Over namen

Dit zijn geen tales
Ik ontmoette een man uit Wales,
die zich voorstelde
Ik vertelde hem gewoon
dat zijn naam die ook was
van mijn overleden zoon.
Hij leek het nauwelijks te horen.

Een paar dagen later,
we waren weer in gesprek
vertelde hij, hij was ongewild,
zijn moeder zei 't hem onverwijld,
zodra hij wat kon horen.
Hij had een meisje moeten zijn
met een mooie naam.

Zijn enig broer, 13 jaren ouder,
had mogen kiezen hoe dat meisje heten zou.
Hij noemde toen die naam.
'Zo heet mijn dochter', zei ik.
En ik vertelde gewoon
nog hoe mijn tweede zoon heet.
'Zo heet ook die broer van mij', zei hij.

Hij schonk er verder
hoegenaamd geen aandacht aan.
Maar toen hij wegging dacht ik:
van hem wil ik afscheid nemen.
We schudden handen,
'fijn met u gesproken te hebben', zei hij.

mystiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 134