252 resultaten.
Zware Liefde
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 376 Je hart zal de schoonheid voelen van een zomerse wei, toch stort ik je in kuilen.
Voorbestemd zal het zijn door onze maker, maar verdriet zal je tergen.
“Ik hou van je” dat zeg ik steeds vaker, dit zal veel van ons vergen.…
NAZOMERSE BEKORING
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 Naakte boomwortels
hangen dicht boven de kuil.
Vindt de ree hier zijn thuis?
In heerlijk duister
door tropische luchtstroom heen:
een augustusnacht.
Bruidssluier en hop
groeien dicht door elkaar heen.
Is 't huis nog zichtbaar?
Loofbomen ruisen
weemoedig, toch opbeurend.…
Wit
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 309 Wit op de straten
Grijs eroverheen
Probeer ik dit te verlaten
Ik, mijzelf, alleen
Verspreiden doet het snel
Als paren gaan zij door
Struikel ik in een kuil
Zoals ik hoor
Het wit is overal
Waar je het ook ziet
Maar waar ik het vinden zal
Ligt liefde niet in het verschiet
Ik schrijf mijn initialen
Met grijs op wit
Mijn eenzaamheid…
donker
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.642 de nacht
als ogen zijn gesloten
woorden zijn gestopt
en leven niets meer geeft
hoe donker is de ziel
als harten zijn gebroken
woede opgekropt
en geven niet meer leeft
hoe donker is de geest
als liefde lijkt te dwalen
denken steeds verstikt
en huilen niet verlicht
hoe donker is de dag
als wolken samen pakken
bliksem niet verschrikt
en kuilen…
Moordkuil
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 1.827 moois hebben gegraven
Aan het Scheveningse strand
Begeestering, gaan waar je voor staat
Ontroering, harde spijtwoorden, oprecht verdriet
Kansen te over maar ik zie ze niet
Uw woorden vervliegen
Ik lees uw liegen
Uw woorden bedriegen
Hier gaat men achter mooie woorden schuil
Ik werp op uw graf mijn bloementuil
Want u graaft uw eigen kuil…
gemoed
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 744 De standvastigheid
onder mijn voeten,
heeft plaatsgemaakt
voor een diepe kuil,
waar ik niet meer uit kan.
De zoete voorsmaak van het begin,
is weg,
de bittere nasmaak,
blijft op mijn tong.
De woorden van vroeger,
zijn nog alleen stille klanken.
Het lichaam en de ziel
zijn nog één.…
wortelkind
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 387 ze glimlacht net genoeg om er gelukkig uit te zien
het loof van de bussel wortelen die ze draagt
wiegt zachtjes als het mooiste boeket in de wind
ze trekt weer het park in een wapperende
rok achter haar aanslepend als een speels kind
niet beducht op kuilen of valstrikken
aan de rand van de vijver plukt ze
een papaver en gooit hem naar een…
Stad
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 141 De stad ligt in een kuil
maar jij laat het niet los
de wolken, regendruppels
de hemel, alle sterren
maar jij laat het niet los
armoede, verdriet en pijn
het laat je niet gaan
de stad schuilt in een droom
je kan niet meer ontsnappen
de bomen, de lucht
alles ademt jouw stilte
je bent een vreemde
op de vlucht
er droomt een schaduw…
alles wat was
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 93 het is het lege nest op de schoorsteen
de blauwe sluier rook die over de daken reist
de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel die in de verte roept
het is de verdwenen zandweg
de oude afgepelde verflaag op een deur
de dag van nevel en dauw
het stuurse zwijgen
het is de beklemmende namiddag
het dorp dat nooit het mijne werd
de korst…
Ik ben niet, ik was
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 2.325 Liggend in de molm van mijn bestaan
knaagt de botworm aan mijn ziel
Zwijgend sijpelt het slijk
Poeder verpulvert tot stof
Donker de ontaarde aarde
Een stempel uit het verleden
Vingerafdrukken vervagen
Nagelklanken, harensnaren
Traan slijt naam in graniet
holt bergen uit tot dalen
Het leven stampt als een olifant
langs de rand van de kuil…
de horizonner
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 488 voort
door duizenden
mulle indrukken
die gewatergolfd wegspoelen
naar de vergetelheid
van ongeschreven regels
de vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en weet de as
op hete stranden
waar hij
als kind
zijn kuil…
De horizonner
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 297 voort
door duizenden mulle
indrukken die gewatergolfd
wegspoelen naar de vergetelheid
van ongeschonden regels
die vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en weet de as
op de hete stranden
waar hij als kind
zijn kuil…
De horizonner
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 313 voort
door ontelbare mulle
indrukken die gewatergolfd
wegspoelen naar de vergetelheid
van ongeschonden regels
die vloedlijnen achterlaten
aan de moede voeten
van de horizonner
die in het ondergaande
bloedrood zijn geboorte
tracht te herbeleven
ziet hij het tij
genadeloos keren
en weet de as
op de hete stranden
waar hij als kind
zijn kuil…
vakantie
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 813 de strandgraver
ze wandelden hand in hand
voeten in het warme zand
Hij graaft een kuil zo diep!
Een graf? Alleen voor wie!
Het graven doet zijn lichaam glimmen
eindelijk klaar, hij zucht en gaat opnieuw beginnen
In elke hand een steen, Hij graaft, en graaft
totdat de drang bedaart
zeewater zo koel
Morgen heeft hij weer een doel
1…
Spiegelbeeld van een zonderling
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 175 Hij bleef een beetje
achter in die andere werkelijkheid
een droomwereld
zonder klagende vrouwen
en verziltende knapen
groef hij zijn eigen kuil
nooit voor een ander
met vallen en opstaan
zijn eigen leven
waar antwoorden ontbraken
hij zich niets meer af kon vragen
in de diepte van zijn drama
bleef hij een beetje achter
in die…
Storm op de hei
poëzie
3.0 met 2 stemmen 311 De hei ligt te huilen,
Ruig opengeborsten
Aan kieren en kuilen
En schrompige korsten;
Met plotsige schokken
Uit gaten en naden;
Met bonkige nokken
Uit narvige paden.…
gronden
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 132 lavendel op
een pindakaasvloer
of op een tapijt
van porseleinen
zonnebloempitten
neerstrijken op
vloeiende vloeren
van blauw roze
en perzik of
op het witte tapijt
lig je graag op
een met zout
bestrooide vloer
of land je liever op
gebroken vensterglas
het is een kunst
om de beste
bodem te vinden
als je matras
kuilen…
debutante reminiscentie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 153 boulevard als lichtend lint
verraden zal hij ons niet
in die kuil in vaalduister strand
verlaten door oosterburen
in ’t afkoelende zand
van die intieme enclave
streel ik knullig haar hand
gevoel van plots ontwaken
dan hapert ons fluist’ren
naar een schromende kus
door onze onwetendheid
volmaakt onschuldig
en altijd bleef ik…
1-2-3-1-2
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 101 volg MIJN pad alleen
veeg de straten schoon
een kind doet de was
dans naar mijn pijpen
het is een simpele wals
hoor het 1-2-3-
klappen van de zweep
doorbijten is het devies
mijn wil is de wet
een blok aan je been
al die toxische mensen
iedereen heeft wat
wie niet horen wil
zal snel spoorloos verdwijnen
in nor kist of kuil
1…
Van de dagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 191 Met eeltloze handen zwoeg ik verder
aan de kuil, mijn misantrope opus.
Waar het schrijnt als zomerjeuk,
hoor ik het lome ruisen van de populier.
Laat me mijn ziel schurken,
genadig tegen jouw robuuste rug
en vertel me van de zwaluwen
terwijl ik deze dag bezweer…
weemoed
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 het is het stille lege nest
op de schoorsteen
de blauwe sluier rook die
over de daken reist
de overgroeide kuil bij de rivier
een vogel die in de verte roept
de verdwenen zandweg
de afgepelde oude verflaag
het is een dag
vol nevel en dauw
de beklemmende middag
het stuurse zwijgen
het dorp dat nooit
mijn dorp werd
de korst van afstand…
Trouw...
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 42 Toch ga ik niet ver,
want op straat is gevaar,
Met gaten en kuilen,
voorzichtig dus maar.
Hij past zich wel aan,
bij al mijn gedachten.
En als ik denk: “ Ik val.”
Dan val ik, geheid.
Het lukt hem dan niet,
mijn pijn te verzachten.…
hagel
hartenkreet
5.0 met 2 stemmen 280 De regen vond genoegen,
in al de kuilen en voegen.
Zonder te verpinken, werd
alles overspoelt en verminkt.
Hou toch op, het is al mei,
ik werk niet graag met modder,
geef mij maar liever hobbyklei.…
Geduld
gedicht
3.0 met 12 stemmen 11.743 Als je kunt zal ik mij ook vanavond kuilen
Voor de nacht, en dromen, dromen dat ik slaap,
En dat ik slaap door alles heen en iedereen.
Als je me wekt zal ik me morgenochtend buigen,
En buigen opnieuw, over mijn bord, een vrouw, het lot
Dat mij aan tafel roept met zijn afwezige stem.…
Bepaald
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 101 Hun rariteit zorgt dat ik mij verschuil,
een schaduw zoek en daarin vrijuit huil
om wat niet komt, de afstand en het pad
dat moeizaam gaat, met om de stap een kuil
en diep gewoel, de grip die ik niet had.…
Hagel
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48 De regen vond genoegen,
in al de kuilen en voegen.
Zonder te verpinken, werd
alles overspoelt en verminkt.
Hou toch op, het is al mei,
ik werk niet graag met modder,
geef mij maar liever hobbyklei.…
Buitenveldert
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 1.342 Hoe kan het zijn dat ik die
toch mijn eigen dood
niet vrees – integendeel –
zo hartverscheurd en zo
intens vol pijn kan staan aan
deze kuil waarin nu jouw
vermoeide lijf zal gaan verdwijnen
en dat ik toch na al die
doden weet dat dit geen laatste
rustplaats is maar slechts de nette
opbergplaats voor stoffelijke resten
dat jij bevrijd…
verdriet
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 1.275 De standvastigheid onder haar voeten,
had plaats gemaakt voor een diepe kuil,
waar ze niet meer uit kon.
De zoete voorsmaak van het begin,
was weg en de bittere nasmaak
bleef bijten op haar tong.
De woorden van vroeger,
waren nog alleen stille klanken.…
Men moet
gedicht
4.0 met 14 stemmen 7.118 vellen, men moet zijn winter nog sneeuwen
men moet nog boodschappen doen voor het donker
de weg vraagt, zwarte kaarsen voor in de kelder
men moet de zonen nog moed inspreken, de dochters
een harnas aanmeten, ijswater koken leren
men moet de fotograaf nog de bloedplas wijzen
zijn huis ontwennen, zijn inktlint vernieuwen
men moet nog een kuil…
Winterakker
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 152 Op mijn akker zal ik lopen
in winter en drassige grond
zal er korrels en zaadjes strooien
voor een vruchtbaar bestaan
Met de zeis snoei ik de blaadjes
de bloemen en de tijd
ik leef al uren tussen kuil en koren
waar ik mij zo dadelijk uit bevrijd
Ik hoor de paarden zwoegen
zie het land opstaan
een weelderige bloemenzee vormen
tegen…