Alle inzendingen over Lezen

ik schrijf met bloed nog krullen letters mijn laatste levensmoed niet op geschept papier maar een simpele a vier de verhalen uit mijn leven op de lijn bibbert de pijn eist in felle uitschieters steeds alert te zijn nog is het te lezen al vlekt het rood op de plaats waar ik voor even ben gebleven zal de ondertekening niet halen…

Misschien kan ze wel lezen Al valt dat met haar staar Bijzonder hard te vrezen Mijn tante is weer jarig Dat is niet eens bijzonder Nu was het voor het laatst Ze muisde ervanonder…

wat een mooie dag voor de dood laten we gewetens toosten oogwit strikken voor aderlatende wijn net iets te euforisch zijn laag verlangen zingen in grenzeloos mineur tonen lezen uit weggedragen handen en laat ons dan nagelaten adem twijnen ineengestrengeld zwijgen de laatste gedachte een afdruk in zinderend heet zand…

Wie na het vrijen omvalt van de slaap Die heeft, valt in nieuw onderzoek te lezen, Daarmee een hechte liefdesband bewezen Maar wees voorzichtig met uw eerste gaap Want partners blijken het niet te zien zitten Als u tijdens de daad al ligt te pitten. ------------------------------------------- In slaap vallen direct na de seks, moet volgens…

Sinds Petrarca de Mont Ventoux Beklom is de weg afsnijden onwijs taboe Zijn broer mocht vóór Om in één moeite door Zelf tijd te maken open naar binnen toe Hoe waar de boodschap ook moge wezen Laat Bouke de Mol het maar later lezen Die krijgt bergop Zonder vizier klop Bochten zijn nu om messcherp door te sjezen…

dat jij ooit eens dit boek zal lezen met zijn verborgen liefde in elke zin geweven en dat je hoort hoe het fluistert zacht dat ik ook na de dood, nog altijd, op je wacht...…

hij leerde mij Lodeizen lezen in het licht van zijn bestaan zijn de helden gek of de gek een held de stenen van de straat om te flaneren in stemmig zwart om dan weer dankzij of voor toekomstig statiegeld bellettrie te gaan oreren geen strijkstok glijdend als Lodeizen maar als een pronte contrabas die in je oren likt nu ik hier…

eenzaamheid vertrouwt het wit papier als chaos vlekt in tekeningen die geen letter zullen lezen zij bouwt op lijnen tussen regels wit fel uitgelicht doorziet gebrek aan zinnen en gevoel diep van binnen is het stil als wanhoop tegen muren krijst alleen-zijn geen respons meer krijgt wit weer ongelezen blijft…

stokoud en opgesloten in een kamertje kijken we films en lezen we boeken jij en ik zag je dat dat camerastandpunt en hoe mooi die dialoog en de muziek onder die laatste scène en laat me vanavond in bed jou alsjeblieft die fraaie zin voorlezen die ik las vanmiddag toen jij gesukkeld was in slaap van die dingen waar we…

wie zijn we zonder herinnering geen mens geen wezen we leven dan letterlijk in het moment wat voor sommigen wordt gezien als het hoogste streven voor sommigen geldend als de ultieme wens: de zwaarte van herinneringen en leven even te vergeten maar wat als je in geen enkele herinnering meer kunt lezen wie je was of nu werkelijk…

schreeuw maar papier ik kus je woorden zwarter dan gedrukt in witte regels leid jij toch je eigen leven hier ik onthoofd je letters zet geen punten neer kan je tekens niet meer lezen weet niet waar de zinnen en de komma's zijn gebleven ik stapel je in tijd maar heb geen nijd want jij ligt bovenaan en zal daar blijven na jou…

Naast jouw hart, raast het mijne Jij voelt mijn warmte, ik hou je stevig vast In onze ogen lezen we het reine Waarom komt dan het moment Van onbegrip en ogen koud Een eenheid niet erkend Hoe komen wij er toch samen uit Dat waar twee zielen samensmelten Dit immer op weerstand stuit…

Kon ik maar elke dag lezen wat jij schreef op papier. Dat heb je meermaals bewezen, met je mooie zinnen hier. Je bent beter dan literatuur, jouw pleonasme is mijn tautologie. Ik voel je passie en je vuur, wanneer ik je schrijversnaam zie. Betekenisvoller kan een vrouw niet zijn. Vanaf gisterenavond weet ik dat.…

eindelijk schitteren kan met al die anderen om je heen nooit meer zul je je eenzaam voelen jullie zullen met z’n allen hetzelfde bedoelen een richtpunt in het donker zijn voor hen die zoeken samen voor de ene een lichtpuntje in het donker wezen en jij zult voor altijd bewonderd worden en betoverend zijn en ik zal je knipoogjes lezen…

vroeger sprak de oude dichter toen wij nog arm waren en behoeftig veegden wij wanneer de nood hoog was de kont af met krantenpapier hetgeen destijds niet onopgemerkt aan ons voorbijging je kon bij wijze van spreken de krant in spiegelschrift van m'n achterwerk lezen ware het niet dat de zeden dat in die jaren niet toe lieten dus een…

Men mag haar lezen hier, maar de woorden worden sluiers, knopen letterkoorden tot alle tekst in haar gevangen is. Later kan het ook zichzelf verwoorden als esoterisch lidwoord in LAIS.…

Vergankelijkheid spelt weer de herfst en langzaam leer ik lezen, van zomerlicht genezen: de uren zijn geteld. De zon viert nog, maar heel bedaard verguldt ze de eikenbladeren. Behoedzaam voel ik naderen wat node wordt gemeld: dat vuur gedoofd wordt, niets gehoord meer waar de zangen klonken.…

Tijd heeft het mij heelhuids onderwezen waarom de dingen de dingen moesten zijn, liet mij in nachten vaak het sublieme lezen in ook mijn nachtelijke schrijfsels vol geluk en pijn. Zegt, vertel, valt huidhonger ook echt te genezen, brengt tijd ooit iets anders om ook jou te laten lezen.…

Als ik er maar niet in hoef, in die ogen, als dat beest maar niet naar mij gaat kijken, niet op mijn krant gaat zitten, want dat moet je weer aaien, met bewust gestuurde handen, terwijl je denkt; ik wil verder lezen en dat je wel nooit een goede moeder zult worden.…

Toen ik amper geboren was om half tien op dinsdag 12 februari 1952 werd de Bijbel al in mijn maag gesplitst niet dat ik al kon lezen maar er werd veelvuldig voorgelezen eerst kinderlijk tot steeds meer met volwassen stem toen ik zelf goed kon lezen ik zal tien geweest zijn las ik de Bijbel in een adem uit het Hooglied sloeg ik grotendeels…

Lezen in een boek dat door geen schrijver werd geschreven. Houden van iemand terwijl je hem haat. Stil blijven zwijgen terwijl je druk praat. Ontzettend populair zijn en geliefd bij iedereen. Maar je stiekem eenzaam voelen, zo verschrikkelijk alleen.…

Zij zoekt een scherpe bril om haar zwartwit verhaal in eigen taal te kunnen lezen.…

Ik ga naar bed Vol goede moed Ga liggen in het donker, lezen lukt me niet Knipper, mijn wangen worden nat Tranen beginnen te stromen Zonder dat ik er erg in had Ik ga uit bed Vol goede moed Neem vrij, werken lukt me niet Knipper, mascarastrepen op mijn huid Tranen beginnen te stromen Zonder enige vorm van geluid…

Je bent zó ver weg Het bereik is zo klein Je gedachten niet te lezen In een wereld Waar niemand de toegang krijgt Je bent hier aanwezig Met een prachtig lichaam Ik kan je aanraken Maar je voelt geen liefde In de wereld van jouw donker Je bent mijn geliefde Ooit beminde je mij Je passie was ongeremd Het ongeluk maakte alles stuk In…

Af en toe ontmoet hij haar twee keer in de trein 's-morgens bij het heengaan 's-middags bij het terugkeren ongeveer twee keer per jaar Zelfs als hij tegenover haar zit en glimlacht, verheugd haar te zien, leest zij verder in Schopenhauer ernstig en ingetogen terwijl hij Schopenhauer niet kon lezen in het openbaar zonder tranen…

De kat ligt in de uitstalkast heel zondags mooi te wezen een strofe, ingelast, om uitgebreid te lezen en in mijn hoofd begint een zachte pijn te zeuren was ik nog maar een kind dan kon ik plaatjes kleuren maar deze lieverkoek wordt hier niet meer gebakken die tijd, al jaren zoek, krijg ik niet meer te pakken ach, was ik maar een kat…

toeristen gaan er met plezier naartoe omdat men zulks met bier pleegt te serveren ik denk dat ik het ook een keertje doe cultuur hoef ik dan niet meer te ontberen want daar heb ik nog nooit veel aan gedaan en in musea veel er veel te leren zo wordt mijn opleidingsniveau voortaan ten minste even hoog als atheneum ja onbevangen laat ik u dit lezen…

Zijn blik is somber, er valt geen woord te lezen. Littekens verzwijgen een verhaal. In de tweede strofe komen de woorden op gang: hand, die over het vel gaat, hoofd en hart. Voorzichtig krijgt de man vorm. Langzaam ontstaat poëzie. Met de pen leest het gedicht wat er niet staat.…

na een eindeloze nacht van schrijven en van lezen wacht ik op een morgen die enkel mist brengt het miezert wolken regenen uit als moest het zo zijn toch laat ik me niet kisten ik trek mijn wandelschoenen aan zet er stevig de stap in vriezeganzen vliegen over wind bijt rode wangen maar als ik thuiskom sla ik kille handen om een kop…

echt gespiegeld hebben wij nooit we kaatsten naar elkaar zagen vorm en kleur alleen een vage lach kon er vanaf pas later ontdekten wij dat ons schrijfgerei voor lichaamstaal in formaat verschillend was dus een eigen perceptie had wij zijn gegroeid in elkaar lezen het uittekenen had niet altijd een innemende kracht die kwam…