Alle inzendingen over Lezen

echt gespiegeld hebben wij nooit we kaatsten naar elkaar zagen vorm en kleur alleen een vage lach kon er vanaf pas later ontdekten wij dat ons schrijfgerei voor lichaamstaal in formaat verschillend was dus een eigen perceptie had wij zijn gegroeid in elkaar lezen het uittekenen had niet altijd een innemende kracht die kwam…

ineens moet je weer aan de bak stilte verbroken door woorden uit mijn brein gehoorzaam en nauwgezet help je mijn zinnen onfeilbaar zijn securiteit is je waarborg je schrijft in verbeelding, met daarbij horende aarzelingen en correcties de muze die zich van spoor tot letter ontwikkelt in een blote nieuwsgierigheid van lezen…

raakte het de hemel in een zucht en met rood doorweven treur dan niet om herfst of wind die aan de winter tast sluier schaduwen met stemmen van de zee of laat rozen zweven, in het zonlicht spiegelen u hebt immers uw zielenkracht gevonden omhoog, omlaag, als trillende vleugels stil gefluisterd in het bloemenblad van uw ontvangend lezen…

de wind ging aan de haal met hoe je heette voor het eerst had je een naam het water beukte het hart op hol jouw hart van zand en zout niet eerder kon je spreken de verf op de blinde buitenmuur verborg wat je schrijven wilde pas dan leerde je lezen geluidloos val je, val je samen met het wit tussen de woorden ver gaan om aan te komen…

nooit meer, m ’n lief zal je nog gedichten in mijn ogen lezen woorden en een nieuwe dag een avond die nog eenmaal naar je toe zou keren op hol geslagen is de stilte het ongeboren kind, midden op de weg gekromd, het schrijven naar het licht de aura die als een vlinder door de kamer speelde wij hebben geschreven, m ’n…

als hij als tiener het alfabet leert vindt hij de letters ongrijpbaar hij kijkt naar de bladzijden en opgejaagd duikt hij in de zinnen scherpe woorden zijn gestrikt ik laat hem gaan,maar hij wil niet meer lezen,opgeven dan? zal ik hem op de goede weg helpen?…

Zweetdruppels parelen van een ebbenhouten huid op die van ivoor twee paar donkere ogen ontmoeten elkaar in de hartstocht van het moment lezen liefde als handen en voeten elkaar krullend omhelzen in een woeste dans zweet parelt en warme tranen genieten………zij …hij…wij…ik…jij het wordt lente fluistert de wind koelte door het geopende…

op je wangen hangt een blos nog van het blozen wat je doet sinds je kind bent jeugd die van je af te lezen is het vanzelfsprekend middelpunt, een leeg glas bungelt losjes tussen je vingers in je andere hand zie ik nu zelfs half gewikkeld in een briefje de felgekleurde lolly weer van een medeminnaar uit de straat, gelukkig roept iemand…

"kunst"gehalte van chatbottechnologie, deelt Inge Boulonois een stevige sneer uit aan de quasi poëzie van chatGPT ___________________________________ Je vraagt je af, is het een dwaas of zot Een mathematische psycholinguïst Aculturele pseudotaalpurist Een die niets weet van hart en ziel als bot Hij kan emotie schrijven, maar niet lezen…

praat verhalend spreek in beelden luisteren kan want alleen leert luisteren lezend luisteren alleen luisteren ik hoor stemmen luister gedichten een luisterervaring lezen is rangschikken van letters vertalen in geleerde woorden opgeslagen om geluisterd te worden luister nu intens eenzaamheid verdriet vreugde verliefd geleerde woorden…

Uit prachtig batik knipt je moeder een sierlijk rank patroon een strikje en een beetje poeder maken jou mooi tot haar icoon uit een feestfles schiet een kurk tot ver over het water je draagt de kleuren van haar jurk als levensles voor later je drinkt tot in de kleine uren en verliest stilaan de greep dat je dit eens moest bezuren lezen…

Kon je in mijn ogen maar lezen wat ik bedoel, dan weet ik zeker dat jij weet wat ik voel. Houdt me vast zodat het verder kan bloeien en ons vertrouwen samen gaat groeien. naar een mooie warme horizon waar onze liefde ooit begon.....…

Hierdoor ontmoedigd gooi ik, soms voortijdig, de handdoek in de ring en denk: een ieder zijn gave, zijn ding… ik beperk me tot lezen.…

Ik zal vinden wat ik wil, het meer en meer, lichaam uitspanselwijd over het volle oppervlak gespreid, opstaan in drie tijden tegelijk, het meteen vergeten, om halfzeven door de nevel en de spinnenwebben waden, blinden losdoen, hemel lezen als verwoesting als altijd ---------------------------- uit: Kluwen (2011)…

Niet deugen Is ongeveer Het ergste Dat er is - Tijd die nooit Nutteloos voorbij Mag gaan - Niet zo maar lezen, Zachtjes voor me Uitstaren of Genieten van alles Dat er is Of niet is - Vroeger was ik er Bang van, bang van Mezelf, bang dat Ik tijd zou verspillen Wat me door mijn ouders Ernstig ontraden was Nu weet…

Zinloos iedere daad zo geprezen en op het gelaat kun je de twijfel lezen. Maar moedig verzet zich menigeen tot de dag des oordeels valt en ook daad- werkelijk blijkt, het leven is slechts te leen.…

Muizenissen van de zomer lezen lectuur op de bank over een horizon die niet liegt terwijl jij droomt in verhalen probeer ik de liefde te vertalen het raam is niet veel verder dan de steracteur die open en dicht kan met hetzelfde gevoel als gisteren maar het lijkt verder hier vandaan muizenissen van de nacht ze kruipen over het tapijt…

wie is die vrouw van tachtig ze schrijft het blijft zo prachtig haar lezen is een waar genot echt, ik smeed hier geen complot in stilte lees ik haar gedichten zo laat ik ook mijn geest verlichten mijn inspiratie slaat dan aan kan ik ook terug wat schrijven gaan ze is mijn held en toeverlaat wanneer het soms eens moeilijk gaat dan denk…

zij schrijft zinnen in de wolken in alle kleuren net zo lang niet dat iemand ze kan lezen gaan woorden geruisloos over in gezang zo vervreemd zijn van het daar kust zij de regen in de zoektocht naar hetgeen zij ontbeert hopend dat zij vinden zal wat ze zocht springend tegen vuurrode muren vliegt ze met hoge snelheid door ’t geluid tot…

Guirlande is de kronkel in heur haar, spiraal van zwart in goud, en haar gelaat vertaalt de wouden in haar zwijgen daar, het ogenblik waarin zij leesbaar staat, maar zij getrouw hem haar niet lezen laat. Het ziet hen wel, maar wacht daar het haar kent. Het is geen ik, zo’n vent die langzaam went, maar wel bekend met wat er is, bestaat.…

je tekens kan ik niet meer lezen je schrift verdwijnt in beelden die ik niet begrijp je wijkt als ik je nader en spreekt in een verkeerde taal de woorden dansen niet maar breken allemaal je ogen lachten als ik bij je was nu tasten ze me af ik weet niet wat je ziet maar voel intens verdriet je hand beweegt maar streelt niet meer…

er verschenen overal intrigerende korte berichten andere populair wetenschappelijk wat langer over hoe mensen met elkaar omgaan weten van elkaar door neurale en hoogfrequente elektrische straling we blijken al dan niet gewild geesten te kunnen lezen en zo vele linken te delen naar gezamenlijk leven die betrokkenheid bij…

‘k Zal mij van te dichten zwichten, zo ‘t mijn hert niet wel en gaat: wie kan rijpe bezen lezen van een tak die droge staat? Laat de lieve wonnenbronne, laat het leutig zonnenvier, laat de verse blommen kommen, laat weerom de lente, alhier!…

De dagen worden korter en korter. Het jaar sombert zich ten einde. Ik weiger daaraan mee te doen. Ik verwacht een wonder. Wonderen geschieden, wanneer toeval verandert in bedoeling. Toeval biedt ons mogelijkheden. Wanneer wij daarvoor openstaan. Wanneer we niemand angstig volgen. Wanneer we eigen wegen durven gaan. Er is moed en liefde…

Ik wil niet zielig doen maar het wordt me te veel lezen, reacties, mailen ben tè involved, tè emotioneel. Jullie zullen af en toe 'n gedicht zien staan daar blijft het bij meer kan ik niet aan.…

Als ik naar je kijk, zie ik weer je verdriet, het staat in je te lezen, ook al hoopte je van niet. Als ik naar je kijk, zie ik weer je tranen, zie ik hoe ze langzaam, zich een weg over je banen. Als ik naar je kijk, zie ik weer je woede, ook al wil je dat niet, ben je nog zo op je hoede.…

de oceanen van je ogen Vliegen wil ik met de vlucht van jouw fantasie Verjagen wil ik de angstige dromen in jouw nacht Liefhebben wil ik jouw hele ziel en wezen Bewonderen wil jij mijn gekleurde regenbogen Begrijpen wil jij mijn gevoel, mijn emotie Omhelzen wil jij mij in je armen zo zacht Geduldig wil jij al mijn hersenspinsels lezen…

men begint eraan tegen het vergeten herinnering wordt meer en meer een stoemp van onontwarbare dingen ik weet nog wat ik erin hebt gestopt om zes uur opgestaan, ontbeten aan een artikel geschreven over vogelgriep ik moest aan zigeuners en Joden denken altijd maar onderweg en nooit bereiken iemand zal het lezen wat ik geschreven heb hier…

hoeveel boeken moet je lezen voor je begrijpt hoe leven de zwangere ziel vervormt en deukt hoe vaak moet je beminnen voor je weet dat zuiver wit alleen maar grijzer wordt verlangen doet je dromen van die ene die het duffe stof wegblaast en kleur bekent je ingeslapen dagen verft in tere lentetinten je plots met vurig vermiljoen…

middagdutje achter gesloten oogleden onscherpe herinneringen uitnodigende gestes vertellen een paar stille vroege ochtenduren heb ik mijn liefde bekend - mijn liefde voor hen - en ook mijn liefde voor jou hebben zij uiteindelijk toegestemd zo leven zij, de uren in harmonie met jouw zijn dat in hen is mij geef ik over aan ’t stille lezen…