Alle inzendingen over Lichte-Gedichten-Dag

een vuurpijl schrijft in het donker met haar licht een kitscherig gedicht…

Daar waar de dagen zich aaneenrijgen en de nachten zich losweken van het licht, Daar wordt het leven geleefd. Woorden gesproken, gelachen, gehuild en gedicht. De letters op papier gezet vertellen zichzelf. Het verhaal over het leven, over waarheden en leugens, over goed en slecht.…

Ik heb mijn dag niet wat je ook ziet een gedicht is het niet.…

Gordijnen van licht Aurora Borealis Een hemels gedicht…

Een mooie foto is als een gedicht, maar dan geschreven in schaduw en licht.…

regenachtig gedicht een gedicht danst in de regen de zon achter de wolken verdwenen licht op achter de zon dansen de sterren kijken naar de regen…

Het gewicht van de liefde is heel licht is als een gedacht gedicht zo licht de vlinders in je buik doen je zweven van geluk de vlinders in je buik dragen je omhoog naar het licht, dat is de inhoud van dit gedacht gedicht ze dragen nu ook mij omhoog naar de stralende regenboog met al zijn prachtige kleuren wijst hij naar de bron in volle…

Het heeft eventjes geduurd maar toch is het gelukt Ik kon je niet vergeten ging elke dag weer stuk Maar beetje bij beetje werd het gat gedicht Voor bij de donk're dagen zie nu weer het licht Had het niet verwacht pijn was heel erg sterk Maar ga alweer ontspannen op stap en aan het werk Ben er nu weer klaar voor me te geven als het…

Hand in hand, kameraden Hand in hand, tezamen één Het liefst te voet of met de step Zegt eerste man Aboutáleb De druk is groot Geen angst geen nood Niet allen tegelijk Voor Ahmed geldt dan maar één wet Verdeel en heers en splijt De stroom van mensenzee en Maas Erasmus vormt dan geen belet Aldus - en ik citeer Ahmed - Als…

Zo stil was de nacht dat men nauwelijks kon geloven dat ze zou ontwaken in de dag haar rust prijs gaf aan het licht. In amper merkbaar vervloeien rees schemer in de morgen brak de hemel open in zonnelicht week kleurloos nachtelijk duister mengde bloemenkleur en vogelzang tot nieuw veel belovend gedicht.…

ik schrijf lichte door de wind bewogen gedichten die eigenlijk geen naam mogen hebben in naamloze verzen wil ik wonen als de woningloze uit J.Slauerhoff's gedicht en op eigen wijze gelukkig zijn…

Denk aan de lichte dagen die ik heb liefgehad, hou van mijn dromen ook al was ik nog zo zwak. Wanneer ik heen zal gaan, wil ik geen duisternis in je ogen. Denk aan de fluisterende nachten die ik heb gedicht, open mijn stille woorden ook al verlang ik naar het witte licht.…

Gedichten lezen lichten en luchten je leven even of langer op!!!…

Wanneer bomen zijn ontbladerd dagen bleek in grauwe ramen staan zit zij het opgejaagde hert verscholen in de stilte op haar taboeret voor haar bonheur-du-jour Zij schrijft niet fragmentair houdt van fraicheur en franchise Een gedicht met licht in het land van de eenzamen. Een vrolijke noot een dans als een Franse quadrille.…

Het is vandaag een bijzondere dag en daarom dit gedicht . . jaar geleden verscheen een huwelijksbericht. De bruid, zij kreeg een nieuwe naam naast een vertrouwd gezicht, zie nu dit bruidspaar stralen, op jullie valt het licht van deze mooie feestdag, gezegend door de Heer zijn jullie nog steeds samen, een hele eer!…

nooit eerder heb je haar horen dreigen zij dreigt ook niet haar woorden blijven hangen als in een goed gedicht haar ziel is niet te vangen ‘t is in zijn grote hand vrij in het licht wat de dagen brengen mogen virussen oorlog of vrede als blauw saffier glinstert de rivier onder de grimmige maan van ons aards bestaan…

muziek water bloemen licht rivier in de vlakte van een klein gedicht harpenspel en dauw in 't gras een statige ruiter wijn in een glas mijn glimlach naar jou je weet hem niet onbeschreven papier van een avondlied muziek water bloemen licht pianissimo voor een klein gedicht…

duister wiegt de dag in zachte sluimering de nacht ontfermt zich over het stervend licht leven zwijgt buiten hoort men slechts fluistering een bries door de kruin van bomen als gedicht deze avond heeft de nieuwe nacht gekust en nu wenst ze haar liefste een goede rust.…

Een schilder een werk een teken van licht Het labyrint van taal Geboren: een gedicht…

Ik drink op mijn dagen die hier voor mij zijn uitgeteld. Ik drink op mijn leven; gemiddeld dus welgesteld. Ik drink op de toekomst die er zo alleen maar profijt van heeft. Ik drink op de mensheid waar zoveel bloed aan kleeft. Ik drink op de kunst, op de dichter en zijn gedicht.…

dit gedicht fluit de wereld voorbij op zoek naar wat licht- voetig geluid met een danspasje bij dit gedicht kust u oorverdovend zacht oogverblindend dicht fluistert en kust zegt wacht op mij wacht dit gedicht vindt hand, lach en blik en tastend uw gezicht weet: ik word bemind dit gedicht dat ben ik het bidt…

Al die jaren zijn Woorden aan mij voorbij gegaan Ze lagen in mijn mond Maar ik gaf er geen betekenis meer aan Op een dag verdwenen ze gewoon Misschien was de lucht te rood Misschien was de aarde te zwaar Enkel het lichte sterven had ik nog bewaard De taal passeerde mij zonder te begroeten Onleesbaar ontspoorden gedichten zonder te ontmoeten…

Gedichten zijn dood, zonder contrasten. Een dag bestaat niet, zonder nachten. Fout niet zonder goed. Dit gedicht, bijvoorbeeld, is een meesterwerk. Het is een oordeel, dat niets betekent. Het zijn de subtiele nuances. Het zijn keiharde confrontaties, die een gedicht, fout of goed, werkelijk léven doet.…

Dit gedicht gaat over inzicht. Maar op welke wijzen Kun je zelfinzicht krijgen, Zicht in eigen licht. Zelfvertrouwen Kan het wel-licht opbouwen.…

Hou een gedicht tegen het licht lees een traan en een lach,'t zal altijd over emotie gaan.…

Dit is geen gedicht om het hoofd te breken een geruïneerde brug naar een voorbije overkant. Er valt geen licht op mij de wind is zoveel sterker zand dat door vingers glipt verstuift en geen grond vindt. Dit is niet mijn dag waarop ik trots terug kan zien hij verzinkt al in vergetelheid voor de zon is ondergegaan.…

Op verzoek dan maar een kort gedicht, ik pas mijn stijl aan, al valt het me niet licht. Kritiek kan ik zeker verdragen, maar ik ga niemand behagen. Ik ga stug door, ik geef niet op! want ooit is er iemand die zegt jouw gedichten zijn top!…

Een stille dag is om mij heen en in mij is het leven flauw, ik voel de angst des wezens nauw en ben in mijne vrede alleen. Is er in mij de aandacht niet van verzen en hun stil verricht inschikken tot dit klein gedicht van iets geluk en licht verdriet?…

Zij kijkt naar de dagen, naar licht en naar kleuren, ziet alles verwonderd, ziet alles heel schoon. Beiden verlangen we, dat zij kon spreken, dat zij kon bewegen en leven en breken de donkere, die om haar woont. ------------------------------------------------------------------ Uit: Verzamelde gedichten, 1976.…

Ik pluk een vage droom, die handeling heeft deze dag gemerkt.…