Netgedichten

netgedicht (nr. 57.770):

hoe ik ga

werwaarts ga ik
als deze kromme allee, aldaar
zich kruist met het pad
waar links en rechts
nog bramen rusten in de nevel

en het vocht van sappig gras
mijn blote voeten wassen
omdat najaarswarmte
zich laat gelden,
werwaarts ga ik

wat ligt ten grondslag
aan een te verkiezen richting
ga ik af op gevoel
dan wel het redelijk denken
u kent mijn aard,
doch, werwaarts ik

daar aangekomen
voelt het als
kiezen uit
"quattro stagioni"

het kind ligt ver achter mij
ouder ligt om de hoek, ginds,
onzichtbaar maar niet ongemerkt,
het lijkt balanceren in het nu,
werwaarts ga ik toch

spreid op het snijpunt
even de armen
ik ben een kruis
en vervolg mijn richting,
voorwaarts