Alle inzendingen over In een stuk zee

De kat draait om de vissenkom de vis zwemt zorgeloos in een stuk zee. Ik denk dat de vis de schoot van de zee is vergeten. Het is nacht ik zwem net als de vis in een stuk zee.…

Een stuk op weg naar het houden van jezelf.…

Je gooit me hard zonder de stukken te willen lijmen je legt ze liefdevol op een rij mooie stukken mooi stuk…

Een bloedrode roos stuk getrapt en gebroken een hart vol van strijd.…

In de straten staan de mensen Op de keien van geluk is niet meer te spreken aan de hand is alles stuk Soms dwaalt er een gedachten naar het leven van voorheen voorbij zijn alle prachten blijft de mensenziel alleen…

En ik slaap gehele dagen, kan me hele dagen afvragen waarom ik niet doe wat ik wil Ik doe het niet Ik ben stuk Ik wil niet meer Ik werk niet meer Ik moet niet meer, maar wil ook niet Dat mist. Dat trekt mijn dagen uit elkaar. Ik ben stuk.…

En slechts ’t gewieg der zee doorzucht de vrede, alover de trage bomen en de adem van de lucht. De zee, en haar gedein door mijn bewogen longen… Maar neen: mijn loomt’ verdroomt de maat van alle maat. - o Zang van liefde en hoop: mijn zomer is verzongen, ’t gebladert’ staat verdiept en reeds met dood verzaad.…

o Zee, die mijne lip doorkeent met zout-kristallen waarin het volle licht van alle zonnen breekt; zand, bij mijn veer'ge zool breed-uitgestraald doorweekt, waar krijsend iedre tred doet duizend schelpen schallen; o tuimelende lucht, die brandt mijne ogen toe maar sluit ze op 't dansen van ontallig-vuur'ge bollen: ik ben van zee en lucht…

Belandt zij zonder Chicanes aan land Donderend en denderend Extravert Frenetiek de Gretige gulzige golven Hoorbaar hongerend Intimideert zij Jubelt zij haar Kolkende klaagzangen Lyrisch haar landschap Mooie maanzieke reuzin Neptunus maant haar tot kalmte Oeverloos opent ze haar Panorama’s deze non- Querulante sterre der zee…

of je gaat volledig in het rood met wat pep en liters alcohol , ga je lekker wild... want de zwoele nacht die bruist, laat je elke avond zuipen zo maar al die jaren aan een stuk. en wat is dan het uiteindelijke gevolg? juist...geen geluk maar wel een onverwachte vroege dood!…

golven breken stuk op de kust, de bloedbaan breekt in het kloppend hart bloed stroomt als de zee, in mij in ritme van het leven…

De tijd is als de kille en dorre zee, die zwoegt noch krijt. Ik ben alleen; ik pers mijn strakke lippen samen op eenzaam deze grote sterre, die ze bijt.…

nog steeds deint zee…

Langzaam breekt de zon door wolken verdwijnen stuk voor stuk Ik weet niet waarom of waarvoor maar diep in me voel ik het geluk. Een tevreden mens aan de zee wandelend over het stille strand Zorgen geef ik aan de wind mee ik hou de wereld in mijn hand.…

De afstand het fysiek de hand die er niet is Afhankelijk kwetsbaar Die ander een stuk van mij al die anderen stukken van mij Van mijn zelf Ik snij ze niet los van me af Ik zou dood bloeden Eén rivier vele takken in de delta naar de zee van het één zijn Water draagt de kern van onze ziel Verbonden zijn in de pijn van…

"Val wind", sprak Mozes Yam Suf lang genoeg gedeeld ging de storm liggen…

Tijden van onzekerheid, Verslagenheid, genegenheid Verloren en vergeten Alsof niets en niemand je wat boeit Niemand anders, geen enkele vis Voor wie je hetzelfde voelt…

Het was het mooiste dat ik heb geschreven, Het beste onderwerp dat ik ooit koos, Ook rijm en metrum waren vlekkeloos, Helaas is het hier niet meer weer te geven. Het is heel stom, maar ik zal eerlijk zijn: Ik heb het laten liggen in de trein.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Moedeloos kijk ik terug, stuk scherven vallen altijd weer anders neer deze keer vlijmscherp ze snijden diepe sneden vooruit met moede schreden vooruit is al wat rest…

De letters betekenen teveel om de leegte te schetsen die bleef na enkele woorden; 'iemand anders' en dan die naam --------------------------------- http://verlorenwoorden.web-log.nl…

als was het een stuk van mij een wilgenkop eigenzinnig in een groene dreef een boterbloem die het maaien van de graskant overleeft een wandelpad vertrouwd onder oeroude bomen geluk dat mij beschoren is zolang ik nog durf dromen een paard dat hinnikt als het mijn voetstappen hoort het diepe rood waarmee een laatste roos…

Ik draag ze zo graag bij me Neem ze me niet af en maak ze alsjeblieft niet stuk…

.... jouw wereld jouw waarheid jarenlang had je mijn hart mijn ziel je maakt ons bang het was zoals het was en meer niet... nooit en ach ach zij… zij heeft levenslang...…

zij is van steen al kijkt ze teder bedeesd weg ogend over haar schouder en borsten heen voelt koud aan als mijn hand de wangen streelt ook al vormen de lippen een zwoele mond de pose is haar tot last ze staart onveranderlijk in de diepte naar een dragende grond…

Dzing-rusch... De zonne bijt. Dzing-rusch... De pikke snijdt. Het koren gaat over, de snede gaat over. De kelen zijn heser en de oren zijn dover. Dzing-rusch... Alhier, alhier! Dzing-rusch... Een zeupe bier! De boer is een belover! Dzing-rusch... Mijn pikke schaardt. Dzing-rusch... Mijn vinger blaart. We druipen van 't zweet en de zonne…

ik snij een stuk van mijn hart daar waar jij tot dusver vertoefde dat stuk zal langzaam afsterven daar er geen ruimte meer is voor jou er zit nu een litteken dat na verloop van tijd zal helen op de tonen van de wind…

jou Je was mijn meisje en mijn vrouw Dit gebroken grote hart Is tot in de kern getart Mijn kinderen gun ik alle geluk Maar nu zit hun papa stuk…

janken Al mijn angsten uitgepraat Ik wacht nu al een poosje met mijn handen open wijd Zo vaak al zitten boeken de koffers al ingepakt Ik heb al zoveel verloren Gebroken scherven vast gelijmd Zoveel tranen zitten janken Al mijn angsten doorgepraat Er is niets wat mij zo blij maakt als een reisje vol geluk, lief Je kan niet stuk…

ik zie jou nu staan, daar aan de overkant en kijk hulpeloos toe hoe jij wegdrijft met een zee van onuitgesproken tranen nu, tussen ons in...…