Bagdad

Je ziet haar op de televisie gaan,
een vrouw zo diep gehuld in zwart
en dan ineens die klap, die smart,
te veel voor doodgewoon een traan.

Haar armen die in de rondte slaan,
haar wild gekrijs als zijn gezicht
nog witter dan het bleekste licht
verschijnt onder een doek vandaan.

Iemand te zien van wie je houdt
zo wreed tussen verwrongen staal,
ik zie haar knielen in 't journaal
en proef haar tranen bitterzout.

Dan val ik stil en vraag me af
als mij zoiets zou overkomen,
als iemand mij wordt afgenomen,
of ik nog rechtop sta aan 't graf,

of dat ik, uitgelepeld door het leed,
nog minder ben dan oorlogsschroot,
een kreet over het graf, de dood,
zoals zij op de televisie deed.

oorlog leed

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 244