Alle inzendingen over Mantel

In de spanne luwe stilte In de wieg van ’t glooiend mos Lig ik: boven vaart de zilte Zeewind over ’t neigend bos. Al de toppen wuiveblinken In der zonne gouden lust, Wijl de dorre bladers zinken Om mij heen tot rosse rust. IJle vogelvluchten rissen Achter weemlend twijgenweb: ’t Zijn de meeuwen die gaan vissen…

Geen zorg, trek maar aan mijn mantel, hij is gemaakt van liefdewerk met oud papier voldaan.   In het voorpand huist mijn tante. Als ad interim van God spreekt zij met vele stemmen en ik ben haar complot.   Vader kijkt de knoopsgaten na en telt het stiksel zorgvuldig. Is hij onverhoopt een steekje kwijt? Dan zoek ik hem geduldig.  …

In vrijheid leven Ademen zonder de geur van explosieven en angst of het gruis in je keel van ingestorte huizen Een mantel van groen nu geurend om je heen Maar op je netvlies 't beeld van de buurman, waar je nog mee sprak amper een uur daarvoor Door onbekenden uit 't puin weggedragen, zonder benen Doorweekt met bloed Rood…

een doorsneden mantel aan de goddelijk noodlijdende is een boodschap van Gods Woord. Sint-Martinus in het dorp zetelend in zachte tradities: de zingende kinderen, de vuren, de koekenbak. we zullen bewaren in een mantel van Liefde, ‘nog honderd jaar en enen dag’.…

Na een rommelig liefdesspel, staan hermelijns haren recht overeind, want de mantel is bevlekt naar het schijnt, en hun paleisje lijkt de vrijmarkt wel. Zij wil niet boos op hem zijn, lacht erom, en zegt:'Jij was toch wel een beetje dom.'…

Voor M. L. R Wat hebben wij ontzettend veel gemeen De zware, onderdrukkende gebeden Wat wij met onze knuffelberen deden De kleine dorpen, God die niet verscheen Een dierbare die op een dag verdween De plannen om te vluchten die wij smeedden Wat hebben wij ontzettend veel gemeen Een keel tot aan de rand gevuld meteen Toen bleek dat Sint…

Geluk slaat zijn mantel om mijn schouders van weemoed gehuld in zijn warmte dromend in zijn duisternis word ik wakker ik sta op ik droom niet ik ben gelukkig…

Als een mantel past hij naadloos zonder knopen glijden seizoenen langs dagen en nachten zijn huid raakt haar taal als een jas past hij…

Nee heus... er is niets van gelogen al dwarrelt het voor mijn ogen: waarheen ik mij ook kantel mijn zwarte, wollen winterjas draagt vandaag een witte mantel…

Een heel oude bisschop uit Spanje had een rode mantel met veel franje. Wassen had hij nooit geleerd, dat ging dus goed verkeerd, want na de was was hij niet rood maar oranje.…

De kluwen van de uitgetrokken rozerode panden ontwindt zich tot een mantel in haar koesterende handen. Gedicht n.a.v. het boek “Salka” van Chaja Polak.…

ook wanneer dat niet meer wordt verwacht, om uit het niets, alles te kunnen halen, en zal ervaren hoe onbewegelijk stil het wordt, om als held van dit verhaal uit te varen, om het kind tevreden te stellen, en in een onuitgesproken taal z’n fantasieën te vertellen, te beleven om zich in z’n natuur uit te kunnen leven, om dan de krappe mantel…

Kleine dingen van de dag doorloop ik in alle rust het nog aanwezige verdriet is weer geblust In de spiegel van het verleden zie ik jou nog dikwijls staan, alles is zo snel voorbij gegaan De nacht zal weer zijn mantel leggen over mij, soms dan droom ik weer...wandelend met jou over de hei Voorbij voorbij voorbij zucht een zwakke wind er is…

Het stille woud kent een vreemde vloer er heerst een zonderlinge gewichtloosheid alle seizoenen worden samengeperst in die sobere kleur van vergankelijkheid Voordat het licht verspringt naar de tint van de oorsprong vloeit alles bijeen de doden hebben hun mantels breed uitgespreid de snit verwijst nog naar de drager oogappels…

Heer, behoed haar in de wereld, doe uw mantel om ons heen!…

goed en oh ze heeft de hoogte graag want nu, nu loopt ze uit de pas met moeders oude mantel rond haar paarden bijten op het bit hun ijzers schrapen naakte grond ze giechelen een beetje om de kraaien bij de buxushaag een smoezelige hoepelrok veegt over het tapijt fluistert vuil de schone randen van haar moeders mantel rond een rijp geworden…

in de vorm van het boetekleed ligt daar de mantel des doods geduldig en breed uitgemeten loop er met 'n grote boog omheen daar het mijn tijd niet is ik pas…

drink, op gedode tijd en brekend licht op een vleugje blindheid als mantel der liefde, vergeet en bewaar, immers in termen van bitterzoet is het laatste glas vergeven…

De mens zit vol van die geplogenheden hij bleef leven uit gewoonte alsof hij in zijn lichaam hing met een kapstok en voetstuk behangen met te zware mantel En van de weeromstuit viel hij om…

Ondergedompeld in de IJskoude wereld Van verborgen dromen Zweet het ongeloof Uit mijn poriën En herinneringen Vervagen tot een onherkenbare Substantie Een verstikkende Mantel van Bevrijdend zwart Is het enige dat nog blijft…

Satijn bedekt ons huis met de mantel der liefde…

Doch zonder onze vleugels en mantel voelen we ons onbewust van onze engelennatuur.…

hij schuilt in een spleet door bot noch wervel gehinderd een mantel van slijm met acht armen omkleed zuigt zich vol en perst zich leeg met een rasptong breekt hij de scharen van de kreeft…

December komt er aan het is al koud in de stad aan den lijve voel je dat minder woorden meer gehaast weer de laarsjes aan weer de mantel aan sjaal en hoed wat een beetje winter al niet doet…

Voor Anton Kind van God worden Jij en ik genoemd, Net als je zusje zijn we Voor altijd geborgen In Zijn liefde, Licht dat nooit ophoudt Met stralen, met Zijn mantel Beschermt Hij ons, Zoon die Evengoed voor ons Een broer kan zijn…

Het is vandaag weer Complimentendag Geen duimpje, like of smiley nog gekregen Zodat ik u de mantel uit ga vegen En mij beklaag over uw bot gedrag Want ik heb nog wel zo mijn best gedaan Maar ja, daar trekt u zich geen moer van aan.…

Huis waarin ik woon leefde 'n ambteloos pastoor met z'n huishoudster; geliefden tot in de dood wat de kerk hun verbood Twee rode rozen bloeien zomer's op hun graf door niemand gepoot; in onze tuin heel bizar groeit 'n zelfde rozen paar Het zal toeval zijn plaats voor m'n gemoedsrust een mantel van gaas; mantel om de rode rozen op het…

Edoch zonder onze vleugels en mantel voelen we ons onbewust van onze engelennatuur. Dus herwin je vleugels en mantel om te stralen zoals je nog nooit gestraald hebt. Strek je vleugels uit en vlieg vrijelijk door de hemelen. Zie en voel het innerlijk licht als het je vreugde en voorspoed brengt.…

Kom eens hier en luister naar mijn liefde onder de mantel van jouw naaktheid.…

zijt ge in mijne ogen, Door de eedle daad, voorwaar te min bekend; Daar gij, verplicht om tempelwaarts te treden, Terwijl uw kat op uwe mantel sliep, De brede mouw, waarop zij vrolijk rustte, Veel liever van de purpren mantel sneed, Dan in zijn sluimren ’t zoete dier te storen!…