Alle inzendingen over Lentebloemen

haar schoot is verdord het liefdeloze zaad was te schraal om te ontkiemen zij, die zo verlangend was naar morgendauw, welke haar vruchtbaarheid zou geven onhoorbaar liep de leugen mee verstopte zich in de lentebloem, hij slingerde zich om de tere roos vertrapte de onschuld, en vulde het bed met distels en netelblad overwoekerde de liefde…

Het beeld van jou reist mee in mijn gedachten terwijl je mij kriebels bezorgt in mijn buik met wangen die bij avondrood op je wachten nu ik mijn gevoelens voor jou ontluik Het is mijn zin die zinnen schrijft door een gevoel wat steeds in mij blijft Jij bent de mooiste lentebloem die ontspruit In mijn dromen ben jij mijn bruid Ik…

je lentebloem groeit in verborgen luwte die de winter laat nog zijn nachten weer te schuwen omdat de koude maan er staat en vorst regeert in het geniep hij bevriest de knoppen die nooit iemand ziet maar ik heb je gevonden op het hoekje waar de vroege vogels fluiten zag de takjes die zij pakten om het komend lentenest te huizen…

ik prijs je niet als ik je vergelijk met lentebloemen kan koude ogen niet benoemen als je ontluikt in kleur ik heb je winter meegevoeld het ijs in je gedachten bevriezen moest jezelf om nog gezond te overnachten een korte dag was je houvast de lange nachten vol met spoken voor even ben je weggedoken omdat je alles hebt gehad toch…

Het is vloed in onze liefdesharten, de stromingen vermengen zich in talloze omarmingen waar beschermengelen zijn neergestreken het boze geen vat op ons heeft daar de Godin in onze harten leeft Ik wandel met Maria Magdalena langs de lentebloemen en de vrolijke vogels, wij zijn helemaal in ons element als gezworen krijgers, met de liefde van…

Soms kan ik haast niet wachten, vult mijn ongenoegen heel de lucht en ziet niet meer wat echt belangrijk is: de tederheid bij 't zien van pijn, het heel geduldig groeien van de eerste lentebloemen, de lach van 't kind. Vergeef me heel die drukte, 't onbezonnen draven en het drukke bezig zijn. Schenk me opnieuw een hart dat vindt.…

Soms kan ik haast niet wachten, vult mijn ongenoegen heel de lucht en ziet niet meer wat echt belangrijk is: de tederheid bij 't zien van pijn, het heel geduldig groeien van de eerste lentebloemen, de lach van 't kind. Vergeef me heel die drukte, 't onbezonnen draven en het drukke bezig zijn.…

wanneer wij in Uw vernieuwd licht zullen gaan zien wij wegen waarlangs lentebloemen staan graf en kruis zijn dan aan ons oog verdwenen wij horen niet langer het klagen en het wenen vol vreugde zijt Gij op paasmorgen opgestaan en naar het eeuwig licht van Uw Vader gegaan Uw lichaam en bloed hebt Gij voor ons gegeven zo blijven wij in…

in de schraalheid van de wind vond ik het kind met lentebloemen in haar handen ze was de winter net voorbij, bekomen van de kou en blij haar ogen stralend in de vroege voorjaarszon ik zag haar blikken en zij won, ik kon me schikken in haar lach die kwam zo onverwacht ik dacht te weten hoe ze was ze raakte aan het kind in mij…

herfst spaanders de komende egaliteit van sneeuw en ijs snel zal breken waar ook je lach de snerpende kou zal doen gloeien in een opbloeiend contact dat een magische inbreng heeft door een licht ontdooiende omgeving door elkaar warm afscheid toe te wuiven op de ontmoetingsplaats heeft het kleine wonder van samen in liefde de eerste lentebloemen…

Ik zag je tussen lentebloemen elke kleur verbleekte door jou iedere vorm viel in het niet hemel straalde dieper blauw. Ik zag je door zomerzon alle schaduwen verbleekten ik begreep ik dat ’t niet kon toch kwam ’t alleen door jou.…

sneeuw trok ik brutaal de zon naar hier vleide je 'n tapijt neer van zacht fluweel kwamen uiteindelijk groene stengels uit de grond verschoten knoppen al gauw van kleur speciaal voor deze feestavond drieënveertig lentes geleden in maart werd deze roze wolk geboren vandaag is de dag waarop deze vis verjaart geniet ik van vers geboren lentebloemen…

waar je loopt dwarrelen lentebloemen keert wind heel zacht de kleuren om zo dat jij lacht willen ogen je blikken zoenen in een speels contact maar jij ondeugend weert het losjes af ik weet de lichtheid van je zorgeloze tred bewonder het vertrouwen dat jij in anderen hebt maar zie handen in gebed te vaak ben jij afwezig in vergetelheid…

Zie hoe het merendeel van jouw volk snakt naar de ware vrijheid en sociale gelijkheid niet dit gemene, fysieke verdringingsgeweld, het de kop indrukken van tere, kleurrijke lentebloemen, die zich nog maar amper kunnen koesteren in de warme zon. Je houdt niet van je volk, maar van je macht. Je houdt van niemand anders dan van jezelf.…

(liefde is een glas dat kan breken wanneer men het slapjes of te stevig vasthoudt) --Russisch spreekwoord-- wondermooi als de lente zo noem ik jou je bent me zo innig teer soms als een glas het kristal dat rust in de palm van mijn hand breekbaar als de iele eerste lentebloemen die ik zou willen plukken schikken in een siervaas…

vandaag dan is hij jarig wordt hij 65 jaar en ik mag twee keer komen ook al zijn we niet meer bij elkaar worden niet meer wakker in hetzelfde bed zijn er gaan cadeautjes klaargezet blijft het stil die ochtend van de zevende april ik kocht lentebloemen een oranjegeel boeket een fles wijn een leuke kaart en hij hij bakte zelf een appeltaart…

Deze liefde gaf ons lentebloemen Warme harten klopten in passie Samen mochten we liefhebben Nooit zou onze liefde doodgaan Dat fluisterden we onszelf in.. Scherpe messtekende pijn Vlijmen het bloedende hart Ineens haalde de dood je op Zomaar oneerlijk gemeen Niemand mocht dat immers..…

Zij droeg paarse bloemen als een krans hun namen werden op een dag verschanst in het nieuwe morgenlicht diep begraven… mocht zij voortaan nog lentebloemen garen!…

Zij droeg paarse bloemen als een krans hun namen werden op een dag verschanst in het nieuwe morgenlicht heel diep begraven… mocht zij voortaan nog lentebloemen garen!…

op de dag dat ik alles wensen mag wens ik alle mensen groot en klein eindeloos vol vreugde mooie dagen die vol geluk en echte vrijheid zijn dat wij elkaar aankijken kunnen met een lach in plaats van verwijt over niet passend genomen afstand die ons bang maakt en vrezen doet dagen vol van wederkerig de liefde die even kleurrijk als lentebloemen…

Een windvlaag stoot hun thuis kapot en breekt het leem in stukken Dit prachtpaar vliedt steeds verder weg van herfststorm met zijn nukken De traan die zilte treurnis kleurt oud zeer wat in ’t geweten zeurt Nu bladerdek de slapen van de lentebloem beschermt en wintervorst zich over ’t land ontfermt met sneeuw en ijs als wapen De…

Geen liefde is de eerste min gelijk, Hoe men ook de andre roem: Is 't lieflijkst waar deze aard mee prijk: Niet de eerste lentebloem? Klinkt de eerste toon niet dubbel schoon Van 't nachtegalenlied; Is de eerste min, hoe snel gevloôn, De teerste en eêlste niet?…

Slechts dit getuignis van mij over: Zijn Dichtkunst had haar tijd - die van een lentebloem; - Maar Waarheid bleef zijn deel - de Levens boom zijn roem! 1836…

Slechts dit getuignis van mij over: Zijn Dichtkunst had haar tijd - die van een lentebloem; - Maar Waarheid bleef zijn deel - de Levensboom zijn roem! 1836.…

En spijts voorjaarstorm en regen zijn uw lentebloemen een ware zegen. Als een eerste liefde, als een eerste zoen kunnen zij telkens weer die magie overdoen.…

Dan is er geen geluid meer, even, daareven nog metalen hakken De smaak van ijzer uit haar lijf Op de lentebloemen die zij had klaargezet om op het erf te planten. Hij kijkt niet om en veegt zijn handen aan de muur, De warme witte kalk haar gruwel uit zijn vingers zuigt.…

Als een lentebloem openen de lippen en blazen zacht tegen de opening waarop octaven achtereen ontglippen tot een laatste tremolo opklinkt. De muziek sluipt steels onder het kleed, wordt meegetroond door de obers bij het lopen en een ieder van hen weet, welke dame niet meer eet staat er hartstochtelijk voor open.…

Was zij niet jong en schoon als lentebloemen? Wie kon, als zij, van ’t maagdelijk geslacht, Op mannenkracht bij vrouwenzacht roemen? Maar ’t doodlijk gif van een verborgen worm Vernielt in ’t veld de schoonste roos van allen; Het woest geweld van ene maartse storm Doet ook in ’t woud de kloekste stammen vallen. O Eedle roos!…