Alle inzendingen over Het zere been

Ik kijk toe hoe golven breken Op de uitgesleten stenen Mijn gedachten blijven steken Bij alles dat is verdwenen Hier aan de haven vind ik rust En herleef vervlogen dagen Ik zie hoe zee de kade kust Golven diepe groeven zagen Hun liefde gaat gepaard met pijn Zoals ook die van ons mijn schat Maar het is en zal altijd zijn Zo zeer heb ik…

Jouw zomerfluister is een zwachtel op mijn zere huid, jouw tere stem be- zingt de taal van het zo grijze evenwicht in ons verwante en weke duister. - - - met dank aan J.S. Bach voor zijn fuga in f/ Wohltemperiertes Klavier II…

Troosteloos of ben ik boos Emoties die stromen Alleen gelaten in eenzaamheid Het einde van mijn dromen Het is zoals het is niet minder en niet meer De werkelijkheid is realiteit En doet me meer dan zeer......…

Het lijkt alsof, nee, het is echt zo alles in mij doet zeer als ik denk aan afstand als ik denk aan afscheid van jou zie ik telkens, nog steeds jouw ogen weer.…

gevouwen handen kalm om het papier waarmee je de pijn zacht omwikkelde…

Ik moet het toch vertellen. ’t Is ook niet uit te stellen, dit ongewone zeer, dit kan ik niet weer. Maar het moet, voor de zoveelste keer.…

Hiervoor respecteer ik mezelf eindelijk al te zeer. 'k Heb er zeer lange tijd over gedaan, ik ben er achter Knikken, buigen, alles pikken, neen, daar bén ik te goed voor. Hoogmoed of trots, aan mijn niet besteed Maar... ik weet wel wat ik goed deed!…

Door doping valt het doek voor nummer een, Een tweede heeft opeens een zere knie, Een speelverbod treft sporter nummer drie En nummer vier breekt jammerlijk zijn been. Zo blijkt de boycot waar om is gevraagd Zelfs tegen wil en dank alsnog geslaagd.…

Maar zwarte medemensen weten beter: Die blanke benen lopen voor geen meter…

laat me van je benen houden ze aanbidden, zoenoffers brengen tot mijn hoogste goed beschouwen na die zwaai, waarmee je zei dag vreemde, heb je ze gezien?…

kan er niet meer tegen die spanning ik hou het niet meer uit heb daarom besloten de benen te nemen te beginnen bij je mooie voeten…

Haar benen op de grond gezet.…

Verkreukel me maar gooi me maar weg, als oud papier onbelangrijk, niets om het lijf zonder bedankje of graag gedaan zonder een enkele vraag. Misschien raapt iemand me wel op vindt me opnieuw misschien val ik toch weer op wie zal het weten, die dag is misschien wel vandaag.…

, verdomde zeer.…

Zeer, het doet erg zeer sommige dingen gebeuren nu eenmaal je hebt het te accepteren alles heeft een verhaal Pijn, het doet veel pijn dierbare mensen verliezen is ontzettend moeilijk je krijgt het voor je kiezen Zeer veel pijn en te moeten voelen wat je voelt het is eigenlijk te veel waar is dat allemaal voor bedoeld Gaat het over…

Zo wil 'k, in alle zere, mijn lamme benen gaarne braên. Mits 'k u dan maar en geve het zout van dit mijn leven, en van mijn wrokkig offer, God, niet worde te eigen spot.…

beter maken, dan geeft de spiegel je goede raad, begin tegen jezelf te praten, zorg dat je op beide benen staat, dat je op beide benen staat.…

De enige loterij die ik ooit won, zit bij me op de bank, niet in euro's uit te drukken en geen kans: dat ik hem inwissel voor een nieuwe"…

heb eindelijk de vinger gelegd op de zere plek gevoeligheid en irriteren een andere houding uitproberen mijn geest zocht naar excuus werd meester in negeren totdat het lijf in opstand kwam en heftiger ging reageren een straffe zenuwpijn door merg en been begon te genereren met pillen fysio en wat gebed heb ik mijn werken…

Ruik maar heel licht In de zolderkamer. Tussenwanden weggebroken - Aardige aannemer wel - Hij ving wat muizen En vond een verdroogde kikker. - Die giet ik in goud De vorm bleef behouden - Alle ruimte voor Pingpongtafels en een Modelspoorlijn - geen kasten meer. Je kent het niet Meer terug - de trap draait linksom En de deuren zijn van…

Onze laatste dans Gaat verder in mijn ziel Zoveel passen Mijn benen doen zeer Onze laatste kus Vloeit voort in mijn aderen Zoveel huiveringen Ik vat nog kou Onze laatste woorden Echoën na in mijn hoofd Zoveel rimpelingen Zal ik verdrinken? Zoveel gevoelens Ik ben verdwaald Het laatste lichtje dooft…

Vraag je, hoe het met hen gaat, dan maken ze wat lolletjes: 'We zijn nog zeer automobiel, ons leven loopt op rolletjes'.…

want er is iets aan de hand Ik zal zoeken naar de juiste woorden en zinnen die er echt toe doen Ik zal wikken en blijven wegen tot er staat wat ik bedoel Ik zal onvermoeibaar horens vatten en trefzeker koppen slaan In zinnen die de lading dekken en de dichterskunst verstaan Dit lied zal potten breken en tintelen door merg en been…

Een man zonder benen in Rome Wou graag twee protheses bekomen Maar toen ie eens las Hoe duur zoiets was Heeft ie heel snel de benen genomen…

Ik denk nog heel vaak aan Marlene Wat had zij een heerlijke benen Doch elk exemplaar En dat was nou naar Had ook van die heel lange tenen…

Een heftige vrouw uit Terheijden Wou mij met haar benen verleiden Maar 'k zei tegen haar: Doe snel uit elkaar Want risico's wil ik graag spreiden…

onbestaand hij weet niet eens wie ooit de muren overschreed hij loopt, zich veilig wanend, richting graf tot peilers worden stukgegooid, tumult en chaos schudden denkpatronen door elkaar, het zelf voelt zich met vrees omhuld in beeldenstorm gaan werelden teloor wie ben ik nog, wiens overgrote schuld dat ik al denkend plots een been…

Twee buitenbenen passen niet bij elkaar, ze lopen zo raar, zei ze onbeheerst gedecideerd. Een buitenbeen verlangt naar een binnenbeen, stabiel en veerbaar. Alleen zo loop ik recht op ‘t pad.…

Als je in je leven, altijd aarzelt een stap te gaan, bemerk je, als je oud en grijs bent… Dat je, je hele leven, op één been hebt gestaan.…

sterfelijk vertraag ik mijn verhaal het breekpunt zichtbaar wanneer lijnen aan kracht winnen, golven worden die ik schep tot schuimend lichaam er waait een gedicht uit grillig gevormd ook door het zilte aangetast mijn handen halen zich open aan de horizon versieren illusies met schelpgeruis opnieuw in deze volgorde van emotie…