Alle inzendingen over Kiezen

Ik heb het wel gezien, al die kanalen! Het zijn er veel en veel en veel te veel Ik erger me des avonds groen en geel Daar moet ik ook nog pegels voor betalen Maar dat kanaal met Darts laat ik niet kapen: Niets werkt zó goed om pijlsnel in te slapen…

Snel verandert ons dagelijkse leven. Nieuwe media bepalen de sociale tijd. Hijgend rennen moderne mensen mee. Wij dragen urenlang water naar de zee. Langzaam tikt onze innerlijke klok, volgens een verborgen programma. Dat programma geeft ons extra tijd. Tijd om uitgerust van start te gaan. Tijd om ons leven zelf te sturen. Tijd om aandachtig…

Spannend hoe het soms loopt Hoe keuzes gevolgen veroorzaken Hoe gevoel onverhoopt Niet blijkt te kloppen Als een ritme in een beat, Maar onnavolgbaar niet te volgen is 'Like a leader who isn’t in the lead' Spannend hoe het leven vergaat Hoe oorzaken zijn te kiezen Hoe verlangens soms te laat Heel erg juist blijken te zijn Zoals een stem…

Sterk verlangen naar een vredige toekomst naar wat materiële welvaart naar persoonlijk geluk naar innerlijke rust naar wereldvrede naar een steeds beter leven voor onze kinderen We zijn bedroefd als het onze kinderen eens wat minder goed gaat, als we zien dat ze afwijkende paden kiezen, als ze eens niet zo gezond zijn.…

Zo sprookjesachtig mooi zoals hij is Zo echt zoals ik hem nu mis Ik heb er spijt van dat ik het niet eerder zag Ik die dacht niks voor hem te voelen Maar nu begrijp ik dat ik hem meer dan mag ik weet niet waarom maar ik durfde het niet misschien was ik bang om me aan iemand te binden ik wist niet wat ik moest kiezen er stond zoveel…

Je mond kuste me zo zacht Je handen ontdekten mijn lijf Je ogen vertelden me de liefde Toch heb ik je laten gaan Ook al dacht ik, hier komt geen einde meer aan Je was zo jong, veel te jong voor mij En ik was bang voor de pijn Liefste, weet dat ik aan je denk En dat ik huil om jou, mijn tranen van verdriet Maar je moet vrij zijn om te kiezen…

vochtig en blauw waar luchtig transparant de warmte laat schieten tegen de zeewaterse kou wordt dit toekomstig reizen het verblijven in moleculen waaruit je bent opgebouwd eenmaal aangekomen word je milieuvriendelijk geschouwd het parkeren is gedaan alleen de maan heeft nog een eigen plek als stek waar jongeliefden anoniem de vorm kiezen…

Geritsel van bladeren lijkt het enige wakkere geluid het is laat in de zomernacht En wij lopen midden op straat door slapende dorpswijken "Het is een nacht" te zingen De straatverlichting aan jouw kant van de weg werpt jouw schaduw over mij heen Als de wetenschap dat jij al vergeven bent en mij om vergeving vraagt Je zult moeten kiezen…

dacht - of jij mij echt meteen vergaf Ik wil genezen - de wond die ik jou toebracht Ik blijf maar denken - hij kan het niet op eigen kracht Ik wil lieve woordjes fluisteren - schat, het ligt echt niet aan jou Ik wil jou nooit vergeten - omdat ik van je hou Ik wilde mezelf beschermen - tegen de wereld én tegen jou Ik wilde de weg kiezen…

zal ons vergeten en al ben ik waar ik echt wil zijn niemand zal het weten als ze zeggen dat ik gestorven ben dan voel ik mij herboren maar voor jouw liefde blijf ik vechten tot ook mijn strijd is verloren er is maar één strijd die moet gestreden worden en ik weet dat ik zal verliezen wanneer kan ik nu nog niet zeggen het is god die dat zal kiezen…

Hij begint niet als eerste te vechten maar wacht af en laat de ander de regels kiezen en hij vertelt niemand zijn oordeel als hij iemand beoordeeld heeft en evenmin maakt hij het openbaar en hij troost niemand die door de troost te ontvangen zich bij hem in de schuld gebracht zou kunnen voelen.…

netten passie op haar spiegels liegt over geluk, ziet het als een komisch spel, en ik daar tussen, in de liefde en het alter ego als grijze muis in het nauw, ben ik een kwezel die de vrede niet kan vinden, ik wordt geveld door beide goden, zo wordt ik bij hun slachtoffers geteld, moet ik leven naar het oordeel van de doden, moet ik kiezen…

Weet ik niet, dat het gaar niet meevalt om een onderwerp te kiezen als je teveel ideeën of geen idee hebt, dan is het bikkelen, forceren desnoods, maar meestal loopt dat fout, ik heb me dan ook voorgenomen dat maar niet te doen, en te dromen maar of te lezen andermans poëzie, want dat is ook mooi-…

gevlogen met haar vriendje op de eerste vogeltrek in het havendorp vlakbij de boszoom wacht een vrouw nog op haar zeeman een kanarie op zijn favoriete luisteraar hij zou de orkaan hebben doorstaan maar als dan de fatale boodschap komt overweegt ze dra een zelfgekozen einde opent echter eerst nog kooi en raam zodat de kanarie zijn vervolg kan kiezen…

ze kunnen niet redelijk meer kiezen, doen dan buiten hun wil om 't meest beestachtige kwaad! ze slaan dan, totaal buiten westen, zonder remmen en nog minder verweer, aan 't moorden en branden. ploffen totaal onverwacht een mes in je rug, schieten in 't wilde weg op iedereen die daar op het verkeerde moment passeert.…

Het pad in de heemtuin liep dood, heb het zelf zo willen kiezen, om uit alle omwegen niets te verliezen, er is geen voldoende tijd meer om te belopen, we komen elkaar wel ergens tegen, een kringloop niet van willekeurige gevaar ontbloot, ik tors het kruid van marmeren zerken, deemoedig mors ik de verweerde letters waar de levens bewijzering…

Op zoek naar te voorspellen waarheden vindt hij haar tenslotte in het grote woud Ze wacht hem al op in haar kleine huisje Er zijn wel voorwaarden, spreekt ze zacht Je moet eerst kiezen wat je wilt verliezen Zwaarte en aard van wat je wilt vergeten bepalen wat je te weten komt Vergeten verdriet brengt nieuw verdriet vergeten vreugde geeft nieuwe…

Stemmen omdat de gekozen demissionaire gasten, weer eens niet teveel op hun tellen pasten, stemmen en afwachten wat er nu gebeurd, wanneer ons land weer zal worden verscheurd maar ook: hoe lang het duren zal, voor we spijt krijgen van wat we al, kiezen op de twaalfde September.…

Dit oneindig spel verbindt de tijd en maakt zich meester van eentonigheid, of het naar links of rechts is, het blijft gevangen in een verwezenlijking naar het verlangen de middenweg te kiezen. wat onontbeerlijk scheen, lost zich op in een weids panorama van het gevoel, soms wild en soms zo aards sereen.…

Nu valt er waarlijk wat te kiezen, want Den Haag splits de gemeenten zware taken in de maag. Dus ga ik stemmen, trouw weer op een vrouw, als vrouw. En als ik straks het stemlokaal, een schoolgebouw, verlaat in ons vrij land, door geen tiran beklemd, ben ik, dat weet ik uit ervaring, blij-gestemd!…

Zijn enig broer, 13 jaren ouder, had mogen kiezen hoe dat meisje heten zou. Hij noemde toen die naam. 'Zo heet mijn dochter', zei ik. En ik vertelde gewoon nog hoe mijn tweede zoon heet. 'Zo heet ook die broer van mij', zei hij. Hij schonk er verder hoegenaamd geen aandacht aan.…

M'n hart heeft nu 'n moeilijke tijd te gaan de onrust 't verlangen, dat jij helaas niet zag er biggelde over mijn wang een traan het is moeilijk om te moeten kiezen iemand van ons zou immers kunnen verliezen?…

meer op een wankele houten rand hang ik tegen de wand de deur naar de overkant klim ik hoog boven de straat langs een bouwvallige gevel gaat mijn been van de richel omlaag vallen kan niet vandaag ik blijf zweven als ik op de balken sta dwars oversteek en onder water ga de enige route naar de andere kant van het centrum niets te kiezen…

waar links en rechts nog bramen rusten in de nevel en het vocht van sappig gras mijn blote voeten wassen omdat najaarswarmte zich laat gelden, werwaarts ga ik wat ligt ten grondslag aan een te verkiezen richting ga ik af op gevoel dan wel het redelijk denken u kent mijn aard, doch, werwaarts ik daar aangekomen voelt het als kiezen…

vaak verduisterd verliest het schelle licht aan kracht is het door regen ontluisterd geheel verdonkerd in de nacht de zon volgt slaafs zijn baan aan het besterde firmament een lang maar eindig bestaan; jouw schoonheid die geen einde kent, jouw pracht, zal nooit het licht verliezen de dood zal jou niet deren ik hoef dat ook nimmer te kiezen…

ik geloof dat we beter niet te veel in hokjes zouden moeten geloven om echt te kunnen geloven wat is de werkelijke waarde van elk politiek systeem dat ons van alles doet beloven beseffen ze dan niet we hebben maar een aarde moeten we nog wel op partijen stemmen om eerlijk te kunnen kiezen omdat die juist de saamhorigheid die nodig is…

Ik had mijn ongewaardeerde nachtwerk geleverd, de whisky buitgemaakt, het goud uit mijn kiezen geramd om brood te betalen. De nachtschade aanvaarde ik met open ogen, maar die verdomde gifslang in mijn bed, die mij dood beet, had ik liever zelf doodgebeten.…

Je hoeft nog niet om vrees te bevriezen nog niet te kiezen tussen de kleuren laat staan de muziek of hun klanken ik wek je , zonder te janken nog elke dag weer een keer tot leven.…

de tafel en bed, die liegt over geluk, ziet dit alles als komisch spel, en ik tussen liefde en het alter ego in, een twijfelaar in het nauw, ben ik die wezel die de rust niet vinden kan, een slingerend uurwerk tussen beide polen, zo wordt ik bij al hun slachtoffers opgeteld, moet ik leven naar het oordeel van de doden, of moet ik kiezen…

beslopen heeft, dat aan het mooiste lied een rouw rafeltje kleeft, liep vaak een innerlijke stem voorbij, dan werd het moeilijk ademhalen voor berouw wat in de schaduw voortleeft, wat recht geeft aan volstrekte zinloosheid en daaruit haar zin ontleent, zelf de navelstreng door te knippen tussen de geboorte tot op dat moment te kiezen…