Alle inzendingen over Lijn 104

Op blote voeten hurkt mijn moeder in het gras -- heel intiem naast mij.…

Blijven ze zeggen doe niet zo ongezellig, en het onderwerp lijnen wordt weer aangekaart. De opmerkingen die ze maken, moet je maar slikken. En mogen je zeker, niet te erg raken. Maar ach, zou het leven dan echt makkelijker zijn. Als ik geen maatje meer, maar een maatje 38 zou zijn?…

als ik voor de spiegel sta en kijk in vreemd groenbruine ogen die ik, zo lang al, heel goed ken is ’t net alsof ‘k een ander ben te mooi om waar te zijn soms als ik naar die ander kijk - ze staat dan naakt en fier voor mij - voel ik de bewondering ik vind haar best een lekker ding te mooi om waar te zijn wacht eens: ik zie geen slanke lijn…

Wat ze altijd al wilde had ze eindelijk bereikt, kilo’s viel ze af sinds haar vriend haar dumpte nu is ze dikke maatjes met koeken en chips…

soms staan woorden zomaar op worden tonen omlaag gedreven weerloos ondergaand door ruwe klanken de onmacht is oud en niemand kan horen hoe het zwijgen verstijft zich ophangt in waterdunne schaduwen uitgestoten en niet langer aanwezig stroom ik over slaande rotsen wanneer mijn hart de schaamte grijs houdt…

De nieuwe lijn om slank te zijn en te blijven is de lijn van de coke model zijn vereist een slanke lijn die alleen maar wordt verkregen door een lijntje coke. Afvallen hoeft niet meer,een snuifje minder of meer mag het wezen mag het zijn, want we doen alles voor de slanke lijn. Denkt er nog iemand aan het onsje meer?…

Het gezicht, mijn wezen is niet veranderd, maar toch in stramme lijnen wat anders dan voorheen. Zie, het bloed als rivieren kruipt tussen spleten, langs afgronden en de diepe dalen weerspiegelt alles averechts in dubbelzinnige verhalen.…

'k Denk aan jou Normaal de dingen Die doorgaans simpel Zijn te duiden Tastbare contouren In mooie lijnen Ademend de passie Over de grenzen van Een dieperliggend Verlangen naar Een wellust Juist intimiteit Altijd passievol In haar grootte…

Verschrompeld zag haar jonge vel omdat haar lichaam almaar kromp Aan de gevolgen dacht zij geen tel ze achtte zichzelf nog altijd plomp Uitgedroogd verdorstte haar huid; botten staken erachter duidelijk af Iedere dag ging zij verder achteruit daardoor stevende zij richting graf Verleppen deed haar verharde vel elastisch was ’t voor geen…

Maar als ik nu al die schepen zie varen met de wapperende was aan de lijnen, denk ik terug aan de was die hing, de mijne! Met alle gemakken van NU voorzien, kijk ik met een tikje heimwee terug naar die lijnen die voorbij zien.…

Met vertwijfeling volgde ik de spiegeling van de lijnen van mijn voorkomen. Het zijn de lijnen van mijn gezicht; de uitwerking van al mijn dromen. Het zijn de lijnen, die zich in mijn gezicht vormen in wat uitziet en uitstraalt in het daglicht. Zijn mijn gezichtslijnen in die spiegel echt?…

een lijn een welving een geur een kleur een klank een stem een blik een woord een lach een lied een passie een leven een tijd een einde een verdriet een herinnering het begon met een lijn en het werd een verhaal een ballade een gedicht een refrein van het zijn…

“Wij zijn gelukkig keurig opgevoed En doen daarom ook braaf wat moeder wil”, Zo zei de spits tegen de stopperspil, “Maar deze keer begrijp ik het niet goed: Is het daarginds mijn moeder of de uwe Die ons toeroept om naar elkaar te spuwen?”…

Wat wens ik jou Dat graag toe, nu Ik je aankijk In ogen die Dof van medicatie Zijn - alle glans Verloren in de ban Van een verleden Dat nu nog te zwaar Op je schouders drukt Wat zou ik je graag Een gummetje geven Waarmee je alles Wat je bezwaart Vanuit een donker Verleden voorgoed Uit de weg kunt ruimen…

Felle kleuren zijn het Die ons leven overheersen In een tomeloos bombardement Van prikkels dat ons de mond wil snoeren; Vooral dit giftig roze etiket Dat jou ongevraagd wordt opgeplakt, Een jongensachtig meisje ben je hooguit, Of een jongen met een zachte, vrouwelijke kant, Maar gay, of lesbo, absoluut niet, Volmondig is je antwoord…

Wij,Hollanders trekken lijnen lijnen... in het landschap De sloten watergangen paden,wegen als langs een liniaal geschreven taal van wiskundigen Wij trekken lijnen vanuit onze breinen: rechtlijnig Misschien dat het een kronkel is.…

Met het papier van dit gedicht Vang ik heel voorzichtig een traan vanaf mijn kin Precies op dood, het woord vervaagd Een grijze lijn van zoute inkt, zinkt door het papier Nu huil ik weer Want zelfs die lijn van inkt en smart Zelfs die lijn, die stopt…

Vlakken worden lijnen in dit jaargetij Je krijgt meelij met de herfst waarin blad blozen mag Voorbij gaat geen dag dat vlakken lijnen worden.…

'k Ga die knopen straks ontwarren en beginnen bij 't begin tot het weer een strakke lijn wordt in mijn brein daar bovenin...…

jij deelt het magische licht dat alle leven een gezicht kan geven een vogel in de lucht is voor jou een grandioze vlucht tussen de wolken waar in sierlijkheid en slanke kracht het dartele diertje ultieme schoonheid beleeft het zomers gesprek dat jij hebt met de bomen van het bos over het grondwatertekort jouw samenkomen…

je lach meerdere dimensies in de diepte van het uitgestrekte vlak konden lijnen frivolen tot kleurrijke tierelantijnen en uitbundig dansen op het papieren feest van plezier…

Ze vroeg d'r specialist: 'Welk medicijn beveelt u aan als middel voor m'n vorm, zodat ik werk'lijk door dat middel lijn en mannen seksbelust me na gaan hollen?' De arts verklaarde, dat ze juist enorm geschikt gevormd was om te rollebollen.…

tweemaal toe opnieuw gewogen haar geest vraagt om die zekerheid doch de cijfers hebben niet gelogen zij voelt zich eindelijk bevrijd teneinde is haar oorlog, strijd tegen de gehate grammen teneinde is de oorlogstijd weer tijd voor boterhammen belegd met jam, worst, kaas belegen, oud, komijn haar lichaam weer de baas geen woord meer over “lijn…

ik heb ze zien komen zachte lieve lijnen zonder elkaar te raken op weg naar verdromen klaar zijn de scherpe hoekigheden in splijtend uitstralen nu rest kwetsbaarheid in zacht ontvangen op het pad van verlangen naar nog meer lijnen die geborgen zijn verfijnen wij naderen geen cirkel zijn niet op zoek naar gesloten kracht maar openen…

deze winter laat wel erg gemene lijnen achter op mijn laarsjes witte grafieken op bruin suède neuzen gewapend met borsteltje en fles spriets ik en boen ze verdwijnen, de lijnen even later zijn ze terug behandeling herhalen nooit helemaal weg maar ze vervagen op den duur…

Bomen buigen weg van de kust voor het huis schuift een steiger de rechte gevel en rechte steiger zijn bomen die naar je wuiven het huis vanuit een rijdende tram helt in de wind die van zee komt je buigt je hoofd onder de steiger kijkt naar buiten als je thuis bent. -------------------------------------------- Dit gedicht…

Het kleine hondje kijkt om naar de dame die de strakke lijn volgt…

ik heb de lijnen zien verschijnen in je ooit rimpelloos gezicht heb ze mogen lezen jij was niet voor een strakke huid zonder verleden in samen ervaren lazen wij de jaren in hun zorgen en diep verdriet maar nooit zijn wij de ogen vergeten waar een zee van lach zijn rimpelingen gaf die de gezichten deden glimmen van vrolijkheid…

Ik dacht 1 Lijn te trekken De constante, immer aanwezig Ik ben er 8ter Gekomen Taal leeft, verandert Steeds weer Bushokje, ook wel Abri genoemd Lijn 25 rijdt/leidt Mij direct naar huis Lijn 6 volgt Een omweg Over rails die Er toch al lagen Morgen pak ik Toch maar de fiets…

in het zelden van zeldzaam dat ondeelbaar is in geen velden of wegen langs lijnen van cirkels die nooit kruiselings begrijpen noch elkaar, noch zichzelf maar nooit zonder iemand die naast zit ook nu het blauw uit de hemel valt, zo donker dat beiden onzichtbaar worden zelfs op de tast…