Avond

Wat duurt de avond sierlijk lang
met dalend licht nog om me heen,
met straks de schemer zo meteen.
De radio speelt zacht gezang.

Voor avondlucht niet langer bang,
neem ik vast afscheid van de dag
die als een zomer languit lag
voorbij de tuin, voorbij de gang.

Met zoveel bloemen uitgestald
als een ruiker in het paradijs,
win ik opnieuw de hoogste prijs
voordat de nacht vervolgens valt.

Hoe moeilijk is het te bevatten
dat een mens aan dingen went,
een avond als deze niet herkent
als een diadeem uit vele schatten.

Toch nog vroeg naar bed gegaan
lag ik naar 't plafond te staren,
tellend de dagen en de jaren
dat iets moois me was ontgaan.

tijd psychologie emoties

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.5 met 4 stemmen 170