Alle inzendingen over K A T

gravend naar pijnen uit een ver verleden struikel ik onvoorzien over mijn eigen graf dat me even stil doet staan, stamp 't nogmaals aan daar deze gevoelens zorgvuldig leken weggeborgen en nu veel te dichtbij willen komen grijpt het mij onverhoeds naar de keel waardoor mijn schreeuw wordt gesmoord evenals al die anderen die schreeuwen…

'k Hoopte 't wel, maar mijn vertrouwen Had, helaas, een zwakke grond. Andre neefjes wisten beter Om te springen met de sloof; Nu ging 'k ook mijn best aan 't vleien - 't Was te laat; mijn moei was doof.…

Maar toen 'k een kind was, zag 'k de Grote Beer: Was dat gevoel niet echt? - Ik weet 't niet meer. Zei grootmoe niet, dat God 't sterrengewelf Geschapen had - ORION! - O, daar is 't, Daar is 't! Nu weet 'k weer, wat ik altijd wist: Ja, Ja, Ja, Ja: Ik ben het wereld-Zelf.…

a t s t e sigaret!…

Dus kortgezegd was 't niet take a break, maar voor z'n baas was 't breek een teek!…

'K wist, dat ik 't kon: toch was 'k een beetje bang: Ik dacht: In sport ben 'k nooit een held geweest. Maar vierde schoonheid in mijn ziel haar feest, Dan trilde 't in zijn vleugels als gezang; Ik leunde er tegen bij zonsondergang: Dan gonsde 't, diep; maar bij muziek het meest.…

in zijn hoofd dreunt een trein de cadans van het leven nog eenmaal met haar dat ritme beleven nog eenmaal met haar de wereld ontdekken het station binnenrijden en nooit meer vertrekken met haar de toekomst inglijden nog eenmaal de vrijheid tegemoet in zijn hoofd dreunt de trein waarmee zij is verdwenen, voorgoed…

A crying tear at the inside of me Invisible for everybody Nobody can see A happy laugh at the outside of me Hiding the tears Acting, maybe But they don't know because they can't see And I don't want them to know because it's not the way I wanna be…

Qui n'a pas l'esprit de son âge De son âge a tout le malheur. Voltaire. Uit vaal bevachte hemel dalen, dralen lokken, vlokken in gewemel, uit de grijs vervaalde hemel glijen, vlijen zachte vachten pluizen neer, op de aarde, op de huizen, op de bomen stil en meer...…

Begonia, zo vol van klanken met i en a en o daarin, je zingt en danst en wil graag leven en bergt daarin een diepe zin. Verhaalt van strijd en inkeer samen, bent beeld van zoveel harmonie, begonia, van jou kan 'k leren dat er veel meer is dan wat 'k zie.…

'k Mis je zo, je lach, je stem. 't Is zo stil, alsof 'k weer alleen ben. 'k Ben je kwijt, dacht dat 't nooit kon, maar ik ben je kwijt en nu, treur ik erom. 'k Ben je verloren, het kon toch niet, dat 't mij gebeurde, te vers voor verdriet. Ik zoek me verloren, roep je steeds weer, je kunt me niet horen, nooit meer?…

Ik wist, dat u dit gaarne heeft; Dus, 'k heb het al gedaan. W. Heel goed. En heb je, naar mijn last, Al krijt gemengd in 't meel? K. Jawel, mijnheer. W. En steentjes ook In 't krentenvat? K. Ja, veel. W. Nu, àl te veel mag 't juist niet zijn. K. Daar heb ik voor gewaakt. W.…

Wijs: 'k Ben een Amsterdams matroosje Ja de dag is weer aan 't dagen, 'k Hoor 't aan kraaien van de haan, 't Wordt mijn tijd om op te staan, En wat zou me in 't bed vertragen, 'k Ben gezond gelijk een vis.…

Naast mij een levensvorm die zich uitstrekt wanneer ik naast haar lig en de perfectie bemin van een repeterend beeld wat zich op het netvlies voortbewoog in een caleidoscoop zich steeds herschikt waarin de wereld werd gewogen naar ziel, zin en norm, geschapen alleen voor een oog dat het wil zien de precieusheid rekt de nacht naar…

Maar her de der zie ik van de wind de bloemblaadjes vallen en onder de deur en tussen de ramen door tocht ‘t wind. Tegen beter weten en willen in zullen de paden versmallen de toekomstige weergoden zijn ons in die zin niet goed gezind Zetten we daarna liefde enkel om in zerken, in levenloze dingen.…

Hoe een huis overeind kan blijven nu die akelige ziekte ook daar wil beklijven, haar geest nu wellicht ook een ster wil zijn rest hier opnieuw al weer intens zielenpijn. Die dag dat ze niet meer zal ontwaken geen gesprekken of reünie mee zal maken, blijf het vast even roerloos op die hemeltrap kraakt hij al maanden genoeg bij menig stap.…

Ik kan niet b e t e r doen dan best, Zo wil ik ’t dan bij a n d e r s zoeken.…

'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen... Door 't open venster hoor 'k de donzen val van klamme bloemen in kristallen schale... - En 'k weet niet of ik haar beminnen zal, in 't stil en licht bewegen harer leden, en hare goedheid in mijn vreemd bestaan...…

'k Ben eenzaam-droef, in 't geel-teer avond-dalen... Door 't open venster hoor 'k de donzen val van klamme bloemen in kristallen schale... - En 'k weet niet of ik haar beminnen zal, in 't stil en licht bewegen harer leden, en hare goedheid in mijn vreemd bestaan...…

Ze gooit 't beessie maar opzij loopt ongerust wat heen en weer zeg, laat jij Joepie ff uit, 'k kan 't echt niet meer. Vergeten is 't bot, ze tast wat in 't rond 'k wou toch maar, dat ik het ding vond 'k sta op, stop de stoffen hond in haar hand, een bruuske beweging Vooruit :in je mand....en ik vertrek.…

Er zweven onverzadigbare engelen door het park, ze dragen vleugels van angst en een kroon die pijn doet Hun hart is gewond, eenzaam Het weet niet meer in wie het woont De bomen kunnen hen niet helpen Zakkenrollers loeren in de struiken van de verborgen liefde De wethouder stuurt politie met boeien de nacht in De mensen sluiten hun huizen…

Samenleven met handicaps Moet mogelijk zijn Elkaars handicap plaatsen In 't geheel We deden een poging Helaas mislukt 'k Voel me niet goed hieronder 'k Hoop op een Weergaloos Wonder 'k Zat even fout Maar 'k hou van Jou 'k Handelde verkeerd 't Laat mij niet koud…

Het viel niet op hoe overdag de een over de ander lag maar in de stilte van de nacht lagen zij languitgedacht en zo verward als mensenhaar vochten zij dan met elkaar zodat de denker mompels maakte en met een pijn in ’t hoofd ontwaakte. Dus stonden altijd naast zijn bed: a) glas water b) tablet.…

Je verzorgt een, het graf een marmeren steen de zomerse plantjes de vaas met bloemen je pimpt het op niet de lijk-kist niet het lichaams-lijk dat is afgelegd dat is begraven dat vergaat maar je borgt de overledene de herinnering aan jullie leven aan zijn of haar geest aan fysiek met hem, haar aan de mens die je liefhad of heel erg…

En 't leek op eens, als waren Aan 't trillen ergens in mij zelf de snaren, En 't bonsde door mijn borst tot aan mijn keel. En 'k huilde en huilde, tot mijn moeder kwam, En me aaide en kuste en me in haar armen nam, En 'k gaf, gelukkig, haar de liefste naam. - 'K zie rozen. Ik word grijs.…

A-u, o-u, a-u-w, o-u-w of dubbel ee, d of t of een dt - stop ermee! Stop ermee! -------------------------------------- uit: 'De liedjes voor kinderen', 1977.…

Moe evenwichteling, Kroop uit tricot mijn vergeefs len'ge geest, Zoals naar 't donker kruipt een oud, ziek beest, Naar druipsteengrot van koele herinnering: Vol echo's was 't, metalen tinkeling; En wat ik hoopte als jongen, daar herrees 't, Zodat 'k vergat, wat 't leven was geweest En zijn zou, als 'k weer naar de wereld ging; Weer…

'k Voel vroeg're vreugd weer En vroeg're smart,- De wolk en 't maanlicht zijn me in het hart. En 'k denk bij 't letten Op heil en ramp: Ach! 't ganse leven Is als de damp.…

„’k Zie-’t!” zo vliggert, vlug te vlerke, recht de torre in van de kerke, daar ze is nest aan ’t bouwen!... „’k zie-’t!” piept de spreeuwe, en anders niet. Maar wat is mij, scherpgebekte, zwart-halfgroen gevliggervlerkte, vage vogel, dan ’t bedied van uw eeuwig zeggen: „’k zie-’t!”…

Deeper and deeper as I journey to living a life that seems to be a lost reality that I can't ever find no way to reach my inner soul esteem is low how deep can I go in the ground that I lay if I don't find a way to sift to the grey that clouds my mind this time I look to see what's between the lines...…