Alle inzendingen over Koos van Dijk

Als je bij mij bent, zeg ik vaak niet wat ik denk en je zeggen wil.…

Wil missen, en dan de dijk op Naar het groene gras waar ooien Hun lammeren zogen, en zij niet eens boos Zijn als wij tussen hen door Voorzichtig de dijk oversteken naar Het duinland met zo veel verschillende Bessenstruiken, grensland tussen Oud en nieuw, zand en zout water, En dan het orchideeënpad dat Ons kilometers door het landschap…

Met de huidige wind, uit dit zonnige gloren zijn weer een reeks nieuwe kansen geboren. Ik kijk naar het talud verander in dat grasgroen, kijk daar naar een kleine bloem, mag vervolgens ook lila wiegend als krokus een lentedansje doen. Zal leven steeds zo zijn tot in de eeuwigheid. Wat is vreugde en wat kwaal in ons bestaan, we zijn toch allen…

je hoorde wel maar wilde niet verstaan de eigen cirkels bleven draaien je kon de werkelijkheid niet aan je koos voor stilte maar de razende gedachten zij niet weggegaan je hebt je afgesloten van de wereld om je heen kom terug samen zijn we niet alleen…

ik voel de pijnen van je streven om in jouw wereld weer gewoon te kunnen leven je koos voor vrij na jarenlang beknot te zijn weer zijn die sporen terug te vinden in je dagelijks bevinden pluk de bloem geniet de zon en kijk niet steeds door opvoeding nog om reken af met dagen waarop dezelfde vragen zich meester maken van…

ik weeg uren in vergeten wil ze niet meer weten voel de warmte die er was kende je toen pas je hangt nog om me heen in heldere ogen en die lach hoor nog de woorden die me vragen je liefde altijd mee te dragen je koos voor stilte in het houden van, zweeg in alle lichaamstalen, zelfs tranen konden je niet overhalen op een eigen wereldplek…

Ik liep eens ‘s avonds in het woud en zag tussen het kreupelhout een kabouter staan, -hij was niet groot, zijn muts fel rood- met bruine laarzen aan. Zijn boezeroen in Jadegroen kleurde goed bij 't mos en zijn broek van ruw katoen leek op eikenschors. Hoog boven in het boomgewelf daar zag mijn oog een heuse elf, met vleugels die zich…

Ik ben wat triest en moe, dus ga mijn bed opzoeken want daar ben ik aan toe. ‘k Zag alle hoeken van de dag en van de dag ervoor, en dat smoort mijn levensvreugd – zij ‘t niet tot op het bot - toch veel meer dan behoorlijk. En lig ik dan naast jou dan stel je me gerust en fluistert zachtjes in mijn oor, “morgen gaat ‘t wel beter hoor…

Als hij of zij of wie dan ook het bijltje neer moet gooien en daarna koud en klam verstijfd door de dood wordt ingelijfd hoe lang duurt dan een warm gezicht of een glimlach bij een dicht dat niet was te voltooien? Een maand, een week, een dag misschien, niet eens, je houdt het voor gezien.…

Toen ‘t Glasdams Christelijk Mannenkoor weer een keer een lid verloor werd als gebruikelijk verwacht dat een hymne werd gebracht voor het rouwende gehoor. Ze stonden er in zwart ornaat -Klaas voorop, die sloeg de maat- in strakke rijen opgesteld en zachtjes werd er afgeteld tot de kist bewegen ging. Toen werd er héél zacht ingezet en…

Al sinds een jaar of vier zijn ze bij ons ingetrokken, in de tuin wel te verstaan, we voeren ze er brood in brokken en af en toe een handje graan. Vroeg maart komen ze meestal aan april dan zijn ze weer vertrokken en naar de Grote Poel gegaan waar hun soortgenoten lokken om samen aan de balts te gaan. Vandaag zeilden ze uit de lucht over…

Een zudde wordt gemaakt door riet daar woont van alles in, van karekiet tot waterspin en ook de gors die van het mos haar woning heeft gebouwd. En weet je wie j’ er ook vaak ziet? dat ben ikzef, je mist me niet want met een kluitje in mijn hand zomp ik wat af in ’t drassig land.…

Heerlijk ruikt het in het bos naar kruiden rijk aan geuren, lelies die de kussens kleuren van het dauw gepareld mos. Waar de beekjes helder stromen langs de bloemen die ik ken, is daar waar ik het liefste ben in de schaduw van de bomen. Oeverloos kan ik hier toeven en de smaak van liefde proeven, diep en vol en zorgeloos. En de warmte…

Hij was haast 20 jaar mijn maat, Ik gaf hem voer en water. Zijn kop was mooi en lang zijn staart, Ja, Karel was mijn kater. Karel, in zijn jongens tijd, Ving hij heel vaak een muis. Maar toen hij hier en daar wat sleet, Bleef hij het liefste thuis. Hij lag dan spinnend op mijn schoot, Probeerde me te paaien, Met een tikje van zijn poot…

Verscholen tussen de lage landen Ligt mijn dorpje genaamd Andijk Gehuld tussen dijken en stranden Is dit het langste dorp aan de dijk Als de warme zomer gaat ontwaken Laten de bloemenvelden zich prijken Fluweel zacht om even aan te raken Het dorp omringt door groene dijken Andijk laat zich koesteren in de zon Het vee dat graast op het…

Als ik zou moeten kiezen tussen het niets en het verdriet, dan koos ik het verdriet.…

Hij koos niks hij wilde mij niet alleen de aandacht warmte en tijd die wilde hij niet kwijt. Zij koos niks zij gaf niks meer maar eiste aandacht warmte en tijd die wilde ze niet kwijt. Ik kies alles maar er is niks niets te krijgen niets meer te geven ik kies alles maar heb alleen veel niks in mijn leven.…

Twee oude vrienden Gedwongen Tot een ander bestaan De één koos voor het leven Zich bevindend In al zijn ware pracht De ander voor een einde Een stille reis Waar niemand op hem wacht Een tegenstelling zo immens groot De één koos voor de liefde De ander voor de dood…

de dijken gebleven de leidijk langs Barnflair bij Bourtange aan de grens weer Bellingwolde, De Lethe dijk in Over de Dijk niet te vergeten boeren aan de andere kant waren ook blij want de leidijken hielden stand hielden hun land droog, water bleef hoog in de veenspons hangen in het beekdal, op de tange werd hun oogst niet door misoogst…

met al zijn handel op zijn rug stond Koos de kramer naast de brug zijn waterblaas te legen de steile oever van de beek was, zo hem pas iets later bleek bemodderd door de regen Koos had zijn plasje net gedaan en wilde weer naar boven gaan maar is toen uitgegleden geholpen door zijn handelsvracht en door de aardse zwaartekracht kwam hij zeer…

Waarom dat ik koos voor de achteruitgang in plaats van voor de vooruitgang! Welke uitgang ik ook koos Zou het verschil niet maken Het kwam er enkel op neer Dat ik buiten zou geraken. Bij het maken van keuzes spelen vaak meerdere belangen het is vaak van belang te weten je niet voor een gat te laten vangen.…

. ---------------------------------------------- Een dijk is iets waarop je moet vertrouwen, Bij dijkdoorbraak heb je geen schijn van kans. Zodat men in de buurt van Nieuweschans Een superslimme ijkdijk is gaan bouwen. En daarom wordt de vlag nu uitgestoken: “Hiep, hiep hoera, de dijken zijn gebroken.”…

dankzij de dijken het grasland boven water de wind in de rug dankzij de windkracht waaien de benen vooruit met natte pijpen dankzij de regen sijpelen de voetstappen nabij het kanaal dankzij het water landinwaarts over de dijk de dagtocht voorbij…

Praatjes en gaatjes Waterval van verwoorden Dijk zonder zoden…

de auto verdwijnt in het gat onder de dijk langzaam uitgespoeld…

Hij fietst alleen op de dijk. Ook nog wind tegen.…

Op dijk en muren waken walkuren met goedendag en kokende pek.…

mijn moeder zong dat lied ik weet het nog van vroeger zoiets vergeet je niet terwijl ik hier geniet van het weidse vergezicht de omgeploegde velden het taluud met wilde bloemen de koeien in de wei moet ik daar weer aan denken echt ik voel me blij mijn blik is op het water gericht het water van de Lek en de Linge rijdend over de dijk…

En toch, ik kan het niet vergeten Het kleine dorp waar ik vandaan kom Zomers geleden, zwaluwen vliegen boven mijn hoofd Lege straten, fietsend naar de derde dijk Een leeuwerik stijgt zingend op Uit het gevangen zonlicht van het koolzaad Toen en nu, momenteel doorkruisend Zie ik mezelf staan, alleen en niet ongelukkig De vangst van paling vergoedt…

Met aan mijn ene zij de groene dijk, aan de ander de meerkoeten die mee en zwemmen in grauw water, roerloos spert de reiger tussen plukken riet In de verte fietst eenzaam iemand zoals ik alleen hier loop Zicht op witte masten Een enkel autootje op de weg door het water Terug, aan de einder, de centrale met haar pijpen waaruit…