een bed vol onkruid

haar schoot is verdord
het liefdeloze zaad was
te schraal om te ontkiemen
zij, die zo verlangend was
naar morgendauw, welke
haar vruchtbaarheid zou geven

onhoorbaar liep de leugen mee
verstopte zich in de lentebloem, hij
slingerde zich om de tere roos
vertrapte de onschuld, en vulde
het bed met distels en netelblad
overwoekerde de liefde

nooit zal zij haar arm
vol met bloemen mogen hebben
geen tere geuren kunnen wiegen
leeg en kleurloos
blijft het bed, daar
waar de hemel was beloofd

Schrijver: lijda, 26 mei 2012

lijdazielemangmail.com

verdriet

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 7 stemmen 377