

Ik houd haar hand vast, half, ik begin voorzichtig -- afscheid te nemen.…

Een vreemdeling, dat is hij, zeker Ik had hem niet verwacht Hij is als mijn laken, zijdezacht Dronk de laatste druppel uit mijn beker Gooide, ijskoud, zijn eigen glazen in En vond bij mij een nieuw begin.…

Ik staar naar de einder, ook wel de kim mijn ogen tranen want dit is het begin van het einde! Ik staat naar de kim omdat de einder ook het begin is van alles op aarde! De tranen laat ik vloeien, ze gloeien op mijn gezicht en als ik de zon zie verdwijnen, verdwijnt ook het licht.…

zo zou alles moeten zijn een rivier zonder begin zonder eind daar waar je waadt en baadt enkel daar de massa van het water begin en eind op de einder van het zicht alles voorhanden, een oever, het strand struikgewas en links en rechts eindeloze toevoer van geestdrift wat snedige vrienden om het aangevoerde wat te snipperen en een glas wijn…

Het is begin tweeduizend zeventien De ijzel is na één dag al verdwenen Weg koude handen, wangen, neus en tenen De school gaat weer beginnen zo te zien Een jongetje, gelaarsd, speelt vliegmachien Er dansen paraplu’s over de stenen Het is begin tweeduizend zeventien De ijzel is na één dag al verdwenen Vervaagd zijn kaarsjes, goud en haute cuisine…

in dit boek van God voleinding maar dan een nieuw begin…

Ik zag slechts het begin van het ouderlijk gezin, een bloemknop van een vrucht een vogel op haar vlucht. Iets wat traag ontwikkeld wordt ook gestaag groeiend niet verdort. Ik zag slechts het begin van het ouderlijk gezin.…

elke ochtend weer slapen mijn ogen ik wrijf het er in en er uit begin de dag met zout…

Van binnenuit Naar de kern Naar buiten In steeds Wijder wordende Cirkels terug Naar wie ik Was in het Begin…

Tranen Stromen Langs Mijn wangen Ik stop Ze niet Hou ze Niet in Geef ze De vrijheid Een nieuw Begin…

draai er maar niet meer om heen maar neem dit keerpunt mee open je handen en geef jezelf niet op kijk recht in de spiegel van je hart open je ogen en begin gewoon opnieuw…

Ik begin met een zin die eindigt met een woord daarna volgt een punt gewoon, omdat het zo hoort Na de punt volgen weer woorden ze vormen samen een zin Begin je te begrijpen wat ik bedoel het antwoord vind je achterin Aan het einde van de laatste zin daar staat de laatste punt Het eind van onze toekomst meer woorden zijn je niet gegund…