1959 resultaten.
open schuld
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 44 mensen zijn wij zelfvoldaan
aanmatigend en eigenwijs
bezeten door een grootheidswaan
verdreven uit het paradijs
op zoek naar wat zich nooit laat vinden
verlokt door wat ons pad maar kruist
objecten die het zicht verblinden
de lust die in ons wezen huist
zo plukken we de wrange vruchten
en zijn voor nu helaas verplicht
gedwee onder dit lot…
Veilig
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 92 Ik voel mij veilig bij U mijn God
Voor U wil ik een loflied zingen
U blijft mij met liefde omringen
En bent steeds begaan met mijn lot.
Bij U ben ik veilig en geborgen
U bent mijn toevluchtsoord
Ik vertrouw op Uw woord
En wil U loven, iedere morgen.…
Barmhartigen
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 70 Barmhartige zielen kennen het lot
van diegenen die het minder hebben
dan de delers van het maatschappelijk
algemeen. Zij dragen de bouwstenen aan
voor een beter leven dat een kans biedt
door de ellende heen.
Door de neerslachtigheid heen jaagt
hen die andere werkelijkheid zorgen
aan.…
Wat de natuur eens gaf
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 74 Het lot kaalt;
gaat zonder verenkleed.
Als een aasgier boven een
dorre woestijn bepaalt het
een leven in een nieuw
soort ongelukkig zijn.
Wat de natuur eens
gaf lijkt zo lang geleden.
Een vluchtige blos in bloesem
lijkt inmiddels overleden.…
Geheime code
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 254 Mogelijkheid, kans, geen toeval
lot of god, maar de uitkomst
van het zelflerende programma
in onze hoofden, de besluiten
lagen al in ons besloten
als toekomst, onze weg
Jij kwam de trap af
bleef staan in de hal
en keek me aan
noemde onverwacht
liefdevol mijn naam
zei jij
krijgt post van mij:
de belofte…
twijgt in soepel samenzijn
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 513 je dacht dat
dood hout was gevallen
twijgt in soepel samenzijn
die buigzaamheid is niet bevallen
jij wortelde een nieuwe lente
zomert al seizoenen lang
jouw loten hebben zich vermeerderd
gaan hun volwassen gang
hij wette bijl en snoeide
eindelijk de helft van zijn leven
helaas wat over bleef was ook
aan anderen niet weg te geven…
In ongenade
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 28 heel persoonlijk, man na man
onderwerpen we met geweld
de laatste vrouw aan ons recht
in haar te dringen zoals zij
en de andere vreemdelingen
zich zes generaties lang in ons
leven drongen, zo stoten wij
nu onze dolken van haat
in haar, ze is weerloos
haar honden blijven stil liggen
in hun bloed, ook zij moet
zich schikken in haar lot…
Meeslepend Wezen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 81 toch klein moet ik leven
met mijn hoofd hoog in de wind
waar ik dat zoek om te overleven
waar ik dat van m’n gading vind
daar het bloed in d’aderen
met moeite omhoog wordt gepompt
zal ik mij rustig moeten weten
nee niet moedig maar ook niet laf
ben ik nooit van mijn zijn afgeweken
gedraag ik me zoals
ik me gedragen moet
het is het lot…
in erotiek de warmte gepeld
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 590 we hebben van de zon genoten
in erotiek de warmte gepeld
de bruine huid zat als gegoten
is later toch weer snel ontveld
jij was mijn prijs uit vele loten
ik heb de kansen niet geteld
pech had al zijn kruit verschoten
het toeval bleek op je gesteld
je hebt me met je wolken toegedekt
wilde geen mooi weer meer spelen
je ware aard is stormend…
Geheime code
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 62 Mogelijkheid, kans, geen toeval
lot of god, maar de uitkomst
van het zelflerende programma
in onze hoofden, de besluiten
lagen al in ons besloten
als toekomst, onze weg
Jij kwam de trap af
bleef staan in de hal
en keek me aan
noemde onverwacht
liefdevol mijn naam
zei jij
krijgt post van mij:
de belofte…
Salix babylonica
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 88 Maar later vormt zich blad na blad
een pruikenbol aan nieuwe loten.
De wilg treurt groen ontsproten als tevoren.
“Im Prater blühn wieder die Bäume” zingt mijn hoofd.
De spitse blaadjes babbelen herboren.
De boomchirurg: hij zij geloofd.
Gekandelaberd is een woord
dat men spaarzaam hoort.…
slecht geluimd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 45 gelegen trots het
houvast verlies
van al dat
wat ik lief
‘ k zag madeliefjes
boterbloem en zelfs
de eerste parochianen
die met bijbel en gebed
mijn vroege ochtend waar
ik smalend naar hen keek
dan tóch in scène had gezet
tersluiks verstond ik
het heldere gezang
dat ongestoord doch
ongewis van lijden
dat één ieder leert
dat men het lot…
WAT ALS ...
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 129 wat als ik …
een stoel zou zijn
zo’n doodgewone eetkamerstoel
recht en stabiel
met vier poten op de grond
van stevig leer of onverslijtbare stof
gemakkelijk verplaatsbaar
en overal in- en neer te zetten
niks geen wankelmoedigheid
bereid om elke persoon of lot
te dragen zonder protest
en die zich gewillig onder de tafel
zou laten…
Mens erger je niet
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 344 Zoals Lucebert schreef
poëzie is kinderspel
wie de poëet is
werpe de eerste steen
werpt hij dubbel zes
hij gaat meteen
verstoten van alle aarden
naar de gevangenis
intens tot zijn verdriet
Gooit hij ze niet
of eenmaal in de bak
de eerste keer wel
ook bevrijding na een poos
het heeft geen waarde
alle poëzie is weerloos
da's eigen aan…
Fado aan de Lima
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 23 Bij de brug onder de Tuin
der Dichters zit ik te kauwen
op de wereld zoals ze is
Ik zie de mensen gaan
jong, moe of roekeloos
de beschermheilige tartend
die aan de binnenspiegel bungelt
Laat in de avond lopen ze in de berm
met bagage of sprokkelhout
op hun hoofd, kruizen om hun nek
op de schouders van hun ziel
en als hangers in de kledingkast…
Scherven
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.338 Toen de scherven plotsklaps vielen
sloeg mijn droom ineens kapot
De toekomst leek ter ziele
ik werd gepijnigd door mijn lot
Maar maar toen de tranenvloed stagneerde
en ik afstand nemen kon
merkte ik dat ik het leerde
en zag hoe de nieuwe dag begon
Scherven zijn niet echt het einde
van wat ooit zo mooi begon
ze zijn een belofte, een op…
spookbehuizing
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 531 zonder bewoning
verwordt elk huis
tot nutteloos krot
lucht opgeslagen
tussen hout en steen
met blinde ogen
die vol schaamte
bijdragen aan
het hol geraamte
van dode kamers
die zich gelaten
schikken in het
niet te keren lot
het huis valt ten
prooi aan de
schimmel en rot;
spinnen en zelfs
kakkerlakken
moeten bij gebrek
aan voedsel wel…
Waar en hoe.
poëzie
3.0 met 18 stemmen 2.179 Mens, in uw hart, in het Woord, in uw lot,
Anders zo spelen de wervlende winden,
Mens, met uw hart, uw geloof en uw God.…
Werkster
gedicht
4.0 met 49 stemmen 18.609 Symbolen worden tot cymbalen in de
ure des doods - en zie, haar lot ten hoon,
zijn daar de dominee, de bakker en de frik.…
Kwetsen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 1.062 woedend van me heen
ketst mijn onmacht stuk op een kassei
blijft gebroken liggen, dankzij mij
tot klein verpulverde stukken steen
Geslagen staar ik naar de brokken
kijk de leegte van zijn blikken aan
voel verbondenheid met zijn parten
Als mijn schuldig gevoel gaat tarten
blijf ik even treurig naast hem staan
en voel me bij zijn lot…
KLEUR LICHT
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 631 Verschuil je niet in de nacht
laat niemand je lot bepalen
stap vrolijk de dag in
geniet van de zonnestralen.
Sluit de deur van je verleden
kijk niet meer achterom
vertrouw op een mooie toekomst
ik wenk je....dus kom...…
Hij blijft dood
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 437 Dit lot is mij voortaan beschoren,
het zal nooit meer veel anders zijn.
De stilte die ik bij me zal dragen,
is ondragelijk, is ondragelijk groot.
Hier zit ik dan: Alleen, verloren,
opgesloten in een wereld van pijn:
met nog zoveel onbeantwoorde vragen.
Maar mijn broer, hij blijft dood.…
Niemand om mee te praten vannacht...
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 498 De tv toont geluidloos haar flitsende beelden in de nacht
En hier zit ik dan… mijn bloeddoorlopen ogen staren
Maar de oude schrikbeelden binnen eisen totale aandacht
Dus hier zit ik dan… mijn lot in slowmotion te ervaren
Niemand om mee te praten vannacht…
Woorden hebben in mijn ziel gebeten als een giftige slang
Daarom voel ik… mijn emoties…
Verdwaald
netgedicht
3.0 met 26 stemmen 1.583 Onze liefde is verdwaald
en is eenzaam in haar lot
Klop ik aan bij vele deuren
is mijn liefde zelden thuis
Zit mijn hoofd met vele vragen
is mijn hart vervuld met pijn
Kan mijn liefde niet bereiken
zelfs niet zwijgend in de nacht
Is hij alleen in zijn verleden
houdt zijn kennis jaren vast
Heeft zijn dromen ooit verloren
gebroken goden…
dood
hartenkreet
4.0 met 16 stemmen 2.102 het verdriet van de dood
Je geest legt beslag op onze gedachtengang
Met het gaan van je persoon verkrampten spieren
Geruis van het hart voor iedere seconde gemis
De zwarte zon verschuilt zich achter het verdriet der mensheid
De kille duisternis valt met de leegte der dagen
Voor elke druppel wordt een geest genomen
Gure wind speelt met het lot…
nederlaag
netgedicht
0.0 met 3 stemmen 907 Uw laatste argument zal ook mijn lot
Beslissend bij uw doodgebied inlijven.
Men zegt, dat is het hemelse gebod,
Je kunt toch niet altijd in leven blijven?
Met zo'n verklaring wordt de dood nog tot
Een feest en kan men naar de hemel stijgen.…
Opruiende takken
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 90 ze hebben je gesnoeid
opruiende takken
onheus besneden naar
gelijkvormigheid in het heden
jij die zo mooi
je kroon had gespreid
in balans met storm en regen
nieuwe loten had gekregen
weer ben je helaas
een van de zovelen
maar diep onderhuids
voel jij je anders dan hen
ook vogels weten
jouw uitloop maximaal
te benutten in beschutte…
onder het zoek
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 286 grens
waar herfstbladeren niet echt
hun kleuren hoeven te verliezen
noch hun stammen te verlaten
zijn chemie creëert elke situatie
die de natuur vergat te voorzien
hij is schepper als in Van Dale
uit ieder niets wel iets
blijft hij zijn pad betreden
soms verwijt men hem de zonde
van de heuristiek ten hemel
hij beseft terdege dat zijn lot…
stokoud
gedicht
3.0 met 67 stemmen 16.976 Wees niet met zijn lot begaan:
hij gaat met de kippen op stok.…
een grijze oase
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 382 uitgedaagd
en roepen uit een nabije verte
ik zou geen enkele voet kunnen verzetten
of woorden vormen tot vruchtbaar zaad
jouw zinderend zwart zal het beletten
in de schaduw van een grijze oase speel ik
een lied op de gitaar zonder snaren
het kent geen ritme of herkenbare noten
ik zing dan over onttroonde mazen
of stervende bomen zonder loten…