Alle inzendingen over James Porter

(voor Shirley Jannice Henry) Als de zeer gerespecteerde vrouw van de kunstschilder James Porter hoefde je niet met de benen en al bloot. Als moeder van twee kinderen zag jouw toekomst er florissant uit en dacht men alle tegenslagen weg. Zeker dat meest ongewenste en definitieve.…

Ooit was ik meneer James Bond, maar ik weet niet meer hoe ik mijzelf moet beschermen en ik ben te zwaar gewond om nog openlijk te kermen.…

De spiegel zegt James, maar achter elk oog heet ik anders. Tot op het bot besterf ik het. Ik overwinter dag na dag en drink met hem mee : het beest heet de dood, zijn gevolg is gedwee. Ach, enkel het doek valt, het spel gaat door. Ik trek de knekels aan en zijn domme kop. Ik klim op zijn troon tot die het begeeft. [naar James Ensor]…

Nimmer heb ik tot Hem gezongen, een lofzang in een kathedraal of kerk. Nooit voelde ik me ertoe gedrongen, niet bij het opstaan of na m'n werk. Alsof Hij dan het lied beluistert zoals een leraar die mij overhoort, of 'k als mens wel ben gekluisterd aan een God zoals dat hoort. Eerder wil het me overkomen dat ik dichtend op een strofe…

Een middag midden op de oceaan langs trappen naar het bovendek gelopen kom ik bij de railing aan en blijf er staan tussen twee breedtegraden van de tropen. De einder neemt rondom geen einde als mijn ogen als een albatros gaan dwalen over 't water met beneden de koralen die bloeien in het blauwe zijnde. Bruinvissen lijken op gevonden…

Van verre komt de wind voorbij, je ziet het aan het koren dat meebeweegt en diep van kleur de avond helpt aan een odeur als nooit tevoren. Op goed geluk hierheen gegaan en in de countryside beland, waar dorpen je nog groeten - ook als je even stil blijft staan en op de kaart van Engeland niets zoekt om te ontmoeten. Zachtglooiend zijn…

Verstreken zijn de vele jaren. Versleten raak ik als een schoen die in de etalage bij Van Haren het absoluut niet meer zal doen. Dat komt wanneer de tijd verglijdt en elke dag een beetje meer iets van de hak en zolen slijt, met krassen in het bovenleer. Ook met de veters is iets mis, die vaker slepen over straat, hetgeen niet ongevaarlijk…

Ik wou dat ik weer was toen ik een beetje lachte om iedere gedachte - en nog iets had van een onbeschreven blad. Dat jochie uit de eerste klas die naar de mensen keek - en in zichzelf gebleven nog niet op iemand leek. En in dat prille leven nog met verbazing zag hoe wolken verder zweven, ook op een doordeweekse dag die windstil was…

Altijd en door alle jaren heen heb ik mezelf soms horen zingen van iets dat boven alle dingen me als een diamant toescheen. Een geluk dat nimmer zou vergaan en met zijn schittering wil zijn als lichtjes in een stadsfontein waar 'k vaak ben blijven staan om het spel te zien van 't water dat in de lucht een buiging maakt, maar toch al…

Er is iets met de zondagmorgen als stilte heerst in vroege uren, die langer dan gewoonlijk duren. Dan ben ik thuis, en als geborgen. Nog nauwelijks begonnen kijken straten voor zich uit met auto's, fietsen - zo door de ruit als voor gebruik verzonnen. Het heeft iets weg van Legoland, een speeltje voor een kind dat elke dag opnieuw begint…

Het is een mooie dag vandaag, zo te zien, geen wolkje aan de lucht, een enkele misschien. Wat wuivend groen, waarbij een hoge plant over een steen naar voren buigt aan deze kant. Er staat geschreven, gebeiteld met erin wat goud, een meisjesnaam: Marloes; ze was pas zes jaar oud. Er lag een pop op vers omwoelde aarde, een schoteltje, een vorkje…

Wat duurt de avond sierlijk lang met dalend licht nog om me heen, met straks de schemer zo meteen. De radio speelt zacht gezang. Voor avondlucht niet langer bang, neem ik vast afscheid van de dag die als een zomer languit lag voorbij de tuin, voorbij de gang. Met zoveel bloemen uitgestald als een ruiker in het paradijs, win ik opnieuw…

Het huis waar ik een kamer had was doorgaans stil de hele nacht; hooguit een muis die onrust bracht of iets van buiten uit de stad. Maar soms weerklonk een roep om hulp door alle kamers heen, over een gestalte op de stoep die iemand haalde naar het scheen. Verloren liep hij door de gang voor spoken en voor mensen bang, en hoorde weer de…

Aanwezig bij een graf alweer van iemand die is heengegaan. Een droefenis, ook deze keer onder treurenden te staan. Bij het afscheid van de kist nog door het glas gekeken naar iemand die is weggegrist, het deed mijn huid verbleken. Want wie een ander ooit begraaft, staat oog in oog met eigen dood; in rouwkleding snel opgedraafd, verschijnt…

Je ziet haar op de televisie gaan, een vrouw zo diep gehuld in zwart en dan ineens die klap, die smart, te veel voor doodgewoon een traan. Haar armen die in de rondte slaan, haar wild gekrijs als zijn gezicht nog witter dan het bleekste licht verschijnt onder een doek vandaan. Iemand te zien van wie je houdt zo wreed tussen verwrongen staal…

Soms denk ik over mensen na die ik maar even heb ontmoet, een kort gesprek, een warme groet met hooguit nog een wuif erna. Als stille schepen in de nacht gingen ze aan mijn kust voorbij als schimmen langs de horizon zo onbereikbaar als 't maar kon, maar ogenschijnlijk zo nabij. Komt er een schip alsnog in zicht, dan vind ik uit een…

Niet licht zal ik vergeten zoals hij onverdroten stond diep buigend in het circuszand en wuivend mij liet weten iets uit zijn wonderland. De grijns rondom zijn mond die ieder in het leven wacht wie om de wereld niet meer lacht, als troost gestrooid in 't rond. Scheef z'n hoedje en het gele haar, de wanhoop om wat is mislukt en toch te…

Ik wil niet aan je denken deze dag, want het is nog maar zo kort geleden dat je het duister van de aarde zag, zo onvoorstelbaar diep beneden. Allerzielen is het, de hele dag waarop het grind op velen wacht, wanneer een mens diep bukken mag uit eerbied met een bloemenpracht. Laat het voorbijgaan deze dag, omdat ik nog lang niet kan beseffen…

Voornaam en bruin zie ik haar lopen, breeduit gevuld m'n raam voorbij. Na alle slavernij van vroeger vrij was zij gelukkig naar het scheen. Nog zweeft een wereld om haar heen van katoenplantages uit het Zuiden, van Oh My Old Kentucky Home met zomers uit een verre droom. De negerhut, die van Oom Tom, is altijd nog haar huis en haard, haar…

James Cook vraagt octrooi en start na de dooi met ezelstochten door die ravijn.…

Een deftige dame uit Londen verloor bij een boottocht twee ponden Ze riep: "OOHHH, James!" "Spring quick in the Thames!" en ook haar butler werd niet meer teruggevonden.…

James Cameron van 'The Titanic' duikt nu naar 't BP-gat zonder schrik. Naast zijn sterren-cast neemt hij als ballast zijn Oscars mee naar de dieperik.…

Ze zeg het niet, ze denkt het en ze denkt het niet, maar ziet en zegt het niet: James, Jezus, man mijn vader al: zijn kop,de jouwe kaal als nooit liefde van ooit.…

dat Marcel en ik die avond aan een biertje zitten en over James Bond praten dan is die kans er niet toch zitten we daar wat te kletsen over Bond wie weet kijken we daarom naar dat soort films Bond had al lang dood moeten zijn en wij ook, maar we leven nog…

Tot bijna op het laatst toe, stond hij op de planken, tot bijna op het laatst dirigeerde hij zijn orkest, tot bijna op het laatste toe, en boven, daar bespeelt hij nu de rest. Een fenomenale man, een man met zoveel allure een man markant, sociaal, zoals maar weing nazeggen kan! Een nalatenschap om trots op te zijn, HIJ is…

Of Eric Bana wel of geen James Bond wordt... Dat item komt geregeld in mijn zicht Hij wordt het níet, luidt nu weer het bericht Dat als het meest recentelijke rondsnort Komkommernieuws dat wel iets weg heeft van Het vraagstuk rond ons leger naar Sudan…

Mark Rutte weet zich op en top te kleden Hij staat zelfs mondiaal in een top 10 Ook schijnt men een James Bond in hem te zien Maar dat wordt hier door zuurpruimen bestreden Die zeggen; 'Hij kan lachen en mooi zwaaien Om ons daarna weer in het pak te naaien.'…

Geen lied van hem dat mij is bijgebleven Wel albumtitels en zo'n Duitse Show Ik weet er een: 'Trompeten a Go-Go' Zo'n plaat die op het einde wat gaat zweven Wie daarvan hield was op z'n minst bekrompen Ter ere van draai ik 'James Last op klompen'.…

Met bezonken ogen Te laat ter wereld Gekomen, door niemand Was op hem nog gerekend, Verbaast hij zich Tijdens zijn onverwachte Leven over alles wat is, Want wie hij zelf is Heeft ie nooit geweten, En als er al sprake was Van een eigen ik, dan is hij Door iedereen en Door zichzelf vergeten…

. ___________________________________ Hoe heel is het Al Het Al is nooit heel Een nevel baart sterren Ook sterven er veel Stelsels van licht Van een maan en een zon Die langzaam verdwijnt Als een zalm bij de bron Waren de pictures Van Hubbles niet nep Ze zijn tien keer beter Met dank aan James Webb…