Netgedichten

netgedicht (nr. 79.831):

slecht geluimd

hoe mank mijn ziel
de tijd verslindt en
dagen placht te wissen
waar ik in onmacht
gelegen trots het
houvast verlies
van al dat
wat ik lief

‘ k zag madeliefjes
boterbloem en zelfs
de eerste parochianen
die met bijbel en gebed
mijn vroege ochtend waar
ik smalend naar hen keek
dan tóch in scène had gezet

tersluiks verstond ik
het heldere gezang
dat ongestoord doch
ongewis van lijden
dat één ieder leert
dat men het lot
met zang en bidden
nimmer kan vermijden