Alle inzendingen over Kwetsbaar

Vuursalamander kwetsbaar op de weg naar Melk. Volmaakte schoonheid. De Jakobsweg, die wij gaan, kwetsbaar alleen, tezamen.…

Een lijntje naar elkaar Lijkt zoek Ik wil haar graag weer vinden…

vaart de schipper op zoek naar wat vis zijn netten heeft hij uitgezet maar hij grijpt steeds mis de vissen zijn slim en glippen door de mazen zoals de gladde jongens doen wanneer zij de wet omzeilen de kapitein haalt zijn schouders op onlangs had hij toch een rijkelijke vangst en nee, niet van de visserij maar van een andere inkomstenbron…

wie bestuurde mijn denken toen ik in opperste eenzaamheid toch mijn zoektocht staakte naar gezelschap voor lichaam en ziel omdat mijn kwetsbaar open hart al teveel kraters moest verdragen wie bestuurde mijn handen toen ik in uiterste kwetsbaarheid toch een antwoord maakte op 'n digitaal kleurig kleinnood zodat mijn kwetsbaar open hart…

zonnebloemen in een aarden vaas stilleven in drie tinten geel vernislagen vermengden zich onlosmakelijk met wie je van origine bent bewogen over verre grenzen reizen uit de comfortzone het fragiele overschrijdt niet langer grenzen het kostbare oude verplant men niet zonnebloemen in een aarden vaas stilleven…

Wie zich door Ischa Meijer liet ontleden Werd altijd blootgesteld aan het gevaar Om aan het eind van het gesprek zowaar Te kijk te staan met al diens kwetsbaarheden Haast niemand wist hoe Ischa toentertijd Zelf aan elkaar hing van die kwetsbaarheid…

Kwetsbaar meisje, rijpe vrouw bemint mij al voor dag en dauw teder lig ik in je armen laat mijn hart door jou verwarmen Kwetsbaar meisje, rijpe vrouw, heel veel dichter dan bij jou zal geen dichter ooit geraken ……

Opa is kwetsbaar, kijk maar naar het craquelé -- over zijn ogen.…

Kwetsbaar meisje Ervaar de stilte Voel de engelen Pak toch hun hand…

Geluk is zo broos kwetsbaar en vergankelijk merelmoeder in tranen…

ronddolend gevaar in verstilde kwetsbaarheid tijd voor bezinning…

Zij is charmant, aantrekkelijk, slank, rondborstig en knap is haar gezicht. Haar ogen zijn licht blauw en groot. En wanneer je met haar praat merk je al gauw zij is slim en geraffineerd. Ze geeft zich dan ook niet gauw bloot. En heeft, zoals zij zelf beweert, al veel van het leven geleerd.…

we zijn bouwwerkjes van kwetsbare kwaliteit botjes pezen spieren liefdevol bedekt met zachte huid houden de buitenkant bijeen verleiden en vernietigen houden van de ander en toch vertrekken kunsten die ons drijven die we verstaan kwetsbare bouwwerkjes zijn we een oogwenk in de tijd…

bouwwerkjes zijn we van kwetsbare kwaliteit botjes pezen spieren liefdevol bedekt met zachte huid houden de buitenkant bijeen verleiden en vernietigen houden van de ander en toch vertrekken kunsten die ons drijven die we als geen ander verstaan kwetsbaar zijn we een oogwenk in de tijd…

Verzengende zon Een slang stelt zich kwetsbaar op Na een koude nacht…

Zo kwetsbaar, zo klein, hoe het voelt, om tussen vele mensen toch eenzaam te zijn.…

kwetsbaar ben ik, en teer, vanbinnen. je ziet het niet aan me, maar ik lijd. vanbuiten lach ik als mensen om mij lachen. het doet me niks, zeg ik. maar vanbinnen, vanbinnen sterf ik van verdriet.…

Ogen keken en zagen dat wat ze zélf nooit echt hebben willen zien, maar nu toch koesterend tot zich namen. Een meisje, dat vecht, dat zoekt, verlangt naar acceptatie. Voorzichtig heb ik dat in haar handen gelegd. Hé jij, Jij hebt het recht, om van binnen naar buiten te halen. Te laten zien wat er allemaal speelt. Voel je…

bij de eerste warmte ontdoen mensen zich van hun winterhuid en winnen aan kwetsbaarheid tenzij er een harnas onder hun kleren schuilt of een masker voor het gezicht…

niet alleen de nacht schermt licht af van helder waarnemen waarin dromen mij soms ongevraagd meenemen naar diepe dalen van verwarring ook de dag kent momenten van onzichtbare schaduwen gevoed door gevoelens van verkrachte woorden zij overvallen soms mijn gemoed, zomaar, zonder te schuwen een muur met een zacht fundament is…

ga maar staan denk ik daar waar rozen mijn kwetsbaarheid ontwaren ik, die nog steeds ontvankelijkheid zoek en haar, al is het ondoenlijk, tracht te bewaren mijn woorden kennen geringe, sobere klanken deze bloemen vertellen zelf wel, in geuren en kleuren, van schenkende bladeren gekroond op goddelijke ranken…

Verstout dan mijn wil tot dragen, om zee behoudt water zijn horizon terwijl hij zijn hand uitsteekt, vuurvaste. De hemel vervloeide, al even staat het huis wijdbeens zo het verschonende licht mijn aarzeling al doorbreekt en glas breekbaarder laat wezen dan dat men kan meewegen, dat het zich gewoon niet dragen laat. Het vlees dikte…

Achterin de rozentuin, staat een theehuis, half in puin, Overgroeid met rozenstruiken. Zonder ramen, zonder deur, met verrotte vensterluiken en een muffe schimmelgeur.  Vroeger was het een juweeltje. ‘t Was mijn eigen klein kasteeltje en daar ging ik stiekem spelen met mijn vriendjes eed’le delen. Goeie God, wat deed dat deugd…

het geloof onvoorwaardelijk in mensen, eerlijkheid de weigering muren te bouwen jezelf ontrouw te zijn doet vaak pijn huil maar verander niet wees trots naïef is alleen jouw schaamte mijn verwijtende verklaring dat van hen niet anders te verwachten valt maakt me bang ook ik ben zo dus kom bij me sla je armen om me heen…

pas op! ze breekt als je haar aanraakt zachtjes! en niet te hard kijken want dan zal ze trillen als een dunne bloem bij plotselinge wind laat haar maar gewoon en vraag haar niet gelukkig te zijn wees blij om haar schoonheid al kan ze zelf niet meekijken…

luistert naar muziek en je gedachten gaan terug naar toen, en je vraagt je af waarom je je geluk niet vast hebt kunnen houden waarom en wanneer ging het stuk als een zeepbel spatte het uit elkaar langzaam sluit je de gordijnen het is tijd om te gaan slapen er is niemand die je goede nacht kust als je fluistert slaap zacht zo kwetsbaar…

Hij schommelt rond en doet zijn ding. Maar wat dat ding is, heb ik nooit kunnen doorgronden. Gluurt rond, zijn zwarte goggles voorgebonden, een Piper Club-piloot op boevenpad. Hij is mijn alter ego in het nat. Zijn vinnen minuscuul, zijn lijf te rond en nog giftig ook. Zo blijft hij onverslonden. Geen vis die zich ooit aan hem overat. Maar…

Ik mag dan veel hebben meegemaakt en door diepe dalen gegaan zijn, drank en drugs overleefd hebben, twee zelfmoordpogingen en diverse lichaamsonvriendelijke taferelen. Ik kan trots zijn op mijn literaire status, dat is met veel veldslagen ontstaan en daarom ben ik generaal. Ik hoef niet zo nodig mezelf nog te bewijzen op nieuwe sites, ik…

aan het einde van de verlaten weg even stilstaan in onbeweeglijke gedachten tranen wellen op uit de bodem van een huilende ziel gebroken in het kleine zo groots zit de diepste kwetsbaarheid evenals de kracht…

liefde doet mijn masker smelten liefde maakt kwetsbaar ik laat me zien zoals ik ben ik open me en word vrij ik - mens - ik mag er zijn net als jij - mens - mag zijn wie je bent liefde verzacht ontspant doet opbloeien in liefde raken hemel en aarde elkaar - even -…