Alle inzendingen over Leven

ik ben geïmponeerd door de immense muren de vele stenen gevoegd met stukjes leven uit een lang vervlogen tijd handen hebben gesjouwd en gebouwd samen gevouwen in gebed de hoop op een spoedige voltooiing is al te vaak voorzegd nog spreken de stenen over de cultuur van eeuwen met hun naam in de groeven is het monumentale erfgoed door…

Het leven heeft de tijd, de tederheid en 't onvermogen, het telkens weer herboren worden, de voorjaarslucht, de winterkou, de liederen die stromen. Het leven heeft de tijd, vergankelijkheid, vertrouwen, en mensen die toch overal hetzelfde zijn maar ook zo anders, en allen hebben dromen.…

tekens van leven doen water rimpelen en breken het spiegelbeeld hoedt u voor de golven…

Helemaal alleen met de natuur Zeer koud, en guur Maar de opkomende zon De mistige deken Het is het allemaal waard Ook dit is wat het leven kan geven…

Ons leven bruist Elena op het klavier dat ik bespeel... Maak mijn handen los zodat wij kunnen zingen van jou... Mijn onaflatend refrein Maak mijn vingertjes los Zodat jij mij herinnert Aan de ontroering Van onze eerste bezegelde kus. Laten wij onze dagen bejubelen Als sterren en maan... Als druppels tot water...…

gevuld met lieflijke geluiden tsjilpen, zoemen, kwetteren geestverruimend lichaam vergetend uitzweven over het veld ontmoetingen uitgekristalliseerd door eeuwen geduldig wachten in het licht dat stralen van energie uitdraagt om bewust, het onderbewuste te verheffen tot een krachtveld aller tijden waaruit de mensheid putten mag om het leven…

In de bochten van het leven staat een mens soms in de weg afgemeten snelheid rijdend remmen passeren is niet altijd nodig rustig wachten is een deugd kijken, keuren opgelet op gezetten tijden brokken maken zuchten, schelden, knikken die is gek stoppen en al snel vergeten in de bochten van het leven staat een mens soms…

Het gedicht had zich doodgeschrokken bij het zien van het moois van een ander de plinten probeerde de woorden nog te lokken door zich totaal te ontbloten maar het gedicht was zo vastgegrift dat zich de lust als lijm in hem had vastgegoten.…

Einde aan onzekerheid Over het enige zekere Begin van een heldere nacht Of eeuwige afwezigheid De nazorg van ‘n geboren begin Zijnde Het pad naar De waarborg van ‘n dovend einde Bij het laatste bewustzijn ’n Late overpeinzing ’n Finale retorische vraag: Met hoeveel Tederheid Liefde En levenszin Besteedden we De kostbaar opgebaarde…

verhelderend daar waar dood is is ook het leven in die zin…

nu jij en ik ons buiten wagen weg van gedachten aan wat sterfelijk is nodigt het nieuwe licht ons naar het leven nog aarzelend zoals de crocus kracht ontleent aan afgestorven grond en later pas aan zonnewarmte zo wondert ons het weer vernieuwen begin van waar het donker wijkt tegen het uitgerekend somber een nieuw gewekt geluid…

vanuit de toekomst droomt een ver verleden zich langzaam naar mij toe terug van weggeweest na een lang vergeten feest waar het dromen zag breken alsof het niets was op zoek naar het heden valt het zomaar uit de lucht in mijn schoot met een zucht naar liefde en ik wou dat ik het leven kon omarmen om het bevroren verdriet te verwarmen…

mijn leven ontaard als een stervende vogel vleugels naar eeuwig…

Het leven is een mooie taal Alleen spreek ik haar nog zo slecht…

Leve de camouflage! --------------------------- uit: 'Buurtkinderen', 2009.…

Ons leven is net een opengeslagen boek We worden geboren als een blanco blad En we vervolgen al gauw ons levenspad Naar het slot zijn we nog niet op zoek. Tijdens ons leven wordt het beschreven Met mooie en warme vreugdevolle dingen Door veel lieve mensen die ons omringen Maar zeker ook met droefheid in ons leven.…

Met leiband en al Rukt ze zich los, mijn hond Sappho is haar naam Het goudgeel op mijn hart Schrikt, vliegt weg, stijgt op Om dan neer te vallen, levenloos Het kind in mij Kent zijn rooster niet langer Heeft het tekenen of rekenen het Eerste uur? Ze zijn met velen De meeuwen boven de winterakker Zelfs hen kan ik niet verdragen vandaag…

bij een object van Alexander (Sandy) Calder 1898-1976 een mobiel langzaam bewogen door een zuchtje wind zoekend naar balans vindt het object zijn evenwicht het simpele bewegen blijkt een vorm van overleven…

Het leven, het water, ze kabbelen beiden vroeger of later stoppen ze met stromen van welke kant de stroming ook mag komen.…

Gelukkig leven is dat gelukkig sterven? vroeg rups aan vlinder…

De armoede heeft je wakker geschud de geest kan niet leven van water en lucht ademnood van de ziel raakt dan berucht je bent door tegenslag veranderd ziekte en geldgebrek hebben je eenzaam gemaakt in een leven zonder genegenheid waar drank geen oplossing bood je tussen de wal en schip viel met niemand om je te redden de strijd om…

Het vroegere leven als opoffering laat zich onbewust onthouden naar een schijnbaar eerder leven, dat alle krentenboompjes bloeiden. Eeuwig anders trekt de reïncarnatie, geeft aanwijzingen in puzzelstukken voor slechts romantische impulsen ... met heel gedetailleerde herinnering.…

Leve de Majesteit! Dertig jaar Beatrix. Denkt niet aan stoppen Maar blijft koningin. Zoonlief denkt: zoek eens een Kroondraagverslavingsarts Want al dat wachten Verpest nog mijn zin.…

het wenkt met warme hand op een roze wolk met gouden rand en ik stond in de kou en regen accepteerde het als zegen omdat ik niet beter wist of heb ik me toch vergist is er een ander leven dat zoveel meer lijkt te geven waar je lente ademt en kippenvel krijgt als je alleen al naar die ander kijkt heb mijn kleding uitgedaan ben…

Een veulen geboren in de wei. Zijn moeder trots en liefdevol erbij. Het veulen staat daar nog trillend en wankelend op zijn lange benen. Stil en ontroerd, ga ik weer henen.…

Maar altijd zal water in alle soorten en maten, het leven overwinnen en ons als individuen achterlaten het leven licht of ontzettend zwaar, wordt opgepakt als in een mooie vloeibare golf, zeg maar.…

Ja, ik heb mijn leven zelf gecreëerd, Uit hoop, verlichting, uit duisternis, uit verdriet en en onrust... Ja ik heb mijn leven zelf gecreëerd. Ja, ik heb mijn dood zelf gecreëerd, Uit het leven, genot, uit gele lente bloempjes, kijkend naar de jeugd van tulpen; Ja ik heb muziek zelf gecreëerd...…

van jouw jongste tak haar veerkracht groot met volle kleur van wit naar rood tussen het prille groen zij wiegde op warme lentewind keerde naar licht en mooie ogen gaf gevoeligheid aan woorden die haar vrouw-zijn zomers wogen dit onbezonnen zaad gaat geen vruchten geven realiteit van nu is kostbaarder dan een aangeschoten leven…

eva de hoedster van verworpen juwelen uit de prullenbak…

Het is genoeg , het is klaar , ik ga weer léven in het volle licht en met m'n armen wijd !…