Alle inzendingen over Knipoog

Dan heeft u een bedenkelijk niveau ’t Gevoel voor humor is ook ver te zoeken Wat heb ik toch een hekel aan dat wezen Dit alles moet u als een knipoog lezen…

zonder iets te breken vouwde ze de stilte zacht open zonder iets te zeggen zette ze haar tanden in woorden zonder iets te schrijven nam ze een papieren pen en inkt zonder iets te doen bleef ze liggen haar knipoog opent de deur…

Zie je, ook jou zieltje is een sieraad, en het engeltje weerlegde jou knipoog…

Twee paar bruine ogen en wat stekkerhaar Ik kijk je aan maar je wordt het niet gewaar 'Dromen zijn bedrog' maar op dit moment Sta ik te dromen dat je me kent En heel even, heel even denk ik ook dat het zo is Want, die knipoog, die was voor mij of heb ik het mis?…

Schemerlicht sluit de ogen van de nacht tot een zacht schitteren van de sterren aan de einder hun hoopgevende knipogende lach en pracht verkoelende rust kust mijn voorhoofd en dooft de gedachten die op de morgen kunnen wachten…

kom sint, geef mij dit jaar dé zin zo een waarvan mijn hart versneld gaat kloppen of desnoods even stil gaat staan de taal opnieuw me laat verrassen de woorden langzaam opengaan en ik me slechts hoef in te passen zo'n zin, zo'n klare zin…

Een nachtvlinder vindt op mijn computer haar plaats het is weer zomer.…

*) strenge voordeuren het is koud tussen de huizen, de stegen ademen slechts hier en daar een warme bloem voet na voet bedelt mijn bus wat smartengeld verzameld voor een hoger doel, vergaard uit losse hoeken en een zak vol stof deuren zwijgen tot stilte leeft een snelle blik vergeeft en mijn voorzichtig vragen laat wat ogen…

zonnelicht sterk en standvastig lopen brede passen langs bermen vol geluk het leven plukt en ziet de glans in struikelstenen op de weg keien rollen, vallen stuk op zachte hartsmomenten tussen grassen en wat struikgewassen zwemt de zon haar eigen spiegelbeeld verklaart wat niemand nog verklaren kon…

een bloot gegeven: in het donker durf ik echt wel mezelf te zijn…

tranen een trap konden bouwen of herinneringen mij een weg dan zou ik naar de hemel lopen om direct jou terug te halen ons hart pijnt nog van verdriet dat in stilte tranen stromen doet want elke dag meer dan toen ben jij ins ons hart en weten toch zijn het de herinneringen aan de gelukkige tijd van samenzijn die ons een glimlach doen knipogen…

observeren had ook vaak de neiging je te corrigeren maar wist wat de afspraak was we gaan nu je gezicht weer herbeleven in het stralen van je lach ik zag de spiegel jou een knipoog geven dat heb je goed volbracht…

de stam van de boom op de camping municipal in Bourg-en-Bresse oogt buitenaards wanneer ik hem met één "click" tracht te vereeuwigen geeft hij mij nog snel iets van een knipoog vergeefs zoek ik later naar het bewijs op de foto…

Ik ruik het gras Ik zie het blauw Voel de wind die me raakt en de lucht die op me drukt lange wimpers knipogen verleidelijk soms kun je niet anders dan zuchten geef maar toe aan de koe in jezelf…

de Nederlander herkent zich zelden in de spiegel die hem wordt voorgehouden maar in een broodje shoarma kan hij zich altijd vinden nieuwe culturen ontspruiten --------------------------- knipoog naar de discussie over dé Nederlandse Identiteit, aangezwengeld door ónze Argentijnse prinses Maxima.…

Ik blaas je weg als paardenbloempluis als pas gegomde letters kruimels na buitenontbijt maar dan in een knipoog van tijd struikelt mijn adem over stralend geel de bries in mijn keel stokt steeds weer bloeit de paardenbloem…

'Berend Botje ging uit varen Met zijn scheepje naar Zuidlaren. De weg was recht, de weg was krom, Nooit kwam Berend Botje weerom.' Er komen soms van die verhalen tot je Waar je maar liever geen geloof aan hecht En toch is de historie levensecht Van de mislukte zeeheld Berend Botje. Hij was een simpel iemand, naar men zegt, Of beter nog…

Uitdagend was d'r knipoog, die hem tartte. Hij brak z'n keu en stopte met biljarten. Hij is toen met 'r mee naar huis gegaan. Er klopten bij de twee verliefde harten. Ze trok d'r kleren uit en hem zo aan. zo kon-ie haar verleiding niet weerstaan, waardoor het minnespel al spoedig startte.…

Zag ik hem knipogen of kneep hij een oog dicht voor de kijker. Hij was te ver weg voor mij. Ik liep hem tegemoet, hij moet mij scherper hebben gezien, toen hij me overeind hielp zag ik hem van dichtbij, de verrekijker leek een oogje dicht te knijpen toen hij een oogje kreeg op mij.…

voor de verweerde spiegel al speurend in mijn ogen raak ik spiegelend mijn ziel in die weerspiegeling slechts vage blik van herkenning treurig geef ik een knipoog mijn spiegeloog knippert ook ik voel plotseling een traan ben tot in mijn ziel geroerd…

In een treurwilg Zit een dodo Uitgestorven en wel Met een knagend geweten En een alles-behalve 9-tot-5-mentaliteit Te spelen met een jojo En een toto-formulier Want geluk Kent zijn up and downs Gloria in excelsis dodo…

Kijk óver je schouder met een knipoog. Vóóruit met een ópen blik, áchter je ligt 't verléden. Wat erná komt is 't heden, valt nog zóveel van te máken. Dus kóp óp nou, niet verzáken!…

Terwijl ze me grommend op het mos trekt zie ik nog nèt het knipogen van de boomkruinen.…

Ik ben 53 en dus een beetje oud Marrie, jij bent 82 en zweeft over golven waar ik nog op moet klimmen kijk mee en geef soms een knipoog ik kan het niet alleen zonder jouw ogen jouw oren dag…

heel soms fluistert het vanbinnen zachte woordjes in mijn rechter boezemkamer alsof een pluimpje mijn ziel beroert ik spin me in de stilte van mijn zinnen drijf gemoedelijk verder in mijn stroom knipoog naar de rust die in me woont…

Tussen de lijnen heb ik jouw rozentuil gelezen zoals een knipoog tussen dag en dauw van de maan boven de bomen naar de ongeboren zon. Ze zijn verwant als tweeling die elkaar telkens nahollen in immer verlangen…

Ons blootcafé krijgt weldra weer dat zwoele: een knipoog naar de oudste tak van sport, de wufte wulpsheid waar u warm van wordt, een glas om weer een beetje af te koelen. Wie tegen bloot is moet dat niet verzwijgen, die kan dan mooi van ons de klere krijgen.…

De Deur Dicht een laatste lach een laatste knipoog Vaarwel afscheid voor een tijdje Dag tot Vlug De Deur Dicht mijn hart vol herinneringen Een traan dwarrelt vloeit weg weg van de Deur De Deur Dicht…

hij walst me in zijn boring uglyness naar zondoorstoofd koren de koekoek in de middag de geuren van mijn jeugd mijn tenen knipogen weerbarstig rouge we neuriën zacht: "how fragile we are - how fragile we are"…

Ik knipoog cool naar deze teener-miss. "Een drankje en je mag met mij naar bed." "Ja, Lekker." Een Van Dale's breezerslet.…